[prenta uppsett í dálka] 22. fundur, 127. lþ.
Kjartan Ólafsson:
Herra forseti. Sú umræða sem á sér stað í dag um framhaldsskólana í landinu er gagnleg. Hún er gagnleg fyrir það starf sem þar er unnið. Við verðum að líta á rekstur skólanna að sumu leyti eins og rekstur fyrirtækja. Þeir verða að lúta ákveðnum lögmálum í rekstri. Hagræðing, sparnaður og ráðdeild verður að eiga sér stað þar ekki síður en í hinum almennu fyrirtækjum. Það hefur reiknilíkanið einmitt leyft stjórnendum skólanna.
Reiknilíkan það sem notað hefur verið sýnir að af 30 skólum í landinu, framhaldsskólum, hefur 1/3 þeirra staðið í mínus, 1/3 hefur verið við núllmörkin og 1/3 hefur gengið vel og haft afgang að fjármunum sínum.
Jafnvel þó að bornir séu saman skólar sem hafa svipað námsframboð og svipaðar aðstæður að öðru leyti, og á ég þá við skóla sem annars vegar eru á landsbyggðinni og hins vegar skóla sem eru á þéttbýlissvæðum, þá skiptir auðvitað máli hvernig haldið er á og farið er með. Reiknilíkanið gerir stjórnendum skólanna kleift að hafa á jákvæðan hátt áhrif á rekstur skóla sinna og taka upp nýjungar. Skólarnir verða jafnframt að aðlaga sig þeim aðstæðum sem eru á hverju sviði, t.d. með því að taka annaðhvert ár inn á þær brautir sem fámennar eru.
Reiknilíkan verður auðvitað að endurskoða á hverju ári og aðlaga að nýjum og breyttum tímum í skólastarfinu.
Herra forseti. Reiknilíkani má ekki kenna um hvernig fer hjá einstökum skólum sem illa gengur.
