jöfn staða og jafn réttur kvenna og karla.
Virðulegi forseti. Ég þakka hv. þingmanni fyrir þetta andsvar og að koma hér upp í samtal við mig um þetta frumvarp. Ég er honum ekki sammála um ákvæðið með launaleyndina. Ég tel að það sé gríðarlega mikill munur á því að orða ákvæðið eins og gert var af nefndinni, að ekki megi gera það að skilyrði fyrir ráðningu að menn segi ekki frá launum sínum, yfir í það sem hér segir, með leyfi forseta, í síðasta málslið 19. gr.:
„Starfsmönnum skal ávallt heimilt að skýra frá launakjörum sínum ef þeir kjósa svo.“
Ávallt heimilt. Þetta er bara eins opið og það er, starfsmenn hafa algjöra og fulla heimild til þess í lögum að skýra frá launum sínum.
Sé brotið á þessum rétti starfsmannanna með einhverjum refsingum eru hér aðrar leiðir, t.d. erum við með kærunefnd og sömuleiðis er hægt að kæra slíka meðferð þar sem það er lagatexti að menn hafi ávallt heimild til þess að skýra frá launakjörum sínum.
Virðulegi forseti. Ég lít svo á að í þessu frumvarpi sé gengið gríðarlega langt. Aldrei hafa verið stigin svona skref í íslenskri löggjöf, aldrei, eins og hér er gert til að ná fram jafnrétti kynjanna. Ég lít svo á að með því að skýra eftirlitshlutverk Jafnréttisstofu séum við búin að færa henni mjög öflugt tæki í hendurnar til að jafna hlut karla og kvenna á vinnumarkaði.