[prenta uppsett í dálka] 67. fundur, 126. lþ.
Ögmundur Jónasson (andsvar):
Herra forseti. Mig langar að bera upp eina spurningu mér til upplýsingar og fróðleiks. Hv. þm. Gunnar Birgisson talar um tíðni slysa í íþróttagreinum. Ég vil spyrja hann hvort það hljóti ekki að vera samhengi á milli slysatíðni og þess fjölda sem íþróttirnar stunda. Hann vísar í knattspyrnu og aðrar íþróttagreinar og segir að þar séu slysin tíð. Box eða hnefaleikar hafa aldrei verið fjöldaíþrótt í þeim mæli sem knattspyrna eða handknattleikur eða ýmsar aðrar íþróttagreinar hafa verið. Þess vegna spyr ég hann hvort þetta sé raunhæfur samanburður eða gefi rétta mynd.
Staðreyndin er sú að margir einstaklingar sem hafa lagt stund á hnefaleika hafa varað okkur við því að styðja þetta frv. eða þessa breytingu og vísa þar í eigin reynslu og annarra sem hafa lagt stund á hnefaleika enda stóð ég í þeirri trú að markmiðið með hnefaleikunum eða íþróttin gengi út á það að öðlast færni í bardagatækni. Mér hefur ekki sýnst betur en menn geri talsvert til þess að reyna að berja hver annan í höfuðið ef því er að skipta og ekkert undarlegt að af því hljótist skaði.
