Ögmundur Jónasson:
Herra forseti. Hér hafa orðið nokkur orðaskipti um mikilvægi þess að hafa traust eftirlit með framkvæmdum á vegum hins opinbera og tek ég undir mikilvægi þessa. Ég vil þó geta þess að ég tel ekki síður mikilvægt að við tökum aðra þætti til umfjöllunar þegar kemur að því að hýsa starfsemi á vegum ríkisins. Þá vísa ég til þeirrar stefnu sem upp hefur verið tekin í seinni tíð að hrekja stofnanir út úr eigin húsnæði og í rándýrt húsnæði á vegum einkaaðila jafnvel þótt sýnt sé að þetta sé miklu kostnaðarsamara fyrir skattborgann, fyrir ríkissjóð. Ég nefni sem dæmi Íbúðalánasjóð sem var hrakinn úr eigin húsnæði í rándýrt húsnæði af þessu tagi.
Eitt er að hafa áhyggjur af því hvernig til tókst með eftirlit með húsnæði sem tekið hefur verið undir starfsemi Alþingis. Hitt finnst mér meira álitamál hvernig á því stóð að Alþingi tók ekki ákvörðun um að festa kaup á Austurstræti 8--10 í stað þess að verja kvartmilljarði, um 250 millj. kr. til að innrétta hús án þess að eignast nokkurn hlut í því, á stað sem fyrirsjáanlegt er að við þurfum á því að halda að hafa skrifstofuhald. Ég spyr sjálfan mig líka þegar húsnæði Símans var selt hvernig á því stóð að Alþingi íhugaði ekki þann kost að festa kaup á því húsnæði.
Við erum að ræða frv. til fjáraukalaga og ég tek undir þau orð hv. þm. Jóns Bjarnasonar að það kann að vera nauðsyn að taka fjáraukalög til umfjöllunar oftar en einu sinni á ári. Vísa ég þar í frv. sem hv. þm. hefur þegar lagt fram á þingi þar sem hann leggur til að fjáraukalög verði tekin til umfjöllunar á Alþingi á hausti og vori, því eins og hann hefur bent á og reyndar kemur fram í lögum um fjárreiður ríkisins þar sem fjallað er um fjáraukalögin og meðferð þeirra, er ekkert óeðlilegt að taka þurfi á ófyrirséðum útgjöldum, útgjöldum sem ekki voru fyrirsjáanleg þegar fjárlög eru tekin til afgreiðslu.
Hins vegar verð ég að segja, herra forseti, að við skoðun á þessu frv. til fjáraukalaga er nú að finna sitt af hverju sem var fyrirséð og hefði verið eðlilegt að tekið væri til umfjöllunar og afgreiðslu með fjárlögum. Ég staðnæmist fyrst við forsrn. Þar er m.a. gerð tillaga um 20,7 millj. kr. viðbótarfjárveitingu til skrifstofunnar vegna aukins rekstrarkostnaðar hennar í ár og í fyrra. Að vísu er vísað til þess í skýringum með þessari fjárveitingu að þetta sé að hluta til vegna ákvarðana sem teknar hafi verið á Alþingi, en aðeins að hluta til. Ég spyr: Er þetta þá komið undir duttlungum ráðamanna í því ráðuneyti? Hið sama er uppi á teningnum þegar við víkjum að öðru ráðuneyti, utanrrn. Þá gerist það ár eftir ár að þar er um verulega útgjaldaaukningu að ræða sem á ekki rætur að rekja til ákvarðana sem teknar hafa verið á Alþingi.
En þótt þessi fjárveiting, 20,7 milljónir, sé há og óútskýrð, há miðað við það að við erum að tala um rekstrarkostnað skrifstofunnar að verulegu leyti, þá staðnæmist ég nú fyrst við næsta lið þegar kemur að 300 millj. kr. aukafjárveitingu til tveggja liða á liðnum Útboðs- og einkavæðingarverkefni. Lagt er til að veitt verði 300 millj. kr. aukafjárveiting vegna kostnaðar við sölu á hlutabréfum ríkisins. Um er að ræða kostnað vegna ráðgjafar, umsjónar með sölu og frágangi skjala.
Nú vitum við það erlendis frá þar sem einkavæðingarríkisstjórnir sitja að völdum að það er blómlegur iðnaður, blómlegur atvinnurekstur fyrir pólitíska vildarvini viðkomandi ríkisstjórna að hlaða sér inn í þennan geira, þennan ráðgjafargeira. Ég leyfi mér að spyrja: Hvernig greinist þetta í sundur? Hvert renna þessar milljónir? Ég tek undir með hv. þm. Sverri Hermannssyni sem óskaði eftir því að sérstaklega yrði gerð grein fyrir þessu. Hver eru laun einkavæðingarnefndar, svo dæmi sé tekið? Hver er þessi ráðgjafar- og sérfræðikostnaður? Í hverju er hann fólginn? Í hverju er þessi ráðgjöf fólgin? Mér finnst að þetta þurfi að fá nánari umfjöllun, herra forseti.
Síðan er annað sem er dæmigert fyrir þessi fjáraukalög sem önnur í valdatíð Sjálfstfl., þ.e. að verkefni sem tengjast á einhvern hátt einkavæðingu eða einkaframkvæmd kalla alltaf á aukinn kostnað miðað við það sem okkur var upphaflega talin trú um að fælist í verkefninu. Ég rek augun í að Iðnskólinn í Hafnarfirði, sem er einkaframkvæmdarverkefni, kallar á 16,7 millj. kr. aukafjárveitingu.
Næst staðnæmist ég við ráðstefnur á vegum utanrrn. Þar vísa ég í 30 millj. kr. sem óskað er eftir vegna undirbúnings utanríkisráðherrafundar Atlantshafsbandalagsins sem fyrirhugað er að halda á Íslandi vorið 2002. Endanleg kostnaðaráætlun liggur ekki fyrir en ljóst er að nokkuð af útgjöldunum mun falla til á þessu ári.
Nokkuð af útgjöldunum við undirbúning á þessum fundi, 30 millj. kr.? Ég tek nú einnig undir með hv. þm. Jóni Bjarnasyni og set stór spurningarmerki við þessa samkomu hér á næsta vori. Ég vil fá að vita: Hvað ætlar ríkisstjórnin að verja miklu fé í þennan fund? Þarf ekki að ræða það á Alþingi? Þarf ekki að ræða það á Alþingi ef á að verja tugum eða hundruðum milljóna króna af skattfé til þessa fundar? Við erum að tala um hluta af undirbúningnum sem fellur til á þessu ári og nemur 30 millj. króna.
(Forseti (GuðjG): Forseti hyggst gera matarhlé klukkan eitt og spyr hv. þm. hvort hann vilji gera hlé á flutningi ræðu sinnar eða hvort hann geti lokið henni á tveimur til fjórum mínútum.)
Ég vil fá að gera hlé á henni.