Þórunn Sveinbjarnardóttir:
Herra forseti. Ég harma að hæstv. iðnrh. skuli ekki sjá sér fært að ...
(Forseti (GÁS): Hæstv. ráðherra er í húsinu enn þá og forseti getur sótt hana ef ósk kemur fram um það.)
Hún kannski skilar sér þá í sal.
Herra forseti. Þessi tillaga snýst um vinnubrögð, fagleg og góð vinnubrögð og pólitíska stefnumótun og, eins og hv. þm. Jóhann Ársælsson fór yfir, er hún ekki lögð fram að ástæðulausu. Tvö og hálft ár eru síðan vinnan við ramma\-áætlunina um nýtingu vatnsorku og jarðvarma hófst. Okkur er sagt að það verði a.m.k. eitt ár í viðbót þar til einhvers konar botn fæst í eina 20 eða 25 virkjanakosti í þeirri vinnu. Hins vegar sagði hæstv. iðnrh. áðan að nú um áramótin yrðu lögð fram gögn eða einhvers konar mat á 10--12 vatnsaflsvirkjunum. Hæstv. ráðherra fór hins vegar ekki nánar út í hvað væri þarna á ferðinni og hvaða virkjunarkosti væri verið að bera saman eða hvaða vægi þessir kostir hefðu í ákvarðanatöku stjórnvalda í þessum málum. Ég vildi gjarnan inna hæstv. iðnrh. eftir því hvers konar samanburður verður hér á ferðinni. Um hvaða kosti er verið að ræða og hvaða gildi hafa þeir innan rammaáætlunarinnar sem slíkrar? Það er brýnt að þetta komi fram við umræðuna.
Í annan stað segir hæstv. ráðherra að það búi góður hugur að baki vinnunnar vegna rammaáætlunarinnar. Við skulum vona það. En, herra forseti, maður skyldi heldur ekki hafa oftrú á því ferli og áfram munu óskir verða afgreiddar eins og þær berast inn, sagði hæstv. iðnrh.
Það er kannski ekki skrýtið að á mann leiti ákveðnar efasemdir um gildi þess mikilvæga starfs sem fer fram undir merkjum rammaáætlunarinnar þegar hæstv. iðnrh. talar með þessum hætti. Áður hefur verið spurt um það á hinu háa Alþingi hvert hið raunverulega gildi áætlunarinnar sé, bæði lagalegt og annað. Svörin verða æ loðnari, herra forseti, eftir því sem lengra líður á þessa mjög svo mikilvægu vinnu.
Ég verð að segja eins og er að það setti að mér ákveðinn beyg við að heyra hæstv. iðnrh. tala eins og hún gerði áðan, segja að menn skyldu ekki hafa oftrú á þessu ferli. Hér er verið að leggja í mikla, faglega, fræðilega og vandaða vinnu sem færustu sérfræðingar okkar á þessum sviðum hafa tekist á hendur og ég vona að út úr því komi eitthvað sem við gætum byggt á ákvarðanir um nýtingu vatnsafls og jarðvarma. Ef ekki á að vinna svona, herra forseti, hvernig á þá að vinna? Á þá að halda áfram, eitt verkefni í einu, alveg án tillits til framtíðarinnar? Á alltaf að efna til ófriðar þegar kostur gefst? Á að fara í Norðlingaölduveituna sem hér hefur verið rædd eins og við blasir á þessari stundu, án þess að það taki nokkurt tillit til gerðar rammaáætlunarinnar?
Ég verð að segja eins og er, herra forseti, að mér líkar ekki með öllu þessi málflutningur og mér finnst líka skjóta skökku við að hæstv. ráðherra skuli skýla sér á bak við 3. gr. raforkulaganna. Til hvers var þá farið af stað með rammaáætlunina? Þetta liggur fyrir og hefur alltaf gert, herra forseti.
Í ljósi þess að lagaumhverfi raforkuframleiðslunnar mun breytast, líklega á næsta ári, þeim mun mikilvægara er og verður, herra forseti, að þá sé til pólitískur rammi um það hvernig við ætlum að halda þessu áfram hér á landi. Þeim mun mikilvægara er það, herra forseti.
Þess vegna vara ég við því, herra forseti, að ráðherrann skýli sér í öðru orðinu á bak við 3. gr. raforkulaganna, en sé svo í hinu að gefa vísbendingar um áætlanir sem kannski verða og kannski verða ekki.
Við hljótum að standa frammi fyrir því, herra forseti, að við þurfum að forgangsraða bestu kostunum. Um það snýst rammaáætlunin. Og þessi tillaga er sett fram til þess að reyna að stuðla að sátt og friði um þá kosti sem næstir okkur eru í tíma, að þeir séu metnir faglega og fái þá umfjöllun sem geri það að verkum að hægt sé að ná einhvers konar sátt um virkjunarkostina sem fram undan eru.
En það er kunnara en frá þurfi að segja, herra forseti, að ríkisstjórnin, ríkisstjórn Davíðs Oddssonar, hefur ekki setið á sátts höfði í virkjanamálunum. Því miður virðist mér, herra forseti, að svo muni enn halda áfram um sinn og þá mun rammaáætlunin um nýtingu vatnsafls og jarðvarma ekki verða sú leið úr sjálfheldu sem hún átti að verða.