Aðrar útgáfur af skjalinu:
PDF
Word Perfect.
Þingskjal 1379, 138. löggjafarþing 574. mál: ívilnanir vegna nýfjárfestinga á Íslandi (heildarlög).
Lög nr. 99 29. júní 2010.
I. KAFLI
Markmið.
Markmið laga þessara er að efla nýfjárfestingu í atvinnurekstri, samkeppnishæfni Íslands og byggðaþróun með því að tilgreina hvaða ívilnanir heimilt er að veita vegna nýfjárfestinga hér á landi og hvernig þeim skuli beitt.
Gildissvið og heimild.
Lög þessi ná til skilgreindra ívilnana sem kveðið er á um í III. og IV. kafla vegna nýfjárfestinga hér á landi, að uppfylltum þeim skilyrðum sem tilgreind eru í 5. gr.
Á grundvelli laga þessara er iðnaðarráðherra veitt heimild til að gera samninga, sbr. 21. gr., fyrir hönd ríkisstjórnarinnar um aðkomu ríkisins og, eftir atvikum, sveitarfélaga vegna nýfjárfestinga hér á landi.
Lög þessi ná ekki til fjárfestinga í fyrirtækjum sem veita þjónustu á grundvelli laga um fjármálafyrirtæki, laga um vátryggingastarfsemi eða laga um verðbréfaviðskipti.
Skilgreiningar.
Í lögum þessum skal eftirfarandi merking lögð í þessi hugtök:
II. KAFLI
Umsókn um ívilnun.
Umsókn um ívilnun vegna nýfjárfestingar á Íslandi skal send iðnaðarráðuneytinu. Sérstök þriggja manna nefnd fer yfir umsóknir og gerir tillögur til iðnaðarráðherra um afgreiðslu, sbr. 17. gr.
Umsókn um ívilnun, ásamt fylgigögnum, skal berast áður en hafist er handa við fyrirhugað fjárfestingarverkefni hér á landi. Umsókn skulu fylgja öll gögn og upplýsingar sem nauðsynlegar eru samkvæmt lögum þessum.
Um meðhöndlun umsókna um ívilnun fer samkvæmt ákvæðum V. kafla.
Skilyrði fyrir veitingu ívilnana.
Við mat á því hvort veita eigi ívilnun vegna nýfjárfestingar samkvæmt lögum þessum skal eftirfarandi skilyrðum vera fullnægt:
III. KAFLI
Byggðaaðstoð.
Í kafla þessum er kveðið á um hvaða ívilnanir stjórnvöldum er heimilt að veita í formi byggðaaðstoðar vegna fjárfestingarverkefna hér á landi.
Heimildir stjórnvalda til að veita ívilnun á grundvelli byggðaaðstoðar takmarkast af skuldbindingum íslenskra stjórnvalda skv. 61.–64. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið, sbr. lög nr. 2/1993, um Evrópska efnahagssvæðið. Þær skuldbindingar og heimildir eru nánar útfærðar í ákvörðun Eftirlitsstofnunar EFTA 378/06/COL, frá 6. desember 2006, um byggðakort og aðstoðarhlutföll (Ísland) sem birt var 28. febrúar 2008 í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 11, bls. 28, en þar kemur fram á hvaða svæðum á Íslandi heimilt er að veita byggðaaðstoð árin 2007–2013, þ.e. Suðurkjördæmi, Norðvesturkjördæmi og Norðausturkjördæmi, og að hvaða marki.
Hámark leyfilegrar byggðaaðstoðar.
Með vísan til 2. mgr. 6. gr. getur ívilnun á grundvelli byggðaaðstoðar, sbr. 8.–10. gr., almennt numið að hámarki 15% af skilgreindum fjárfestingarkostnaði þess fjárfestingarverkefnis sem sótt er um ívilnun fyrir. Fyrir meðalstór fyrirtæki er hámark ívilnunar 25% af fjárfestingarkostnaði og fyrir lítil fyrirtæki er hámark ívilnunar 35% af fjárfestingarkostnaði.
