Ögmundur Jónasson:
Herra forseti. Ég vil byrja á að þakka hv. þm. Margréti Frímannsdóttur fyrir að taka þetta brýna mál til umræðu á Alþingi.
Það er að sjálfsögðu mikið fagnaðarefni að heldur skuli hafa dregið úr reykingum og drykkju á meðal unglinga og ungs fólks í framhaldsskólum. En eins og komið hefur fram við umræðuna eru dekkri hliðar á þessu máli einnig því að í ljós kemur að á sama tíma hefur neysla mjög skaðlegra vímuefna aukist.
Í skýrslunni er einkum beint sjónum að vímuefnaneyslu ungs fólks í framhaldsskólum á síðustu árum en rétt er að hafa í huga að ekki eru öll ungmenni í framhaldsskóla. Þar af leiðandi njóta ekki öll ungmenni þess öryggis sem framhaldsskólinn veitir þeim.
Sú spurning gerist mjög áleitin, þykir mér, hvað valdi því að 10. hvert ungmenni a.m.k. skuli neyta svefnlyfja eða deyfilyfja. Þetta virðast vera streituviðbrögð, þetta eru ekki viðbrögð hamingjusams fólks, ekki viðbrögð fólks sem er í jafnvægi. Og einmitt þarna þarf að bera niður. Það þarf að skapa öryggiskennd með ungu fólki. Það þarf að sporna gegn upplausn og rótleysi. Þá er ljóst að stórefla þarf forvarnastarf í þjóðfélaginu og þar horfi ég til ríkis, sveitarfélaga, heilbrigðiskerfis, skóla og ekki síst til fjölskyldunnar. Hún þarf að vera í stakk búin og fá stuðning í uppeldishlutverki sínu. Forsenda þess að hún fái ráðið við verkefni sitt er að hún búi við efnalegt öryggi. Það er hér á þessum stað, á Alþingi Íslendinga, sem öryggisnetin eru riðin. Hér kemur að okkar ábyrgð og þá ábyrgð skulum við axla.