tekjuskattur o.fl.
Frú forseti. Ég verð að geta þess í upphafi máls míns að ég sat á fundi í efnahags- og skattanefnd sem var veitt leyfi til að funda jafnhliða þingfundum og hef þar af leiðandi ekki getað fylgst með umræðunni og veit ekki hvar hún er stödd. Að mér skilst erum við að ræða hér um sameiningu skattumdæma og þar er lögð til mjög mikil breyting og er í sjálfu sér eðlileg og skynsamleg og getur eflaust sparað fé til framtíðar ef vel er á haldið, þ.e. ef menn gæta þess að sérhæfing verði í einstökum skattumdæmum, einstökum skattstofum, þannig að þær taki að sér verkefni.
Sérstaklega hafa menn verið að hugleiða það úti á landi, í Vestmannaeyjum og víðar, að jafnvel mætti auka umsvifin á þeim stöðum. Allt er þetta gott og gilt og væri fínt ef við værum að ræða þetta með góðum fyrirvara þannig að starfsfólk gæti farið að búa sig undir þessar breytingar í lífi sínu, að fara að þjóna nýjum herra og takast á við miklar breytingar. En það vill svo til að í dag eru 15 dagar til áramóta og þá eiga þessi ósköp að dynja yfir. Það væri í sjálfu sér líka í lagi, það væri jafnvel viðráðanlegt af því að menn vita með einhverjum fyrirvara, jafnvel tveim eða þrem vikum, að þetta vofir yfir og stendur til. En á sama tíma eru menn að fara út í geysilega viðamiklar skattkerfisbreytingar á öllum sviðum, það er í virðisaukaskatti, það er í tekjuskatti, það er í tryggingagjaldi o.s.frv. — ég ætla ekki að nefna þetta allt saman, það eru nýir skattar, auðlindagjöld, við vorum einmitt að ræða það rétt áðan í nefndinni að verið er að taka upp gjöld sem eru sáralág á hvern einstakan gjaldanda, kannski 50–60 kall á mánuði, en óskaplegur fjöldi, margra milljóna færsla. Þetta þarf eftirlit og allt slíkt og skattumdæmin þurfa að ráða í þetta. Ég er ansi hræddur um það að menn séu að stefna þarna í kaos, að það stefni í það að skattstofurnar ráði ekki við þetta jafnframt því að starfsfólkið er í uppnámi vegna þess að það á að fara skipta um starfsvettvang og verkefni.
Ég geri því mjög alvarlegar athugasemdir við þetta enda leggur minni hlutinn til að málið verði tekið af dagskrá og vísað til ríkisstjórnarinnar með þeim rökum að þetta sé ekki tímabært og langt í frá. Fyrir utan það að það á ekki að spara neitt, það á ekki að segja neinum upp, og þetta á allt að halda áfram. Mér sýnist ekki að nein ástæða sé til að segja fólki upp því að ég held að gífurleg flæking skattkerfisins geri það að verkum að frekar þurfi að fjölga stórlega á skattstofum til að ráða við öll þessi verkefni ef eitthvert vit á að vera í bæði upplýsingagjöf og eftirliti með nýju kerfi.
Ég minni á það að í virðisaukaskattinum verða tekin upp eftir atvikum þriðja eða fjórða skattþrepið eftir því hvernig maður lítur á það. Maður getur litið á núllskatt sem eitt skattþrep og þá eru komin fjögur skattþrep og það er orðið svo mikið af álitamálum, hvað eigi að lenda í fyrsta og öðru skattþrepi, að það verður nóg að gera, frú forseti, hjá skattstjóra það sem eftir er.
Ég ætla ekki að hafa þetta mikið lengra en vildi sem sagt koma með þessi varnaðarorð. Ég tek heils hugar undir þá tillögu í nefndaráliti að þessu máli verði vísað frá og vísað til ríkisstjórnarinnar til betri og nákvæmari vinnslu. Hún getur þá að ári í rólegheitunum, þegar skattkerfið er búið að kyngja þessum skattkerfisbreytingum, ef það kyngir þeim yfirleitt, unnið þetta og kannski komið með frumvörpin pínulítið fyrr inn í Alþingi en ekki þrem vikum fyrir áramót.