Ögmundur Jónasson:
Herra forseti. Á forsíðu Fréttablaðsins er landslýð greint frá því að til standi að flytja hlutabréf Landssímans frá samgrn. yfir í fjmrn. Rökin eru sögð þau að óeðlilegt sé að hluturinn sé á hendi þess aðila sem eigi að hafa eftirlit með samskiptareglum á fjarskiptamarkaði. Þetta kann að eiga við rök að styðjast. En er ekki eðlilegt að Alþingi sé upplýst um þetta? Ég vil minna á að fyrr í vikunni við umræður í þinginu var óskað eftir því að Alþingi yrði upplýst um samskipti samgrn. og fjmrn. hvað varðar arðgreiðslur frá Símanum. Við því fengust engin svör.
En í þessari frétt Fréttablaðsins segir einnig frá því að áhugi fjárfesta hafi ýtt við einkavæðingarnefnd að ganga í málið að nýju. Sannast sagna, herra forseti, fer um þessa þjóð nú orðið þegar sú nefnd kemur saman til fundar. Ég spyr hvort menn ætli ekki að draga neinn lærdóm af reynslunni af einkavæðingu ríkisbankanna því að sömu aðilar og eru komnir með eignarhald á þeim hafa lýst áhuga á Landssímanum. Ég ætla að leyfa mér að vitna í frétt Fréttablaðsins, með leyfi forseta. Hér segir:
,,Framámenn í íslensku viðskiptalífi hafa mikinn áhuga á að kaupa Landssímann og hafa látið þann áhuga í ljós við einkavæðingarnefnd. Íslandsbanki og Straumur hafa látið nefndina vita af áhuga sínum, Kaupþing Búnaðarbanki hefur einnig áhuga og Opin kerfi í samstarfi við útlenda aðila en þeir höfðu mikinn áhuga á að kaupa Símann síðast þegar reynt var að selja hann. Eins benti verðbréfasvið Landsbankans á fyrir skömmu að nú væri rétti tíminn til að selja Símann og það mat hefur örugglega ekki farið fram hjá eigendum bankans. Einn eigendanna, Björgólfur Thor Björgólfsson, hefur verið að hasla sér völl á fjarskiptamarkaði og gert tilboð í samstarfi við þýska fjárfesta í búlgarska símann.``
Nú velta menn því fyrir sér hvort þeir geti fengið að kaupa Landssímann í einu lagi. Þá er talað um kaupverð upp á 38--45 milljarða kr. Þetta eru þeir fjármunir sem þessir aðilar hafa handa á milli. En hvað stendur til að gera? Þarf ekki að upplýsa Alþingi um hvað vakir fyrir ríkisstjórninni og hvort hún hafi ekki dregið neinn lærdóm af einkavæðingu ríkisbankanna?