Kolbrún Halldórsdóttir (andsvar):
Herra forseti. Fyrst varðandi það sem lýtur að því sem ég hélt hér fram um lögin um mat á umhverfisáhrifunum. Ég sagði ekki að það hefði verið eða sé vilji stjórnvalda að brjóta þau lög. Það lítur hins vegar út fyrir að verið sé að gera það vegna þess að setlónið uppi við Þjórsárjökul á samkvæmt úrskurði hæstv. ráðherra að fara yfir þau stærðarmörk sem 17. töluliður í viðauka I í lögunum um mat á umhverfisáhrifum heimilar. Og sannleikurinn er sá að í mínum huga er ekki hægt að túlka þetta öðruvísi en svo að Skipulagsstofnun, sem lagði til setlón 2,7 ferkílómetra að stærð, hafi verið þarna innan marka vegna þess að hún vissi að annars mundi þetta setlón þurfa að fara í sjálfstætt mat.
Það kemur fram í úrskurði hæstv. heilbrrh., setts umhvrh. í þessu máli, að í úrskurði hans sé verið að leggja til stækkað setlón, lón sem fari upp í 3,7 ferkílómetra að stærð. Menn benda á að þarna sé að öllum líkindum verið að fara á svig við lögin um mat á umhverfisáhrifum.
Svo varðandi það að taka lónið út úr friðlandinu. Það kemur fram í greinargerð Más Haraldssonar, oddvita Skeiða- og Gnúpverjahrepps, að ef gerð er krafa um hærri hæð lónsins en þá sem úrskurðurinn byggi á sé sáttin úr sögunni. Heimamenn eru búnir að segja sitt í þessum efnum. Þeir fallast ekki á hugmyndir Landsvirkjunar um 368,5 m lónshæð.
Þess vegna finnst mér það ábyrgðarhluti af hæstv. ráðherra að leggja fskj. III fram með frv., sem greinilega ógnar og ögrar þeirri sátt sem menn í öðru orðinu þykjast tala um að reyna að ná.