[prenta uppsett í dálka] 112. fundur, 126. lþ.
Viðskiptaráðherra (Valgerður Sverrisdóttir):
Hæstv. forseti. Ég vil taka það fram í upphafi að það var leitað til Fjármálaeftirlitsins til að fá svör við fyrirspurn hv. þm.
Í fyrsta lagi er spurt hvort mat á markaðsverðbréfum hafi verið með sama hætti í ársreikningum fjármálafyrirtækjanna 1999 og 2000.
Sömu reglur giltu um mat á markaðsverðbréfum bæði árin sem spurt er um fyrir einstakar tegundir fjármálafyrirtækja. Ákvæði um mat á markaðsverðbréfum fjármálafyrirtækja er að finna í eftirfarandi reglum: reglugerð nr. 554/1994, með síðari breytingum, um gerð ársreiknings viðskiptabanka sparisjóða og annarra lánastofnana; reglugerð nr. 612/1996, um ársreikninga og samstæðureikninga líftryggingafélaga; reglugerð nr. 613/1996, um ársreikninga og samstæðureikninga vátryggingafélaga annarra en líftryggingafélaga; reglugerð nr. 55/2000, um ársreikninga lífeyrissjóða og síðan reglur nr. 19/1998, um ársreikninga fyrirtækja í verðbréfaþjónustu.
Allar umræddar reglur eru byggðar á erlendum fyrirmyndum, einkum evrópskum og teljast vera innan ramma viðeigandi tilskipana sem gilda á Evrópska efnahagssvæðinu. Sérstakar tilskipanir gilda þó ekki um gerð ársreiknings fyrirtækja í verðbréfaþjónustu og lífeyrissjóða.
Í öðru lagi er spurt hvort samræmdum uppgjörsaðferðum sé beitt vegna markaðsverðbréfa í ársreikningum einstakra fjármálafyrirtækja.
Matsákvæði varðandi markaðsverðbréf eru mismunandi á milli einstakra tegunda fjármálafyrirtækja en fylgja þeim reglum sem áður voru nefndar. Enn fremur eru ákvæði um mat á verðbréfum mismunandi eftir því hvort þau eru flokkuð sem veltuverðbréf, þ.e. verðbréf sem ekki eru ætluð til varanlegrar eignar, eða ekki. Af því leiðir að mat á verðbréfum hjá sama fjármálafyrirtækinu getur breyst milli ára ef breyting verður á flokkun verðbréfa.
Sama á við milli fjármálafyrirtækja sem lúta sömu reikningsskilareglum og flokka verðbréf með mismunandi hætti. Í skýringum ársreiknings á hins vegar að gera nánari grein fyrir reikningsskilaaðferðum og upplýsa t.d. um markaðsverð verðbréfa sem færð eru á kostnaðarverði enda sé það fyrirliggjandi. Mismunandi matsaðferðir samkvæmt framansögðu leiða til mismunandi niðurstöðu í rekstrar- og efnahagsreikningum sem geta torveldað samanburð milli fyrirtækja í sömu grein.
Að síðustu er spurt hvort ástæða sé til að samræma uppgjörsreglur fjármálafyrirtækja að þessu leyti.
Af hálfu Fjármálaeftirlitsins var fyrir nokkru síðan ákveðið að huga að meiri samræmingu á matsákvæðum í hinum mismunandi reglum sem gilda um reikningsskil fjármálafyrirtækja en nokkurt svigrúm er fyrir hendi innan núverandi tilskipana á þessu sviði. Í því sambandi verður einkum litið til fyrirmynda í stöðlum frá alþjóðareikningsskilanefndinni. Þróunin á Evrópuvettvangi er sú að stefna að því að færa reikningsskilareglur í átt til þeirra staðla sem settir hafa verið af reikningsskilanefndinni. Sé tekið mið af staðli nr. 39, sem fjallar m.a. um mat á verðbréfum, yrðu markaðsbréf í aðalatriðum flokkuð í eftirfarandi þrjá flokka:
1. Virk markaðsverðbréf sem skráð yrðu á markaðsverði og matsbreyting færi um rekstrarreikning.
2. Önnur markaðsverðbréf sem einnig yrðu skráð á markaðsverði en matsbreyting, hvort sem hún er óinnleystar tekjur eða óinnleyst tap, færist á sérstakan eiginfjárreikning. Að auki yrði að gera grein fyrir heildarafkomu í reikningsskilum sem tæki þá til innleystrar afkomu samkvæmt rekstrarreikningi og breytingar á óinnleystri afkomu sem fór um eigið fé.
3. Skuldabréf sem fyrirtæki ætla að eiga út eignarhaldstímann en þau eru skráð miðað við upphaflega ávöxtunarkröfu.
Nánar þyrfti að kveða á um í reglum hvernig verðbréfin yrðu flokkuð og hvernig skuli fara með tilfærslu á milli flokka.
