Guðmundur Hallvarðsson:
Herra forseti. Það voru örfá atriði sem ég átti eftir að koma að á þeim stutta tíma sem ég hafði áðan í upphafi máls míns.
Við stöndum frammi fyrir því að vera fallin á eigin rökum um efnahagslegt sjálfstæði þjóðarinnar. Við byggðum það á því að eitt af meginmálum og hornsteinn þess væri að við ættum öflugan íslenskan kaupskipaflota. Þetta segi ég vegna þess að á flestöllum þeim skipum sem eru á þurrleigu hjá íslenskum kaupskipaútgerðum er sérstaklega tekið fram á skipsskjölum viðkomandi skipa að á hættutímum --- sé skipið t.d. bandarískt eða annarrar þjóðar --- varðar þau ekkert um það hvort við höfum skip til að flytja farm til eða frá Íslandi. Erlendar útgerðir varðar bara ekkert um það. Það er svo afgerandi ákvæði í þessum leigusamningum að íslenskar kaupskipaútgerðir hafa heldur ekkert um það að segja og skipin eru umsvifalaust tekin úr höndum þeirra. Það er hinn blákaldi alvarleiki sem blasir við.
Oft hefur líka heyrst í umræðunni að það sé mjög umhugsunarvert hvernig standi á því að jafnmikið kosti að flytja 40 feta gám frá Singapúr til Rotterdams og það kostar að flytja hann frá Rotterdam til Reykjavíkur. Menn velta vöngum yfir því hvernig megi á því standa, er eitthvert óeðlilegt verð á fraktflutningum milli Íslands og Evrópu? Ég skal ekkert um það segja en ég þykist þó vita að hluti af málinu sé hagkvæmni stórflutninga, þar sem stór skip flytja vörur frá Austurlöndum fjær hingað til Evrópu. Það segir sig að vísu sjálft. Hins vegar er erfitt að segja um farmgjöld milli meginlands Evrópu og Íslands. Væntanlega mun koma í ljós þegar fram líða stundir og samgn. ræðir við útgerðaraðila nái þessi þáltill. fram að ganga og verði hrint í framkvæmd, hvað veldur svo háu verði.
Ég held að það gæti verið dálítið erfitt að réttlæta fyrir almenningi, skattgreiðendum hér á landi, að á meðan aðeins tvær kaupskipaútgerðir eru hér á landi sem eru í samkeppni innbyrðis ætlum við mánaðarlega að taka ákveðið fé úr ríkissjóði og leggja til útgerðarinnar vegna erfiðrar samkeppnisaðstöðu við fólk á skipum frá Rússlandi eða þriðja heiminum.
Við sáum nýlega, fyrir líklega tveim, þrem sólarhringum, að eitt Fellið lenti í miklum ógöngum við suðurströndina, miklu óveðri, og þar er rússnesk áhöfn á ,,íslensku`` skipi. Ég er ekki að segja að þetta hefði ekki komið fyrir ef um borð hefði verið íslensk áhöfn en ég þykist þó vita að þess séu dæmi. Nýlegt dæmi er um að skip kom upp á Grundartanga, mannað erlendri áhöfn, sem aldrei hafði komið á þetta hafsvæði. Það varð að taka það inn í eina Faxaflóahöfnina, hífa alla vöru úr skipinu og sjóbúa upp á nýtt vegna þess að þeir áttuðu sig ekkert á sjólagi eða þeirri vá sem hér er oft við strendur landsins.
Margs er að gæta en þess vegna er það líka mjög sérkennilegt að t.d. tryggingafélögin skuli ekki láta neitt frá sér heyra í þessu sambandi. Við vitum að íslenskir farmenn þekkja á, kunna og vita hvernig á að sjóbúa skip þegar lagt er úr höfn í vafasömum veðrum, og hvort sem er það er alltaf vel frá vöru gengið af hálfu íslenskra farmanna vegna þess að þeir þekkja aðstæður og þekkja hve válynd veður eru hér og breytileg.
Ég var aðeins að velta fyrir mér þeirri samkeppni sem margir tala um. Nú hlýtur það að vera samkvæmt orðanna hljóðan, eins og við höfum heyrt og talað um, að rússneskir sjómenn eða sjómenn frá Austurlöndum fjær eru jafnvel að vinna fyrir innan við 200 dollara á mánuði. Fraktin með þær vörur sem fluttar eru með skipum sem borga slík lúsarlaun hlýtur að vera mjög ódýr. Það vill svo einkennilega til að þess sjást engin merki í hillum verslana, það sjást engin merki þess að það sé einhver töluverður munur á verðlagningu þeirrar vöru sem flutt er með skipum undir þægindafána, með fólki frá þriðja heimi á lágum launum, eða með skipum á þurrleigu með íslenskri áhöfn.
Þess vegna leiði ég hugann að því hvernig muni verða litið á ef sú leið verður farin sem Svíar hafa farið, að skattalegar tekjur sjómanna renni til útgerðarinnar aftur til að lækka rekstrarkostnað. Ég tel að það eigi fullan rétt á sér ef útgerðir eru í eiginlegri samkeppni. Ég sé það ekki fyrir mér að það muni verða samþykkt t.d. á Alþingi að setja skattaleg lög þess efnis að allar skattalegar tekjur af Íslendingum um borð í margnefndu skipi, olíuflutningaskipinu Keili, yrðu skildar eftir hjá útgerðinni til að útgerðin mundi flagga skipinu inn aftur og manna það Íslendingum.
Mér finnst, og tek undir það sem hv. þm. Guðjón Arnar Kristjánsson kom hér inn á áðan, þetta vera ábyrgðarhlutur. Það er ábyrgðarleysi af útgerðinni, af olíufélögunum, að fremja þennan gjörning. Þetta er ábyrgðarleysi og umhugsunarefni hvort ekki ætti að grípa til þeirra ráða að banna hreinlega þessa útflöggun og þann gjörning sem þeir eru að framkvæma með því að ráða ódýrt erlent vinnuafl til að flytja olíu með ströndum landsins á viðkvæmum fiskimiðum. Ekki þarf mikið til að skaða þau. Þegar litið er til þess að við erum jú háð sjósókn og sjávarútvegi, það er það sem við byggjum afkomu okkar á, er verið að leika sér að eldi fyrir framan nefið á okkur af fyrirtækjum sem aldrei hafa verið blönk og þurfa ekkert á þessari aðgerð að halda.