Í þeim tilvikum þegar fjárfestingarkostnaður fjárfestingarverkefnis er meiri en 50 milljónir evra lækkar hlutfall leyfilegrar hámarksaðstoðar, sbr. 1. mgr., í samræmi við heildarfjárfestingarkostnað, sbr. 3. mgr.
Ráðherra skal með reglugerð kveða nánar á um útreikning á leyfilegu hlutfalli ríkisaðstoðar, samkvæmt grein þessari, í samræmi við leiðbeinandi reglur Eftirlitsstofnunar EFTA um landsbundna byggðaaðstoð fyrir árin 2007–2013, sbr. ákvörðun Eftirlitsstofnunar EFTA 85/06/COL, frá 6. apríl 2006, sem birt var 28. febrúar 2008 í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 11, bls. 1.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag byggðaaðstoðar.
Ívilnun í formi beins fjárstuðnings.
Byggðaaðstoð getur samkvæmt lögum þessum verið í formi beins opinbers fjárstuðnings vegna viðkomandi fjárfestingarverkefnis til þess félags sem stofnað er um nýfjárfestingu og reisir og rekur fjárfestingarverkefnið. Er þá um að ræða stofnfjárstyrk sem fellur til í upphafi verkefnis.
Um hámark ívilnunar skv. 1. mgr. vísast til 7. gr., sbr. 21. gr.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag hins beina fjárstuðnings.
Ívilnanir tengdar sköttum og opinberum gjöldum.
Byggðaaðstoð getur samkvæmt lögum þessum verið í formi frávika frá sköttum eða opinberum gjöldum vegna viðkomandi fjárfestingarverkefnis.
Félag sem stofnað er um nýfjárfestingu og uppfyllir öll skilyrði laga þessara fyrir veitingu ívilnunar skal njóta eftirfarandi skattalegra ívilnana:
Þau frávik frá almennum reglum um skatta og opinber gjöld sem kveðið er á um í 2. mgr. gilda í 10 ár frá því að viðkomandi skattskylda eða gjaldskylda myndast hjá því félagi sem ívilnunar nýtur, þó aldrei lengur en í 13 ár frá undirritun samnings skv. 21. gr.
Félag sem ívilnunar nýtur samkvæmt grein þessari skal, að öðru leyti en kveðið er á um í 2. mgr., greiða skatta og önnur opinber gjöld sem almennt eru lögð á hér á landi eftir þeim reglum sem um þau gilda samkvæmt lögum á hverjum tíma. Almenn ákvæði íslenskra laga um tekjuskatt, virðisaukaskatt og gjöld sem sveitarfélög leggja á og í gildi eru á hverjum tíma og varða skattframtal, framtalsfrest, álagningu, endurskoðun, endurálagningu, innheimtu, gjalddaga og greiðslu, sem og aðrar uppgjörsreglur varðandi tekjuskatt, virðisaukaskatt og gjöld sem sveitarfélög leggja á, auk andmæla og ágreinings í tengslum við þau, skulu gilda um viðkomandi félag.
Um hámark ívilnunar samkvæmt grein þessari vísast til 7. gr., sbr. 20. gr.
Ívilnun í tengslum við land eða lóð undir nýfjárfestingu.
Byggðaaðstoð getur samkvæmt lögum þessum verið í formi sölu eða leigu ríkis eða sveitarfélags á landi eða lóð í eigu ríkis eða sveitarfélags undir viðkomandi fjárfestingarverkefni til þess félags sem stofnað er um nýfjárfestingu og reisir og rekur fjárfestingarverkefnið, á verði sem telst vera undir almennu markaðsverði.
Um hámark ívilnunar skv. 1. mgr. vísast til 7. gr., sbr. 20. gr.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar sem tengd er sölu eða leigu á landi eða lóð.
IV. KAFLI
Almennar ívilnanir.
Í kafla þessum er kveðið á um hvaða ívilnanir stjórnvöldum er heimilt að veita vegna nýfjárfestinga hér á landi, óháð staðsetningu fjárfestingarverkefnis.
