Jón Bjarnason:
Herra forseti. Í byrjun júní sl. beitti forseti lýðveldisins heimild í 26. gr. stjórnarskrárinnar og synjaði lagafrv. staðfestingar. Í þeirri grein stjórnarskrárinnar stendur, með leyfi forseta:
,,Nú synjar forseti lagafrumvarpi staðfestingar, og fær það þó engu að síður lagagildi, en leggja skal það þá svo fljótt sem kostur er undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar með leynilegri atkvæðagreiðslu.``
Þessi ákvæði eru einföld og skýr. Framtíð þessara laga er nú í höndum þjóðarinnar. Í samræmi við ákvörðun forseta lýðveldisins var gefið út forsetabréf sem lesið var upp sl. mánudag sem hljóðar svo, með leyfi forseta:
,,Forseti Íslands gjörir kunnugt:
Forsætisráðherra hefir tjáð mér að nauðsyn beri til að kveðja Alþingi saman til að fjalla um tilhögun atkvæðagreiðslu þeirrar sem ákveðið hefur verið að fram skuli fara, um frambúðargildi laga um breytingu á útvarpslögum, nr. 53/2000, og samkeppnislögum, nr. 8/1993, sem samþykkt voru á stjórnskipulegan hátt frá Alþingi hinn 24. maí sl.
Fyrir því hefi ég ákveðið, samkvæmt tillögu forsætisráðherra, að Alþingi skuli koma saman til framhaldsfunda mánudaginn 5. júlí 2004 kl. 15.00.``
Það er því alveg ljóst að fyrir þessu þingi liggur að kveða á um tilhögun boðaðrar þjóðaratkvæðagreiðslu. Það frv. sem ríkisstjórnin flytur nú miðar beinlínis að því að koma í veg fyrir boðaða þjóðaratkvæðagreiðslu. Til þess hefur ríkisstjórnin að mínu mati engan rétt og Alþingi hefur heldur engan rétt til að grípa þannig fram fyrir hendur þjóðarinnar (Forseti hringir.) og koma í veg fyrir að hún kjósi um mál sem sent hefur verið til hennar samkvæmt ákvæðum stjórnarskrár lýðveldisins. Með lögum skal land byggja (Forseti hringir.) og ég mótmæli því úrskurði forseta þingsins um að þetta mál ríkisstjórnarinnar sé þingtækt. Verkefni þessa þings er að kveða á um (Forseti hringir.) þjóðaratkvæðagreiðsluna og framkvæmd hennar.