Jón Gunnarsson:
Herra forseti. Ég vil byrja á að þakka fyrirspyrjanda, hv. þm. Jónínu Bjartmarz, fyrir að hreyfa þessu máli. Það kom fram í máli hennar að nefndarmenn í heilbr.- og trn. á síðasta kjörtímabili voru flestir sammála um að auka þyrfti aðgengi að sálfræðiþjónustu, bæði sjálfstætt starfandi sálfræðinga og eins inni á heilsugæslustöðvum. Ég held að ég geti sagt að hið sama gildi um núverandi meðlimi heilbr.- og trn.
Það má aldrei verða svo að þjónusta sálfræðinga sé nánast lúxusþjónusta, að fólk þurfi að velja og hafna slíkri meðferð eftir því hvort það hefur efni á að sækja þá þjónustu, þar sem hún er lítt eða ekki niðurgreidd af hálfu ríkisins. Ég minni á að það hlýtur að vera nauðsynlegt fyrir okkur að auka þetta aðgengi, sérstaklega á heilsugæslustöðvunum þannig að þessi þjónusta sé fyrir hendi fyrir hvern og einn heima í héraði. Með því, eins og fram kom í máli hv. fyrirspyrjanda, yrði kannski komið í veg fyrir þennan mikla lyfjakostnað sem við erum að horfa á í tauga- og geðlyfjum, meiri kostnað en í öllum nágrannalöndunum.