[prenta uppsett í dálka] 42. fundur, 130. lþ.
Frsm. 2. minni hluta fjárln. (Jón Bjarnason) (andsvar):
Virðulegi forseti. Það er svo með hagvöxtinn að hann er nú svona reiknitala. Þannig að ef ég og hæstv. fjmrh. seldum hvor öðrum hest, mundi það auka hagvöxtinn, en það mundi ekkert fjölga hrossum í landinu eða auka arðsemi hrossanna í sjálfu sér. Og hagvöxtur sem er rekinn áfram af viðskiptahalla, innflutningi á neysluvörum, er enginn varanlegur hagvöxtur og er ekki hægt að telja að hann sé neitt að auka tekjur eða vöxt eða viðgang þjóðarbúskaparins eða atvinnulífsins.
Þess vegna vil ég spyrja hæstv. fjmrh.: Að hve stórum hluta er sá hagvöxtur sem nú er reiknað með rekinn áfram af viðskiptahalla? Ef litið er á, eins og hæstv. ráðherra kom inn á, að það sé samdráttur í verðmæti útflutnings, 8% hjá sjávarútveginum á þessu ári, sem er alvarlegt mál, ef atvinnustefna ríkisstjórnarinnar leiðir til þess að stórhækka gengi umfram það sem efnahagsforendur eru fyrir, er þá ekki ástæða til þess að huga að hvert stefnir? Hæstv. ráðherra minntist á Norðurál, gríðarlega framkvæmd ef hún kemur inn sem mun líka hafa áhrif á þessar efnahagsstærðir, á hún bara að droppa inn eins og einhver gjörningur? Það er ekki gert ráð fyrir henni í áætluninni, ekki gert ráð fyrir henni í forsendum fjárlaga.
Ég tel afar varasamt, forseti, að meta svo hátt gildi hagvaxtar eins og hæstv. fjmrh. gerir sem drifinn er áfram af viðskiptahalla, neysluviðskiptahalla, og vara við þeirri stefnu í efnahagsmálum að byggja í rauninni á því sem einhverri góðri efnahagsspá.
