ríkisábyrgð á lántöku Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta.
Frú forseti. Hv. þingmaður misskilur þetta. Það er búið að skrifa undir samningana. Hæstv. fjármálaráðherra er búinn fyrir hönd ríkisstjórnar Íslands að skrifa undir samninga við ríkisstjórnir Breta og Hollendinga. Þessi samningur kveður á um ríkisábyrgð og við erum að fjalla um hana hér á Alþingi. Við erum ekki að breyta samningunum, við erum að fjalla um ríkisábyrgðina.
Við getum að sjálfsögðu fellt það og þá munu útlendingar segja um allan heim: Það er ekkert að marka það sem ríkisstjórn Íslands skrifar undir. Þessi frávísunartillaga ætlar að fela ríkisstjórninni að semja aftur. Er svona mikið traust á þessari ríkisstjórn sem er nýbúin að gera samning sem allir eru sammála um að sé slæmur? Halda menn virkilega að sama ríkisstjórn geti komið fyrir sömu aðila og sagt: Heyrðu, ég var að skrifa undir samning við ykkur um daginn en nú er ekkert að marka það, ég vil fá að semja aftur. Svona gerist það ekki. Ég er nærri sannfærður um að ef þessi frávísunartillaga yrði samþykkt, sem ég vona að verði ekki, þá félli ríkisstjórnin. Þá fengjum við stjórnmálaóreiðu til viðbótar við öll þau vandræði sem við glímum nú við, vandamál fyrirtækja, heimila, banka, fjármálakerfis o.s.frv. (VigH: Hún er nú til staðar.) Það er komið nóg af því.
Ég er því mjög óhress með að Framsókn skuli hafa brugðist í þessari samstöðu sem hafði myndast meðal allra þingmanna á Alþingi um þær tillögur sem þessi brothætti meiri hluti náði fram með miklu harðfylgi og sannfæringarkrafti. Það þurfti að sannfæra mann fyrir mann í ríkisstjórnarflokkunum um ágæti þessara tillagna og að þær hindruðu að hér yrði efnahagslegt áfall — að því gefnu að það var búið að skrifa undir samning. Það var búið að leggja fram (Forseti hringir.) lagafrumvarp sem við gátum hvorki samþykkt né hafnað.