Árni R. Árnason:
Herra forseti. Það eru rétt liðlega tvö ár síðan sett voru lög um stjórn veiða krókabátanna með ákvæðum um krókaaflamark í stað sóknarréttarins sem nú er í gildi með tveggja ára aðlögunartíma sem hefur síðan verið aukinn um eitt ár í viðbót. Í þessum sömu lögum var ákvæði um endurskoðun laganna um stjórn fiskveiða. Sú endurskoðun stendur enn.
Það er rétt að nefna það þegar, herra forseti, að ekki eru nema 25 ár eða svo síðan Íslendingar urðu þess í alvöru áskynja að þeir voru tilneyddir að stjórna fiskveiðum um landið. Alla tíð síðan hefur fiskveiðum verið stjórnað aðeins á öðrum skipum. Sérstaklega síðasta áratug og fram á þetta ár, herra forseti, hefur umræðan snúist um það og núna síðustu daga hvort ástæða er til að fresta sambærilegum ákvæðum um veiðar krókabátanna og gilda um aðra báta sem eru líka smáir bátar, sumir enn þá minni, með enn þá minni vélarbúnað og lakari vinnuaðstæður. Þá krefjast þessir menn þess og hv. þm. í orðastað þeirra að þessum ákvæðum verði frestað, þau verði jafnvel afnumin.
Ég verð að ítreka þá skoðun mína, herra forseti, ég tel þetta ekki í samræmi við góða stjórnsýslu eða löggjöf ef stefnt er að því af fullri alvöru að mismuna mönnum sem stunda áhættustarfsemi á Íslandi eða útgerð við þær aðstæður frá Íslandi.
Lögin í heild sinni um stjórn fiskveiða eru þannig að þau mismuna mönnum sem stunda fiskveiðar á smáum bátum innan lögsögunnar. Ég er þeirrar skoðunar, herra forseti, að ástæða sé til að líta líka til þorpanna sem eru einangruð við slæmar samgönguaðstæður og byggja tilveru sína á öðrum smáum bátum og útgerð þeirra. Þau eru til. Ég tel að við eigum að stefna að því að lögin um stjórn fiskveiða mismuni ekki þessum fyrirtækjum og þessum byggðarlögum, menn starfi við sama rétt, sambærilegar skyldur og sambærilega ábyrgð. Lög mismuni ekki og gefi ekki einhverjum öðrum færi til að sækja nánast stjórnlaust.