[prenta uppsett í dálka] 117. fundur, 126. lþ.
Rannveig Guðmundsdóttir:
Herra forseti. Ég vil sérstaklega þakka þessa fyrirspurn og svar ráðherrans. Ég verð að viðurkenna að það kemur mér á óvart. Ég býst við að ég hafi átt von á að fleiri tilfelli ungra neytenda ættu þarna í hlut. Það hlýtur að vera mjög brýnt og afskaplega þýðingarmikið að við leitum allra leiða til þess, þegar ungt fólk á í hlut, að kalla eftir meðferð af öllu tagi og hjálpa fólki á rétta braut.
Þá vakna spurningar um hvort hugsanlegt sé að okkur vanti úrræði í þessum tilfellum. Ráðherrann nefnir að mikilvægt sé að einstaklingur fari sjálfviljugur í meðferð. En það hlýtur að vera að flestir kjósi fremur meðferð en t.d. fangelsi og þetta hlýtur að þykja nokkuð vænlegur kostur þegar í óefni er komið.
Ég vil sérstaklega þakka að ráðherra skyldi fara svo ítarlega yfir þetta og ber fram þessar spurningar.
