Guðmundur Árni Stefánsson:
Herra forseti. Vegna þeirrar umræðu sem á sér stað um hlutverk forseta við þær aðstæður sem urðu rétt áðan og verða satt að segja býsna oft við þær aðstæður sem við sköpum okkur við utandagskrárumræðu, nefnilega það að hæstv. ráðherrar forðast kjarna málsins og efni máls eins mikið og þeir geta og verja takmörkuðum tíma í alls konar snakk og óskylda hluti.
En það er vandlifað á forsetastóli, virðulegi forseti, og ég fæ ekki séð í fljótu bragði hvernig forseti hverju sinni getur haft leiðbeinandi vald eða beinlínis skipunarvald í þessum efnum. Við viljum ekki vera hér á neinni hallelújasamkomu. Við viljum tala hér íslenskt mál og beint út úr pokahorninu og ég kvarta ekki yfir því og ekki yfir talsmáta hæstv. landbrh. eða þingmanna yfirleitt í þeim efnum.
En verst er það í umræðunni þegar hún skilur lítið sem ekkert eftir af efnislegum atriðum og af upplýsingum sem eftir er leitað en það hefur bara verið viðvarandi vandi allt þetta kjörtímabil og það síðasta líka þannig að hér er ekkert nýtt á ferðinni, engin nýmæli sem mér bregður sérstaklega við. Það er hægt að standa hér og rexa yfir því og biðja um atbeina forseta í þeim efnum sem ég held að dugi ákaflega lítið, að kalla t.d. hæstv. landbrh. til byggða í umræðunni hérna áðan, til nútímans, til þeirra verkefna sem hann er að sinna og skáka honum úr fortíð.
Herra forseti. Ég hef fulla samúð með herra forseta í þessum efnum þegar það verkefni er annars vegar að kalla hæstv. landbrh. til byggða og nútíðar. Það hafa margir reynt fyrr og gengið með ýmsu móti.
(Forseti (ÍGP): Forseti þakkar hlý orð í hans garð og mun íhuga þær athugasemdir sem hér hafa fram komið.)