Heimildir stjórnvalda til að veita ívilnun vegna fjárfestinga, sem ekki eru byggðatengdar, takmarkast af skuldbindingum íslenskra stjórnvalda skv. 61.–64. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið, sbr. lög nr. 2/1993, um Evrópska efnahagssvæðið. Þær heimildir eru nánar útfærðar í reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, frá 6. ágúst 2008, þar sem tilgreindir eru tilteknir flokkar aðstoðar sem samrýmast sameiginlega markaðnum til beitingar 61. og 62. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið (reglugerð um almenna hópundanþágu), eins og hún var tekin upp í samninginn um Evrópska efnahagssvæðið með ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 120/2008 sem birt var 18. desember 2008 í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 79. Reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008 er birt sem fylgiskjal við lög þessi, sbr. 27. gr.
Ívilnun skv. 12.–15. gr. laga þessara getur verið í formi beins fjárstuðnings, frávika frá tilteknum sköttum og gjöldum skv. 9. gr. eða annarrar tegundar leyfilegrar ríkisaðstoðar samkvæmt reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008.
Ívilnun vegna þjálfunarkostnaðar nýfjárfestingar.
Almenn ívilnun vegna fjárfestingarverkefnis getur samkvæmt lögum þessum verið í formi þjálfunaraðstoðar vegna kostnaðar við þjálfun starfsfólks sem fellur til í tengslum við nýfjárfestingu.
Hámark leyfilegrar þjálfunaraðstoðar eru 2 milljónir evra fyrir hvert fjárfestingarverkefni.
Um skilyrði fyrir veitingu þjálfunaraðstoðar vísast nánar til 38. og 39. gr. reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, sbr. fylgiskjal við lög þessi.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar vegna þjálfunarkostnaðar.
Ívilnun vegna nýfjárfestinga lítilla og meðalstórra fyrirtækja.
Almenn ívilnun vegna fjárfestingarverkefnis getur samkvæmt lögum þessum verið í formi ívilnunar vegna nýfjárfestinga lítilla og meðalstórra fyrirtækja sem hlutfall af fjárfestingar- eða launakostnaði viðkomandi fjárfestingarverkefnis.
Ívilnun skv. 1. mgr. getur að hámarki numið 10% af skilgreindum fjárfestingarkostnaði fyrir meðalstór fyrirtæki en 20% fyrir lítil fyrirtæki, þó aldrei að hærri fjárhæð en 7,5 milljónir evra fyrir hvert fjárfestingarverkefni.
Um skilyrði fyrir veitingu ívilnunar til lítilla og meðalstórra fyrirtækja vísast nánar til 14. gr. reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, sbr. fylgiskjal við lög þessi.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar vegna nýfjárfestinga lítilla og meðalstórra fyrirtækja.
Ívilnun vegna nýfjárfestinga í rannsóknar- og þróunarverkefnum.
Almenn ívilnun vegna fjárfestingarverkefnis getur samkvæmt lögum þessum verið í formi ívilnunar vegna nýfjárfestinga í rannsóknar- og þróunarverkefni sem hlutfall af fjárfestingarkostnaði viðkomandi fjárfestingarverkefnis.
Um skilyrði fyrir veitingu ívilnunar vegna nýfjárfestinga í rannsóknar- og þróunarverkefnum vísast nánar til 30.–37. gr. reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, sbr. fylgiskjal við lög þessi.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er slík ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar vegna nýfjárfestinga í rannsóknar- og þróunarverkefni.
Ívilnun vegna umhverfistengdra fjárfestingarverkefna.
Almenn ívilnun vegna fjárfestingarverkefnis getur samkvæmt lögum þessum verið í formi ívilnunar til fyrirtækja vegna umhverfistengdra nýfjárfestinga sem fela í sér umbætur eða nýsköpun í umhverfis- og náttúruvernd, þ.m.t. orkusparnað eða minni losun gróðurhúsalofttegunda.
Um skilyrði fyrir veitingu ívilnunar samkvæmt þessari grein vísast nánar til 17.–25. gr. reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, sbr. fylgiskjal við lög þessi.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er slík ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar vegna umhverfistengdra nýfjárfestinga.
Almenn frávik frá tilgreindum ákvæðum laga.
