Hjálmar Árnason (andsvar):
Herra forseti. Það gleður mig að við skulum í raun vera sammála um meginmarkmiðin, ég og hv. síðasti ræðumaður. Við erum annars vegar að tala um þennan vanda, það hugarfar sem almennt er ríkjandi í þjóðfélaginu þar sem starfsmenntun hefur orðið hornreka, öfugt við það sem tíðkast hjá nágrannaþjóðum okkar. Þetta frv. hefur engin áhrif á það. Það þarf miklu meira til. Það verður ekki leyst hér í sölum Alþingis. Það þarf vitundarvakningu og ekki síst hjá aðilum vinnumarkaðarins til að brúa þetta bil á milli atvinnulífs og skóla sem því miður hefur tekið allt of langan tíma og gengið allt of seint. Það er miklu stærra mál sem hefur í raun ekkert með þetta frv. að gera. Ég met það svo.
Ég lít svo á að þetta sé einungis afmörkuð aðgerð til að mæta þörfum þeirra sem lent hafa í ógöngum atvinnuleysis og þarna sé opnað fyrir þá möguleika til að fá starfsmenntun og fjölga tækifærum að komast út úr atvinnuleysisbölinu. Þess vegna tel ég ástæðu til að fagna frv.