Árni Gunnarsson:
Herra forseti. Ríkisútvarpinu og starfsfólki þess er lítill greiði gerður með því að gera málefni Ríkisútvarpsins að pólitísku þrætuepli hvað eftir annað á hinu háa Alþingi. Það sem skiptir náttúrlega langmestu máli fyrir Ríkisútvarpið er að geta starfað sem stofnun með skilgreind markmið til lengri tíma. Þannig umhverfi þarf að búa Ríkisútvarpinu. Ég hygg að flestir hv. þm. séu því sammála að Ríkisútvarpið eigi að starfa áfram sem þjóðarútvarp. Þau sjónarmið eru að vísu til hér á hinu háa Alþingi að selja eigi Ríkisútvarpið og leggja rekstur þess niður. En ég hygg að afgerandi meiri hluti þingmanna sé hlynntur því að Ríkisútvarpið starfi áfram sem þjóðarútvarp. Það er skoðun okkar framsóknarmanna að þannig eigi að reka Ríkisútvarpið. En það þýðir hins vegar ekki að við höfnum öllum breytingum. Og við verðum að horfast í augu við að Ríkisútvarpið starfar í mjög miklu samkeppnisumhverfi og það þarf að hafa það umhverfi og þann ramma og það svigrúm að það geti brugðist við og lifað af í þeirri samkeppni.
Þess vegna verðum við að taka þá umræðu með nokkuð opnum huga hvaða rekstrarform á að vera á Ríkisútvarpinu. Samband ungra framsóknarmanna hefur velt upp þeirri hugmynd að Ríkisútvarpið verði almenningshlutafélag þar sem hver og einn fái sent sín hlutabréf heim í pósti og hömlur verði á meðferð þeirra. Fulltrúi okkar í útvarpsráði hefur nefnt þann möguleika að Ríkisútvarpið verði samvinnufélag, sem er ágætishugmynd líka. En aðalatriðið er að það skapist nokkuð góð þverpólitísk sátt um framtíð Ríkisútvarpsins þannig að umræður af þessu tagi verði óþarfar í framtíðinni.