Rannveig Guðmundsdóttir (andsvar):
Herra forseti. Fyrst um athugasemd ráðherra varðandi Lögmannafélagið. Það er nokkuð einboðið að þingmaður Samfylkingarinnar, Guðrún Ögmundsdóttir, átti við það að þetta er svo viðamikil lagasetning og mikilvæg að það hefði ekki verið óeðlilegt að þeir hefðu haft skoðun á því hvort einhver ákvæði laganna þyrftu að vera betri eða hvort þau gengju of langt eða of skammt. Hér hefur ýmislegt verið nefnt og það hefði verið styrkur að því ef Lögmannafélagið hefði látið í ljósi skoðun sína og það er algjörlega óháð því hvort einhverjir lögfræðingar tóku þátt í samningu frv.
En ég kvaddi mér hljóðs út af viðbrögðum félmrh. varðandi skólagöngu barns. Það er enginn misskilningur í þessu máli. Hæstv. ráðherra segir að e.t.v. gæti það komið í veg fyrir að barnið kæmist á heimili. Á maður virkilega að skilja það svo að þegar fósturforeldrar hafa gengist undir það að vera fósturforeldrar barns til 18 ára aldurs mundu þeir þurfa að fara til sveitarfélagsins og spyrja: Má ég taka þetta barn? Það er hugsanlegt af því að það hefur lent í erfiðleikum að það þurfi stuðning einhvern tíma á uppvaxtarárunum.
Þetta er alveg fráleitt. Fólk er að flytja á milli sveitarfélaga, fjölskyldur með börn, eigin börn og stjúpbörn og fósturbörn, og sveitarfélagið tekur bara við þeim og axlar þær skyldur. Það er hárrétt hjá ráðherranum að það getur verið að barn flytjist utan af landi og til Reykjavíkur eins og öfugt. En það er væntanlega vegna smærri sveitarfélaga sem verið er að setja þetta ákvæði inn, og barnið er að flytja varanlega og sveitarfélagið á að taka við íbúunum. Í þessu máli er enginn misskilningur.
Ég er ánægð með yfirlýsingu ráðherrans varðandi Barnahúsið en ég tel og spyr ráðherrann hvort hann sé ekki sammála því að skjóta þurfi styrkari lagalegum stoðum undir starfsemi Barnahúss.