Rannveig Guðmundsdóttir (andsvar):
Herra forseti. Ég er afskaplega vonsvikin yfir þessari ræðu hæstv. dómsmrh. Satt að segja var ég farin að vona það að dómsmrh. mundi skoða þetta mál með opnum huga, en svo er ekki. Ég er líka undrandi á þeim tölum sem hún grípur til máli sínu til stuðnings vegna þess að frá 1. maí 1999 og næstu mánuði á eftir var ekki komin sú aðstaða sem dómarar fengu síðar og allir dómarar urðu fyrstu mánuðina að nýta Barnahúsið, það átti eftir að breytast. Þess vegna eru hlutfallstölurnar rangar. Á einum tímapunkti spurði ég um tölur og þá höfðu af 24 málum 18 farið í dómhúsið og þar var verið að yfirheyra börn alveg niður í fjögurra ára aldur.
Þess er líka skammt að minnast að það varð fjölmiðlamál að réttargæslumaður sex ára stúlku vildi gæta hagsmuna barnsins og krafðist þess að Barnahúsið væri notað. Dómarinn neitaði því og málinu var skotið til úrskurðar Hæstaréttar sem studdi neitun dómarans. Móðirin hafði líka krafist þess að yfirheyrsla færi fram í Barnahúsi og þegar það náðist ekki í gegn ákvað móðirin að barnið færi ekki í yfirheyrsluna. Það er ekki hægt að halda því fram að hlutirnir séu í lagi eins og þeir eru vegna þess að það er núna sem börnin munu þurfa að fara í marga staði á meðan áður fóru þau í einn stað, í Barnahúsið.
Og það er athyglisvert, herra forseti, að dómstjóri Héraðsdóms Reykjaness reynir að leysa úr þessu máli með því að setja fram hugmynd í Degi miðvikudaginn 11. október um að skoðað verði hvort ekki sé hægt að útbúa Barnahúsið tækjalega á þann hátt að það sé tengt í dómhúsin, þannig að yfirheyrslur á báðum stöðum lesist, að yfirheyrslan fari fram í Barnahúsinu af sérmenntuðu fólki og í því umönnunarumhverfi sem þar hefur verið byggt upp og hlustað sé á í dómhúsunum. Mér finnst hæstv. dómsmrh. afvegaleiða þessa umræðu, herra forseti.