Hjálmar Árnason (andsvar):
Herra forseti. Ég hygg að andsvar geti falist í því að þingmaður geri jákvæðar athugasemdir við það sem einstakir þingmenn segja hér. Ég þakka hv. þm. Ísólfi Gylfa Pálmasyni fyrir hlýleg orð.
Ég vil ítreka það sem hér hefur verið til umræðu í ræðu minni og andsvörum mínum: Flutningur stofnana út á land eða staðsetning stofnana felur vitaskuld í sér ákveðna stefnumörkun af hálfu hins opinbera. Stofnunum fylgja verkefni og fjármunir en þeim fylgir líka krafan um menntun því að líklega í öllum stofnunum ríkisins er krafist menntunar.
Þess vegna er hægt að segja með fullgildum rökum að staðsetning stofnunar sé pólitísk ákvörðun um byggðastefnu. Með því að halda stofnununum í jafnríkum mæli og raun ber vitni í Reykjavík, á höfuðborgarsvæðinu, má segja að Reykjavíkursvæðið njóti mestra styrkja í byggðastefnu.
Til þess að ná fjölbreytileika í atvinnulífi, sem ég hygg að allir séu sammála um að sé ein aðferðin við að efla byggð á landsbyggðinni, þá þurfum við að færa þær stofnanir sem fyrst og fremst þjóna landsbyggðinni í það umhverfi sem þær eiga að þjóna. Ég vísa máli mínu til stuðnings til jákvæðrar og góðrar reynslu Íra.
Í lokin, herra forseti, af því að mér láðist að svara hv. þm. Árna Steinari Jóhannssyni. Ég á hér 20 sekúndur eftir eða svo en hv. þm. Guðjón A. Kristjánsson laumaði hér til mín bæklingi. Ég vil vísa í sögu Halldórs Laxness um útgerðarmanninn Bogesen sem flutti útgerð sína án þess að spyrja kóng eða prest löngu fyrir daga kvótakerfisins.