Jónína Bjartmarz (andsvar):
Herra forseti. Ég efa ekki að íslenskar konur í friðargæslunni standi sig með afburðum vel og ekki síður en karlmennirnir. Við vitum öll hversu geysilega gott orð fer af íslenskum friðargæsluliðum. Ég geri ráð fyrir því að það séu friðargæsluliðar af báðum kynjum. Mér finnst gott að heyra utanrrh. leggja áherslu á þörfina fyrir konur á þessu sviði, hvort sem er í þróunaraðstoðinni eða í friðargæsluliðinu.
En mér lék svolítil forvitni á að vita, af þessum tölum sem ég nefndi, hversu margar konurnar væru. Við vitum líka að vandamálin sem hrjá þessar stríðshrjáðu þjóðir, t.d. á Balkanskaganum, virka stundum óyfirstíganleg. Eitt stóra vandamálið er mansalið, þ.e. konur og börn sem eru seld til kynlífsþrælkunar, ekki bara frá þessum löndum til ríkja í Norður-Evrópu heldur líka til þessara landa til að svara eftirspurn sem starfsmenn alþjóðasamfélagsins skapa, og þar með talið friðargæsluliðar. Það er einmitt vegna þessa, herra forseti, sem það skiptir máli að konur jafnt og karlar starfi í friðargæslunni á þessu landsvæði eins og annars staðar.