Guðjón A. Kristjánsson:
Herra forseti. Ég þakka þingmönnum undirtektir með áhyggjum mínum af málefnum Landhelgisgæslunnar. Ég verð að segja, herra forseti, að þrátt fyrir að við eigum afburðastarfslið, að mínu viti, hjá Landhelgisgæslunni sem býr við mikla þjálfun og þekkingu og reynslu verður ekki treyst á það eitt og sér ef tækjabúnaðurinn er ekki til staðar.
Það er ekki viðunandi að mínu viti að úr þeirri fjárvöntun sem öllum hefur verið ljós í langan tíma skuli ekki bætt. Ef ég veit rétt um þá ályktun sem kom af starfi nefndar undir forustu hv. þm. Einars Odds Kristjánssonar komst sú nefnd líka að þeirri niðurstöðu, eins og Ríkisendurskoðun, að það væri vöntun á fé ef ekki ætti að skera niður þjónustuna. Nú er verið að skipa þriðju nefndina.
Herra forseti. Á árinu 1995 ályktaði Farmanna- og fiskimannasamband Íslands með sérstakri ályktun þar sem skorað var á dómsmrh. að láta fara fram sérstaka athugun á því hvaða tækjakost þyrfti til þess að standa að eðlilegu eftirliti innan lögsögunnar, að því að við gætum sinnt hér eðlilegum skyldum okkar. Síðan þá hefur enn þá bæst á störf á vegum Landhelgisgæslunnar.
Hér hefur verið nefnd mengun. Við þurfum að gæta að 200 mílunum okkar. Það er fjöldi skipa á svokölluðum svörtum lista sem stundar veiðar við lögsögur annarra ríkja. Við þurfum að fylgjast með okkar eigin skyndilokunum innan lögsögunnar sem eru oft upp undir 100 á ári og eru í sambandi við fiskveiðistjórn. Öll þessi verkefni eru falin Landhelgisgæslunni til viðbótar við öryggisþáttinn og þá vitneskju landsmanna að þeir eigi Landhelgisgæsluna að. Til þess á að veita fé. Og ég skora á dómsmrh. að standa þannig að málinu.