Frú forseti. Já, ég vil þakka hv. þm. Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur þessa fyrirspurn. Ég hef spurt mig þeirrar spurningar upp á síðkastið hvort nú sé komin sú staða að þar sem það virðist vera upplýst að enginn einn sérstakur aðili hangi yfir með þeirri ógn að koma í veg fyrir að við fáum lán frá Norðurlöndum — því ekki virðast Norðurlöndin viðurkenna það og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn viðurkennir ekki heldur að hann hafi staðið einn í vegi fyrir þessu, enda endurskoðunin hafin — sé málið komið á þann rekspöl að nú gætum við í friði farið að vinna að okkar efnahagsmálum. Ég held að ríkisstjórnin ætti þá að einhenda sér í að koma fram með þau mál sem hún telur nauðsynleg og mikilvægust. Þar er auðvitað fjárlagafrumvarpið mikilvægast, tekjuhlið þess og atvinnuuppbyggjandi ráðstafanir, þ.e. að koma efnahagslífinu í gang. Ég held að við ættum að snúa okkur að því (Forseti hringir.) og geyma þetta mál því ég held að enginn þrýstingur sé á þessu máli.