Í samningi skv. 21. gr. er heimilt að kveða á um að viðkomandi félag, sem stofnað er um nýfjárfestingu og reisir og rekur fjárfestingarverkefnið, skuli undanþegið:
V. KAFLI
Nefnd um veitingu ívilnana vegna nýfjárfestinga.
Sérstök þriggja manna nefnd iðnaðarráðherra fer yfir umsóknir um ívilnun, sbr. 4. gr., og gerir tillögu til ráðherra um afgreiðslu. Iðnaðarráðherra skipar nefndina og skulu fjármálaráðherra og efnahags- og viðskiptaráðherra tilnefna sinn mann hvor, en sá þriðji skal skipaður án tilnefningar og vera formaður nefndarinnar. Varamenn skulu skipaðir með sama hætti.
Nefndin leggur mat á umsóknir og kallar eftir þeim gögnum sem nauðsynleg eru.
Nefndin skal hafa samráð við sveitarfélög í tengslum við aðkomu þeirra að fyrirhuguðum fjárfestingarverkefnum sem staðsett eru innan umdæma þeirra.
Við mat á umsókn um ívilnun skal nefndin hafa heimild til þess að afla álits sérfróðra aðila um þætti sem að umsókn snúa, til að mynda varðandi mat á efnahags- og samfélagslegum ávinningi.
Ákvæði stjórnsýslulaga, nr. 37/1993, gilda um störf nefndarinnar. Iðnaðarráðherra er heimilt að setja reglugerð sem kveður nánar á um störf nefndarinnar.
Arðsemisútreikningar.
Áður en nefnd skv. 17. gr. gerir tillögu til iðnaðarráðherra vegna umsóknar um ívilnun skal Fjárfestingarstofa framkvæma útreikninga fyrir nefndina á arðsemi og ávinningi fyrirhugaðs fjárfestingarverkefnis og vinna aðrar upplýsingar sem nauðsynlegt er að liggi fyrir áður en tekin er afstaða til umsóknar.
Aðili sem sækir um ívilnun skal leggja fram rekstrar- og viðskiptaáætlun vegna viðkomandi fjárfestingarverkefnis sem kleift er að byggja arðsemisútreikninga á og meta þannig þann virðisauka sem eftir verður í landinu vegna viðkomandi verkefnis. Liggi fullnægjandi gögn ekki fyrir til að framkvæma arðsemisútreikninga skal Fjárfestingarstofa kalla eftir þeim.
Ívilnanir skulu því aðeins boðnar umsækjanda ef arðsemisútreikningar gefa með skýrum hætti til kynna að veiting ívilnunar til viðkomandi fjárfestingarverkefnis hafi í för með sér efnahags- og samfélagslegan ávinning fyrir Ísland, jafnt til lengri sem skemmri tíma.
Við mat á efnahags- og samfélagslegum ávinningi af fyrirhugaðri starfsemi skal horft til mismunandi samsetninga ívilnana sem leyfilegar eru skv. III. og IV. kafla laga þessara.
Í reglugerð sem ráðherra setur skal kveðið nánar á um arðsemisútreikninga, hvernig þeir skuli framkvæmdir og hvaða gögn þurfa að liggja fyrir áður en þeir eru framkvæmdir.
Boð um ívilnun.
Nefnd skv. 17. gr. skal gera tillögu til iðnaðarráðherra um að hafna beiðni um ívilnun eða að leggja fyrir umsækjanda boð um ívilnun.
Leggi iðnaðarráðherra fram boð um ívilnun skal það byggjast á þeim heimildum sem fram koma í III. og IV. kafla og getur það verið samsett úr fleirum en einni tegund ívilnana, sbr. þó 20. gr.
Takmörk leyfilegrar ívilnunar.
Ívilnun til umsækjanda vegna fjárfestingarverkefnis getur að hámarki ekki farið yfir þau mörk sem leyfileg eru í samræmi við reglur þær um byggðaaðstoð sem fram koma í III. kafla eða samkvæmt reglum um almennar ívilnanir sem fram koma í IV. kafla. Ekki er heimilt að fullnýta ívilnanir bæði úr III. og IV. kafla vegna sama fjárfestingarverkefnis þannig að samtala ívilnunar fari yfir þau mörk sem kveðið er á um í lögum þessum að meðtalinni annarri ríkisaðstoð sem sami aðili kann að hafa notið vegna sama fjárfestingarverkefnis.
