Flm. (Margrét Frímannsdóttir) (andsvar):
Virðulegi forseti. Af því að hv. þm. kom inn á það sem ég ætlaði alls ekki að blanda inn í þessa umræðu, hvort þeir sem vinna í landsmálapólitíkinni, þeir sem eru á Alþingi, taki sérstakt tillit til vilja almennings í landinu við afgreiðslu mála, þá þurfum við kannski ekki að fara neitt djúpt ofan í afgreiðslu þingsins á ýmsum málum á undanförnum árum til þess að sýna fram á að það er ekki alltaf vilji almennings sem ræður för. Og það má auðvitað velta fyrir sér til að mynda hvort lýðræði sé fólgið í því að sex ráðherrastólar séu skipaðir einstaklingum frá litlum flokki eins og þingflokki Framsfl. Sjáum við þar lýðræðið í hnotskurn?
En það var ekki það sem ég ætlaði að ræða hér heldur fyrst og fremst þetta: Við búum við fulltrúalýðræði í sveitarfélögunum. Við erum að flytja nærþjónustuna til íbúanna í sífellt meira mæli og það er eðlileg þróun og það er þróun sem við sjáum alls staðar í löndunum í kringum okkur. Og þá er eðlilegt og ekki síst með tilliti til þess að það er vilji stjórnvalda, heimamanna, sveitarfélaga að því er virðist í miklum mæli núorðið, að stækka sveitarfélögin, að stækka það svæði sem þau ná yfir. Ég held að það tryggi þátttöku íbúanna ef haldin eru slík íbúaþing um framþróun í hverju sveitarfélagi, ekki síst í aðdraganda sameiningar eða eftir að sameining sveitarfélaga hefur átt sér stað. Og til þess að það séu samræmd vinnubrögð, vönduð vinnubrögð og að engin sveitarstjórn --- án þess að ég sé að segja að þær bregðist þeirri ábyrgð sem þær hafa --- geti sagt: Jú, jú, við höfum haldið hér nokkur íbúaþing, sem eru þá í formi borgarafunda og oft þannig að það er einungis meiri hlutinn eða minni hlutinn sem heldur viðkomandi borgarafund. Íbúaþing á að vera þverpólitískt samstarf.