Flm. (Jóhann Ársælsson) (andsvar):
Hæstv. forseti. Það stendur í þeim lögum sem við nefndum hér áðan um samningsveð að veðsetning veiðiheimilda væri bönnuð. Því er ekki hægt að líta svo á að verið sé að veðsetja veiðiheimildir þó að það standi annars staðar í lögunum að menn megi ekki flytja þær af nema með samþykki veðhafa.
Síðan er annað. Stjórnvöld hafa frá því að þessi lög voru sett ítrekað skert veiðiheimildir skipa sem eru í þeirri stöðu sem hv. þm. var að lýsa. Það hlýtur að segja okkur að ekkert standi í raun í vegi fyrir því að skerða veiðiheimildir meira en gert hefur verið. Eins og hv. þm. þekkir þá eru búnar að vera í gangi skerðingar á veiðiheimildum.
Hv. þm. nefndi líka áðan Evrópusambandið og þá stöðu sem snýr að fiskveiðistjórnarkerfinu og því ef örfá fyrirtæki væru búin að eignast veiðiréttinn á Íslandsmiðum. Ég er einn af þeim sem halda því fram að við megum til með að taka eignarréttinn aftur til þjóðarinnar vegna þeirrar þróunar í alþjóðamálum. Jafnvel þó að við gengjum ekki í Evrópusambandið gætum við endað með því að eignarhald útlendinga yrði hér almennt í sjávarútvegi. Ef það fyrirkomulag sem er í gildi í dag verður þá í gildi þá getum við séð fram á það að Ísland verði í hlutverki kvótalausa sjávarþorpsins sem situr uppi með að veiða fyrir þann sem á auðlindina eins og við höfum séð á Íslandi í dag. Allur arður af veiðinni, eins og við vitum, endar hjá þeim sem á auðlindina. Hann endar hjá þeim sem á kvótann í dag og þannig mun það verða ef þetta kerfi heldur áfram. Þess vegna þurfum við að taka á þessu máli, líka vegna alþjóðastöðunnar.