[prenta uppsett í dálka] 68. fundur, 127. lþ.
Gunnar Birgisson (andsvar):
Virðulegi forseti. Þetta mál snýst bara um það hvort við eigum að banna íþróttagrein sem er síst hættulegri en aðrar íþróttagreinar sem iðkaðar eru í þessu landi. Þetta snýst líka um það hvort við eigum að banna ólympíugrein sem er stunduð í öllum löndum heimsins nema Íslandi? Erum við Íslendingar svona sérstakir?
Ég minntist á karate eða kumite, þ.e. árásar- eða bardagaþáttinn í karate. Svo vildi til að ég horfði á eina slíka keppni um helgina. Í boxi eru keppendur með höfuðhlífar eins og ég sagði áðan og hanska sem eru þannig gerðir að högg frá þeim er ekki mjög hættulegt. Í þessu karate eru menn með þunna hanska, engar höfuðhlífar og þar eru leyfð spörk fimm sinnum aflmeiri en ef slegið er með hendi. Í öðrum bardaganum sem ég horfði á var annar keppandinn sleginn niður. En samkvæmt reglunum á ekki að snerta manninn í þessu tilfelli. Það verða því alltaf áverkar eins og við töluðum um í handbolta og fótbolta og búið er að fara hér yfir. Í hestamennsku eiga t.d. ekki að verða áverkar. Þar verða meiðsli. Á þá að banna hestamennsku samkvæmt því?
Ég held að búið sé að fara yfir þetta bæði með og á móti. Ef menn hlusta á rökin með þessu er ég sannfærður um að þingheimur mun samþykkja þetta frv. sem liggur hér fyrir á þessu þingi.
