[prenta uppsett í dálka] 23. fundur, 126. lþ.
Jóhanna Sigurðardóttir (andsvar):
Herra forseti. Á opnum fundi sem þingflokkur Samfylkingarinnar hélt í síðustu viku með borgarstjóra upplýsti borgarstjóri að það ríkti neyðarástand í húsnæðismálum hjá láglaunafólki á höfuðborgarsvæðinu. Borgarstjóri upplýsti að biðlistinn hefði tvöfaldast á stuttum tíma og 300 fjölskyldur byggju við hreint neyðarástand í húsnæðismálum og ættu hvergi höfði sínu að halla. Áætlun sem borgin hafði gert um að leysa biðlistann á örfáum árum fór öll úr skorðum þegar hæstv. ráðherra lokaði félagslega húsnæðiskerfinu og lítið virðist á döfinni til þess að leysa vanda þeirra sem eru á leigumarkaðnum.
Þess vegna spyr ég í lok þessarar umræðu: Hver eru skilaboð hæstv. ráðherra til þessa fólks sem á hvergi höfði sínu að halla?
Ég sé ekki annað en að skilaboðin séu tvenns konar.
Í fyrsta lagi boðar ráðherra hækkun á sköttum á þetta fólk, verulega hækkun á sköttum sem beinist sérstaklega að fólki á höfuðborgarsvæðinu þar sem beinlínis er lagt til að útsvar í Reykjavík hækki.
Í annan stað boðar hæstv. ráðherra í fjárlagafrv. að hækka vexti á leiguíbúðum sveitarfélaga upp í markaðsvexti. Og hvað þýðir það, herra forseti? Annaðhvort mun leigan hækka verulega á fólki sem er í leiguíbúðum eða sveitarfélögin munu hætta að byggja leiguíbúðir eða útgjöld sveitarfélaga munu þenjast út vegna aukningar á húsaleigubótum.
Ég spyr í lok þessarar umræðu: Hver eru skilaboð hæstv. ráðherra til 300 fjölskyldna sem nú búa við neyðarástand í húsnæðismálum og sjá hvergi lausn á sínum málum?
