Fjármálaráðherra (Geir H. Haarde):
Herra forseti. Auðvitað er ekki hægt að ætlast til þess að við umræðu sem þessa í Alþingi fari menn að gefa upplýsingar um hvaða markmið þeir ætli að setja sér í kjarasamningum sem eiga að vera komnir í höfn einhvern tíma með haustinu eða fyrir jól. Það er náttúrlega ekki eðlilegt að ætlast til þess að slíkar upplýsingar séu hér reiddar fram.
En auðvitað er það markmið beggja samningsaðila og sjálfsagt okkar allra í þessum sal að reyna að draga úr launamuni kynjanna því að hann er óásættanlegur þó erfitt hafi reynst í framkvæmd að vinna bug á honum vegna þess að þar að baki liggja vafalaust flóknar skýringar, félagsfræðilegar skýringar sem ekki eru bara tengdar launatöflum eða vinnumagni. Við höfum þó gert okkar besta í þessari ríkisstjórn, m.a. með breyttu fyrirkomulagi fæðingarorlofs til að vinna bug á þessum launamun. Ég er alveg sannfærður um að sú aðgerð á eftir að skila sér þó að það taki einhvern tíma hvað varðar þetta mál.
Hv. þm. Jóhann Ársælsson spurði um kjarasamningana við Starfsgreinasambandið og þó að hann fagni samningunum þá spyr hann eilítið krítískt. Hann spyr: ,,Voruð þið ekki að gera einhverja bölvaða vitleysu gagnvart almenna vinnumarkaðnum?`` (JÁ: Ég sagði það ekki.) Það var svona undirliggjandi í spurningunni: ,,Var ekki verið að búa til heilmikinn kostnað fyrir almenna vinnumarkaðinn?``
Ég tel ekki að svo sé. Ég tel ekki að verið sé að búa til óyfirstíganlegt fordæmi fyrir almenna vinnumarkaðinn með þessum samningum og að þegar sé búið að stíga skref á vettvangi samningsaðilanna á almenna markaðnum hvað varðar lífeyrissjóðamálin sem munu líka verða til þess að draga úr þeim réttindamun sem er á milli aðila á almenna markaðnum og hjá því opinbera. Ég tel því að það hafi verið sanngirnismál að semja eins og gert var. (JÁ: Þetta er leiðbeinandi).