Bryndís Hlöðversdóttir:
Frú forseti. Það er erfitt að átta sig á hæstv. utanrrh. um þessar mundir. Hann segir það hafa verið rétta ákvörðun af ríkisstjórn Íslands að gera þjóðina að yfirlýstum stuðningsaðila innrásarinnar í Írak. Jú, tilgangurinn var göfugur, munum við, að uppræta hin stórhættulegu gereyðingarvopn Íraka og steypa grimmum harðstjóra af stóli. En nú hafa menn haft góðan tíma til þess að leita að vopnunum og allir, nema e.t.v. hæstv. utanrrh., orðnir fullvissir um að þau eru ekki til. Einræðisherrann illræmdi var dreginn upp úr holu sinni og bíður nú dóms fyrir verk sín. En þótt Saddam Hussein hafi vissulega verið illræmdur var hin raunverulega ástæða innrásarinnar, gereyðingarvopnin, ekki til staðar. Og það er áfellisdómur yfir þeim sem hófu þetta stríð að forsendur þess voru á brauðfótum. Hver ber ábyrgð á því ástandi sem nú ríkir í Írak? Hvað finnst hæstv. utanrrh. Íslands um þá stöðu sem þar er uppi nú? Hvað finnst honum um það að atvinnuleysi er um 50% í landinu, að 60% þjóðarinnar eru undir fátæktarmörkum og verðbólga gríðarleg í kjölfar stríðsins?
Börn í Írak fara ekki í skóla. Þau fara á sorphaugana í leit að æti. Og nú kann hæstv. utanrrh. að svara því til að íslenskir peningar hafi farið í uppbyggingarstarf í Írak. En hvert hafa þeir farið? Hversu hátt hlutfall þeirra hefur farið í hina skrípalegu vopnaleit sem greinilega átti að bjarga andliti þeirra ríkisstjórna sem tóku þátt í vitleysunni? Hæstv. utanrrh. hefur talað um heimsviðburð í því samhengi.
Virðulegi forseti. Hinn eini sanni heimsviðburður er hið ömurlega ástand sem innrásarþjóðirnar hafa kallað yfir þetta hrjáða ríki. Og ríkisstjórn Íslands ber ábyrgð á því ástandi eins og aðrir sem studdu stríðsreksturinn. Spurningin er: Hvernig ætlar hann að útskýra það fyrir þjóðinni að þessi ömurlegi leiðangur hafi verið réttlætanlegur? Það hefur ekki tekist enn og þegar jafnvel stofnanir bandaríska hersins á borð við Army War College hafa viðurkennt að innrásin hafi verið herfræðileg mistök fer að verða örðugt fyrir ríkisstjórn Íslands annað en að viðurkenna mistök sín í þessu efni.