Fjármálaráðherra (Geir H. Haarde) (andsvar):
Herra forseti. Ég vil þakka hv. þm. fyrir málefnalega ræðu þar sem hann fjallaði um fjárlagafrv. á breiðum grundvelli eins og vera ber við 1. umr. En hann bar fram nokkrar beinar spurningar til mín sem ég vil gjarnan leitast við að svara.
Í fyrsta lagi fjallaði hann um frestun framkvæmda og velti fyrir sér hvað hún kynni að kosta. Auðvitað er ekki hægt að útiloka að í einhverjum tilfellum hafi það aukakostnað í för með sér að fresta framkvæmdum. Um það er ekki hægt að fullyrða, hvorki almennt né um einstakar framkvæmdir fyrr það hefur verið kannað.
Hins vegar lét hann þess getið að það hlyti að hafa kostnað í för með sér ef það ætti að ljúka ákveðnum framkvæmdum á sama tíma og upphaflega var ráðgert þó að fyrsta áfanga yrði frestað. Um það er heldur ekki hægt að fullyrða.
Það kann líka að vera hagkvæmni í því fólgin að ljúka framkvæmdum á stuttum tíma. Oft er kostnaður því samfara að draga hlutina í langan tíma og hugmyndin með frestun framkvæmda var vitanlega ekki sú fyrst og fremst að spara til langframa heldur að draga úr spennunni, draga úr þenslunni. Menn vita væntanlega að þó að þingbyggingin frestist þá sparar það ekki peninga til langframa. Hún mun væntanlega kosta það sama eða svipað þegar hún loksins rís. Það var ekki hugmyndin.
Forsendur fyrir almennum launabreytingum í frv. eru 3% í samræmi við þær launahækkanir sem um er samið í kjarasamningum opinberra starfsmanna. Síðan hefur verið lagt til hliðar 1% á almennan lið til þess að eiga upp í aðrar hugsanlegar breytingar. Það sama á við eins og venjulega um bótagreiðslur almannatrygginganna.
Þingmaðurinn sagðist vera ósammála mér um lækkun skattgreiðslna í góðæri. Eitthvað fer það á milli mála vegna þess að ég lýsti því yfir að óskynsamlegt væri að lækka skatta við núverandi aðstæður miðað við þá þenslu sem nú er. Það stendur í ræðu minni eins og þingmaðurinn getur kynnt sér.