[prenta uppsett í dálka] 26. fundur, 127. lþ.
Kolbrún Halldórsdóttir:
Virðulegur forseti. Eins og kunnugt er lauk um helgina í Marrakesh í Marokkó 7. fundi aðildarríkja loftslagssamnings Sameinuðu þjóðanna með samkomulagi aðildarríkjanna um að Kyoto-bókunin tæki gildi í ríkjunum, fyrir utan Bandaríkin sem hafa sagt sig frá bókuninni eins og kunnugt er.
Eins og þingheimi er kunnugt sótti Vinstri hreyfingin -- grænt framboð það fast að fá að senda fulltrúa til fundarins í umboði Alþingis en því var hafnað og hefur sú sem hér stendur því ekki haft tök á að fylgjast með því sem gerðist á fundinum öðruvísi en í gegnum fjölmiðla og hafa þeir greint frá nokkuð átakamiklum lokaspretti á fundinum. Í Morgunblaðinu í gær var vitnað til orða hæstv. umhvrh. þar sem hún tjáir sig um kröfur þeirra landa sem starfað hafa ásamt Íslandi í svokölluðum regnhlífarhópi í aðildarríkjaþingunum, en um er að ræða Ástralíu, Kanada, Japan og Rússland sem óskuðu eftir sérstökum tilslökunum sem þau fengu samþykktar á lokasprettinum. Um þetta segir hæstv. umhvrh. í Morgunblaðinu í gær, með leyfi forseta:
,,Með þessari eftirgjöf ... var verið að útvatna samninginn.``
Af þessu tilefni beini ég eftirfarandi spurningum til hæstv. ráðherra:
Í fyrsta lagi. Hvað á hæstv. ráðherra við með þessum ummælum sínum í Morgunblaðinu í gær?
Í öðru lagi. Hversu mikla aukningu á losun í prósentum talið heimilar íslenska ákvæðið sem nú er búið að samþykkja og bindingarákvæði samkomulagsins Íslendingum? Og kannski í framhaldi af því: Þurfa Íslendingar eitthvað að draga úr losun þar eð markmið ríkisstjórnarinnar um undanþágu frá Kyoto-bókuninni hafa náð fram að ganga?
