[prenta uppsett í dálka] 88. fundur, 130. lþ.
Guðjón A. Kristjánsson (andsvar):
Hæstv. forseti. Í tilefni af þessu vil ég segja að ég tel að fljótvirkasta aðferðin til að ná lúðustofninum upp sé að beita takmörkun með svæðaskiptingum, þ.e. með veiðarfæra- og svæðastýringum á veiðunum þar sem veiðar á smálúðu eru mestar, þ.e. lúður frá hálfu kílói og upp í 3 kíló. Á því bili er meðaflinn að langmestu leyti, í troll og einkanlega snurvoð.
Ef menn ætla að fara út í beinar takmarkanir á veiðum á haukalóð er auðvitað hægt að gera það tímabundið eftir svæðum. Ég er hins vegar á því að uppbygging á lúðustofninum, viðgangur hans og vöxtur, verði miklu fljótvirkari með því að minnka veiðarnar á smáfiskinum en því að friða ákveðinn fjölda einstaklinga á haukalóðunum. Ég ætla ekki að hafna þeirri aðferð en það þarf líka að gera út frá svæðaskipulagi og slíku. Ég tel t.d. ekki að veiðar á stórlúðu á grunnslóð, þar sem tiltölulega fáir fiskar eru veiddir yfir sumartímann þegar lúðan gengur á grunnslóð, hafi mikil áhrif á stofnstærðina. Það væru þá miklu frekar skipulagðar lúðuveiðar í djúpkantinum sem hefðu þar áhrif.
