Lúðvík Bergvinsson:
Virðulegi forseti. Ég vil byrja á því að þakka hv. þm. Sigríði Jóhannesdóttur fyrir að taka þetta mjög svo alvarlega mál upp, og ég verð að segja það hér að hæstv. landbrh. getur ekki tekið það sem persónulegt skítkast þótt vakin sé athygli á því hver staða sauðfjár- og mjólkurbænda er. Það er þetta sem verið var að vekja athygli á, að meðalbúið í sauðfjárrækt skilar u.þ.b. 68 þús. kr. á mánuði til eigenda, blönduð bú 96 þús. kr. og mjólkurbú 165 þús. kr. Þetta eru þær staðreyndir sem eru dregnar fram og þær eru afleiðing af ráðsmennsku framsóknaríhaldsins núna í tólf ár samfellt í landbrn. Og það er ekki sanngjarnt að einasta brjóstvörn sumra hverra sem taka til máls í þessari umræðu sé sú að einhverju hafi verið breytt fyrir 12, 14, 15 árum. Hafi verið teknar rangar ákvarðanir þá hefði verið auðvelt að breyta þeim síðar.
Í ljósi þess hver staðan er hefði maður talið að menn bæru fram á hinu háa Alþingi hugmyndir sem mættu bæta úr þeirri stöðu sem hér hefur verið dregin fram. Og það kemur fram, þegar maður skoðar það, að hæstv. landbrh. er búinn að setja fram u.þ.b. 20 frv. og hugmyndir á þessu kjörtímabili. Í því ljósi hefði maður talið að allt væri í miklum sóma og ekki þyrfti að grípa til stórra og mikilla aðgerða. Þess vegna er mjög sorglegt að hlýða á þessa umræðu hér, og það er ekkert óeðlilegt þó að þessi umræða sé tekin við hæstv. landbrh. því kerfið hefur þróast þannig að þetta hefur verið samtengt, Bændasamtökin, landbrn. og kerfið, og hæstv. landbrh. hefur orðið einhvers konar verkalýðsforkólfur fyrir bændur. Þetta er niðurstaðan sem hér hefur verið rakin. Ég lýsi mikilli sorg yfir þessari stöðu.