tekjuskattur og staðgreiðsla skatts á fjármagnstekjur.
Virðulegur forseti. Ég held að það sé alveg nýtt sjónarhorn að líta á veitta þjónustu hins opinbera sem hlunnindi til handa þeim sem fær þjónustuna eða nýtur hennar. Það er lögboðið verkefni sveitarfélags að veita þessa þjónustu, reka dagvistarheimili eða leikskóla, alveg eins og það er lögbundið hlutverk ríkisins að reka sjúkrahús. Það eru ekki hlunnindi fyrir sjúkling sem leggst inn á spítala að njóta þeirrar þjónustu sem þar er veitt og þurfa ekki að borga fyrir hana beint, heldur aðeins með óbeinum hætti í gegnum skatta sína. Ég fellst ekki á að það sé hægt að teygja hlunnindahugtakið yfir í þetta. Þá held ég að menn séu komnir lengra en lögin gera ráð fyrir og hægt er að rökstyðja með góðu móti.
Hitt er rétt að kostnaður sveitarfélags — ég leit aðeins á tölur hjá Reykjavíkurborg — með hverju barni er um 70 þús. kr. á mánuði, sýnist mér, og tekjurnar á móti kostnaði sem foreldrarnir greiða eru um 20 þús. kr. Sveitarfélagið borgar þannig sjálft um 50 þús. kr. Þá mætti auðvitað segja að sveitarfélagið hlunnfæri kannski foreldrana með að láta þá ekki hafa jafnháa greiðslu í þessar bætur eins og það sparar sér við að reka ekki þjónustuna. Ef þetta er svona og þessi styrkur á að vera skattfrjáls má líka segja: Ættu þá ekki foreldrarnir að borga greiðslu sína til leikskólans af skattfrjálsum peningum, þ.e. ættu þau nokkuð að þurfa að vera búin að borga fyrst skatta af tekjum sínum og síðan borga þetta gjald? Svo er líka það að það fólk sem veitir þessa þjónustu á leikskólunum fær sín laun og borgar skatta af þeim en ef það fer inn á eigið heimili hættir sama vinna að heita launavinna. Þetta er algjör mótsögn.