Ögmundur Jónasson (andsvar):
Herra forseti. Fyrst varðandi vinnubrögðin í tengslum við fjárlögin. Ég sagði og endurtek það og ítreka að mér finnst það ekki einleikið að það skuli alltaf gerast og endurtaka sig að menn setji fram óraunsæ fjárlög og í ljósi þeirra kerfisbreytinga sem ríkisstjórnin stendur fyrir þá spyr maður sjálfan sig hvort eitthvað annað hangi á spýtunni, hvort það sé verið að þrengja að stofnunum og þröngva þeim út í kerfisbreytingar. Það hafa átt sér stað miklar kerfisbreytingar á liðnum árum og ég hef farið um það ítarlegum orðum hér oft. Þetta er spurning sem gerist mjög áleitin.
Varðandi þingræðið þá er það alveg rétt að að forminu til hefur hæstv. ráðherra að sjálfsögðu rétt fyrir sér. Hann hefur þingræðið og þingmeirihluta á bak við sig. Ég er hins vegar að lýsa áhyggjum yfir atferli þessa þingmeirihluta og gagnrýnisleysi þessa þingmeirihluta sem maður hefur aftur og ítrekað séð greiða atkvæði á einsleitan hátt þótt maður viti að í brjóstum manna búi og hrærist allt aðrar tilfinningar. Mér finnst mikilvægt að við reynum að styrkja þingið gagnvart framkvæmdarvaldinu og þess vegna er það áhyggjuefni þegar ráðherrann talar um að hann hafi að vísum þingmeirihluta að ganga.
Hv. þm. segir að ég komi varla í ræðustól án þess að tala um einkavæðingu. Hvers vegna? Vegna þess að þetta er efst á blaði hjá þeirri ríkisstjórn sem nú stýrir landinu. Við erum að tala hér um eitt mesta átakmál okkar samtíðar, þ.e. hvernig við eigum að skipuleggja okkar samfélag. Og þegar hæstv. ráðherra í ríkisstjórn, Björn Bjarnason, lýsir því yfir hér að hann sé að skoða --- hv. þm. Pétur Blöndal sagði reyndar að hann hefði lofað því --- (Forseti hringir.) að fara út í einkaframkvæmd eða gefa heimild á einkaframkvæmd grunnskólans í Hafnarfirði, er þá að furða að menn vilji ræða þetta á Alþingi?