Kristinn H. Gunnarsson (andsvar):
Herra forseti. Það er mikill misskilningur hjá hv. þingmanni að mér sé eitthvað í nöp við stofnfjáreigendur. Ég er að vísu ekki í þeim hópi en ég kannast ekki við það að ég hafi haft neitt horn í síðu þeirra, þvert á móti. Hins vegar get ég sagt að mér er dálítið í nöp við þá sem ætla sér í krafti þess að vera stofnfjáreigendur að hætta að vera stofnfjáreigendur með því að taka til sín fé sem þeir eiga ekki. Þá gera þeir tvennt. Í fyrsta lagi sjá þeir til þess að sparisjóðurinn hættir að vera sparisjóður og verður bara skúffa í viðskiptabanka. Þeir ganga gegn þeim tilgangi laganna að sjálfseignarstofnunin eigi fyrst og fremst að starfa til þess að stuðla að vexti og framgangi í starfi sparisjóðsins, ekki í starfi viðskiptabankans KB.
Í öðru lagi er verið að reyna að komast yfir fé sem stofnfjáreigendur eiga ekki. Ég viðurkenni, herra forseti, að mér er dálítið í nöp við menn sem vinna með þeim hætti að ætla að reyna að taka sér fé sem þeir eiga ekki og reyna að eyðileggja starfsemi sparisjóðs sem er í góðum rekstri og er arðbær eins og sést á því að menn eru tilbúnir til að borga meira en tvöfalt eigið fé fyrir sjóðinn. Það er auðvitað vegna þess að starfsemi sparisjóðsins er arðbær og réttlætir að sjóðurinn starfi áfram. Hann er í samkeppni við KB-banka og það er hagur hans að komast yfir sparisjóðinn og losna við hann sem keppinaut.