Kristinn H. Gunnarsson (andsvar):
Herra forseti. Hv. þm. Jón Bjarnason flutti þriðju, held ég, ræðuna sína og sagði nákvæmlega sömu hlutina í þriðja sinn, meira að segja með sömu orðunum. Mig langar samt að vekja athygli á sumu sem kom fram í máli hans.
Hann sagði að nær væri fyrir ríkið að styrkja verksmiðjuna en að selja hlutabréf sín. Ég velti fyrir mér hvað hann eigi við með því, hvort nauðsyn beri til að styrkja verksmiðjuna. Ég hef fyrir framan mig nál. fulltrúa Vinstri grænna úr iðnn. og hann segir í þessu nál. um stöðu verksmiðjunnar að hún hafi skilað eigendum sínum drjúgum arði. (ÁSJ: Þetta eru hártoganir.) Hann segir líka: ,,Fjárhagur verksmiðjunnar er góður, mjög litlar skuldir hvíla á fyrirtækinu og ekkert bendir til annars en reksturinn geti áfram gengið vel.`` Ég fæ því ekki annað séð af þessu áliti fulltrúa Vinstri grænna en að fjárhagur verksmiðjunnar sé með miklum blóma og að eigendur verksmiðjunnar hafi fengið góðan arð af eign sinni í verksmiðjunni. Mig langar að vita hjá hv. þm. Jóni Bjarnasyni hvað hann telur að þurfi að bæta stöðu verksmiðjunnar mikið. Eða er hann bara að reyna að sá efasemdum um stöðu verksmiðjunnar, reyna að sá tortryggni, brjóta niður, koma á þeirri skoðun og afla henni fylgis með þessum orðum sínum að hér sé um að ræða fyrirtæki sem eigi í erfiðleikum? Það verður ekki annað skilið, herra forseti, á ræðu hv. þm. Jóns Bjarnasonar en að hann sé í beinni niðurrifsstarfsemi um stöðu verksmiðjunnar í Skagafirði. Það er aumur málflutningur, herra forseti, að velja sér það hlutskipti að hafa það eitt til málanna að leggja að rífa niður, brjóta niður og eyðileggja fyrir því sem hans eigin fulltrúi í iðnn. telur að standi mjög vel.