Pétur H. Blöndal (andsvar):
Herra forseti. Siðferðiskerfi okkar byggir að sjálfsögðu á boðorðunum tíu. En samt lendum við oft í þeirri stöðu að þurfa að velja og hafna. Ef maður veit að gengi á hlutabréfi hækkar, hann veit eitthvað, hann er innherji og veit að gengið mun hækka og maður kemur til hans og spyr: Á ég að selja hlutabréfin? Á hann þá að segja satt? Þetta getur verið heilmikið vandamál. Á t.d. fjármálaráðherra sem ætlar að fella gengið á morgun að segja satt þegar hann er spurður: Verður gengið fellt?
Menn geta lent í því að þurfa að segja ósatt og ég get nefnt mörg önnur dæmi þar sem menn eru hreinlega neyddir til að segja ósatt. Ef ég er að fela mann á flótta undan ofbeldismönnum og ofbeldismaðurinn kemur í hús mitt með byssuna og spyr: Er Jón Jónsson hjá þér? Þá er ég neyddur til að segja ósatt. Þá segi ég að sjálfsögðu nei. Þar eru aðrir hagsmunir sterkari, virðingin fyrir lífinu. Menn geta þannig lent í því að þurfa að velja og hafna á milli boðorðanna tíu. Slíkar aðstæður geta komið upp. Þess vegna er þetta ekki svona einfalt þegar menn koma inn á nýja braut, t.d. eins og verðbréfaviðskipti. Þar þurfa menn stöðugt að spyrja sig: Er ég að gera rétt eða rangt? Þá geta siðferðisgildin stangast á.