Jóhanna Sigurðardóttir:
Hæstv. forseti. Það er auðvitað óþolandi að opinberar stofnanir taki sér vald til þess að gera sérsamninga um kjör og fríðindi við einstaka aðila sem er úr öllu samhengi við það sem almennt gerist í þjóðfélaginu. Það virðist vera töluvert um slíka samninga. Í svari sem ég fékk frá hæstv. forsrh. fyrir tveim árum kom fram að á 7 ára tímabili höfðu verið gerðir 285 starfslokasamningar, þar af 77 starfslokasamningar sem fólu í sér greiðslur umfram það sem þegar er áunnið í lögum um starfsmenn ríkisins og kjarasamninga. Átta ráðuneyti höfðu gert 23 starfslokasamninga við einstaklinga sem teljast gegna stöðu yfirmanna eða stjórnenda og dæmi voru um að gerðir voru þriggja ára starfslokasamningar. Það er því ljóst að starfslokasamningar eru í allt of miklum mæli byggðir á geðþóttaákvörðunum valdhafa hverju sinni og engar samræmdar reglur virðast gilda um þá í stjórnsýslunni. Þetta er auðvitað dæmi um losarahátt sem ríkir í stjórnsýslunni og segir okkur hversu brýnt er á þessu sviði sem öðrum að tryggja meiri stjórnfestu og aga í öllu stjórnkerfinu.
Ég hef kallað eftir því ítrekað hjá hæstv. fjmrh. að settar verði leiðbeinandi starfsreglur í fjmrn. sem gildi þá fyrir stofnanir þannig að farið sé eftir samræmdum reglum þegar verið er að gera starfslokasamninga. Það er útilokað að búa við það í stjórnsýslunni að það sé eftir ákvörðun einstakra forstjóra eða ráðherra hverju sinni hvernig starfslokasamningarnir eru úr garði gerðir og það verður að vera meira samræmi í þessu. Ég veit ekki til þess að slíkar leiðbeinandi reglur hafi verið settar en það er ástæða til þess að kalla enn og aftur eftir þeim. Mér finnst alveg óþarfi af hæstv. félmrh. að furða sig á því að það sé gerður samanburður á 90 millj. kr. starfslokasamningi og þeim 6 mánaða starfslokasamningi sem hann var að gera við jafnréttisstýru.