Sólveig Pétursdóttir:
Hæstv. forseti. Hér er fjallað um afar mikilvægt mál. Geðraskanir meðal barna og ungmenna eru algengar og fjölþættar. Þar má m.a. nefna ýmsa geðsjúkdóma, þroskafrávik, hegðunarvandkvæði og vímuefnaneyslu.
Málefni ungmenna með geðraskanir hafa verið talsvert til umræðu á undanförnum missirum og almenningur hefur sem betur fer í ríkari mæli gert sér grein fyrir þýðingu þeirra og umfangi. Þjónustuþörfin er þekktari og brýnt að leita úrræða til að mæta henni með viðeigandi hætti.
Ríkisstjórnin hefur gengist fyrir auknum fjárveitingum sem m.a. hafa nýst til að efla samstarf aðila sem veita börnum og ungmennum þjónustu á þessu sviði, þar á meðal barna- og unglingageðdeild Landspítala -- háskólasjúkrahúss, Barnaverndarstofu og unglingadeild SÁÁ. Á þessu ári hafa stjórnvöld enn aukið fjárveitingar til barna- og unglingageðdeildarinnar sem munu m.a. nýtast til að fjölga sjúkrarýmum á deildum og efla sérfræðiþjónustu utan sjúkrahússins og til að draga úr biðlistun.
En það er nauðsynlegt að hafa í huga að geðheilbrigðisþjónusta fyrir börn og ungmenni er aðeins einn þáttur í þeim fjölþættu úrræðum sem þörf er á. Það er ekki síður nauðsynlegt að efla félagsþjónustu við börn og fjölskyldur þeirra ásamt því að reyna að greina geðraskanir barna sem fyrst í skólum og stuðla að fyrirbyggjandi meðferð. Efla þarf greiningu og meðferð geðraskana hjá ungmennum utan sjúkrahúsa, m.a. í heilsugæslunni, þannig að viðeigandi úrræði fáist áður en grípa þarf til vistana á sjúkradeildum.
Aukið samstarf heilbrigðis- og félagsþjónustu er nauðsynlegt og líklegt til að leiða til bættrar þjónustu og því ber að fagna því frumkvæði sem hæstv. heilbrrh. hefur haft í þessum málaflokki. Við þurfum öll að taka höndum saman í þessu mikilvæga máli og ég vil þakka hv. þm. fyrir að hafa frumkvæði að þessari umræðu hér á hinu háa Alþingi.