Samningur um veitingu ívilnunar.
Fallist umsækjandi á boð iðnaðarráðherra um ívilnun skal gerður samningur milli umsækjanda og iðnaðarráðherra, fyrir hönd stjórnvalda og, eftir atvikum, sveitarfélaga um veitingu ívilnunar vegna viðkomandi fjárfestingarverkefnis.
Samningur skv. 1. mgr. skal kveða á um þær skuldbindingar sem kunna að þykja nauðsynlegar fyrir viðkomandi fjárfestingarverkefni og hversu lengi samningur skuli gilda. Í samningi skal enn fremur m.a. kveðið á um eftirfarandi atriði:
Samningur um veitingu ívilnunar skv. 1. mgr. skal að hámarki gilda í 13 ár frá undirritun hans. Ívilnun sem veitt er á grundvelli 9. gr. skal, sbr. 3. mgr. 9. gr., gilda í 10 ár frá því að viðkomandi skattskylda eða gjaldskylda sem kveðið er á um í 2. mgr. 9. gr. myndast, þó aldrei lengur en í 13 ár frá undirritun samnings um veitingu ívilnunar.
Samningur um veitingu ívilnunar, sem iðnaðarráðherra undirritar samkvæmt lögum þessum, skal birtur í B-deild Stjórnartíðinda.
Fjárheimild.
Að því leyti sem um beinar greiðslur úr ríkissjóði er að ræða er veiting ívilnunar samkvæmt lögum þessum háð fjárveitingu Alþingis hverju sinni samkvæmt fjárlögum og, eftir því sem við á, fjárveitingu sveitarfélaga.
Afmörkun ívilnunar.
Ívilnun er eingöngu veitt vegna ákveðins fjárfestingarverkefnis umsækjanda en ekki til annarrar starfsemi hans. Aðila sem ívilnunar nýtur samkvæmt lögum þessum er einvörðungu heimilt að nýta þá ívilnun í það skilgreinda fjárfestingarverkefni sem kveðið er á um í samningi skv. 21. gr.
Eftirlit með notkun ívilnunar.
Til tryggingar á réttri notkun ívilnunar, sbr. 23. gr., ber aðila sem ívilnunar nýtur að senda iðnaðarráðuneyti árlega skýrslu um framvindu fjárfestingarverkefnis, hlut ívilnunar í framgangi þess, samtals fjárhæð veittrar ríkisaðstoðar á undanförnu ári og tilgreiningu á annarri starfsemi aðila ef einhver er.
Iðnaðarráðuneyti skal upplýsa hlutaðeigandi sveitarfélög um atvik sem geta haft áhrif á gildi samninga sem gerðir hafa verið og skulu viðkomandi sveitarfélög á sama hátt upplýsa iðnaðarráðuneyti um atvik af þessu tagi.
Afturköllun og/eða endurgreiðsla ívilnunar.
Fella ber niður ívilnun og endurkrefja um þegar veitta ívilnun komi í ljós að aðili sem nýtur ívilnunar hefur vísvitandi veitt rangar upplýsingar eða leynt upplýsingum sem höfðu áhrif á veitingu ívilnunarinnar.
Endurkrefja ber um ívilnun ef hún hefur verið nýtt til annarra hluta en fjárfestingarverkefnis þess sem var forsenda veitingar hennar.
Komi í ljós að ívilnun til aðila er komin umfram þær heimildir sem fram koma í lögum þessum eða samningi um veitingu ívilnunar skal endurkrefja aðila um þann hlut sem umfram er og stöðva veitingu frekari ívilnunar.
Ef ákvörðun um ívilnun er afturkölluð, samkvæmt grein þessari eða í kjölfar ákvörðunar Eftirlitsstofnunar EFTA um ólögmæta ríkisaðstoð, skulu stjórnvöld, sbr. 3. mgr. 31. gr. samkeppnislaga, nr. 44/2005, gera ráðstafanir til þess að endurheimta veitta ríkisaðstoð frá þiggjanda hennar.
Reglugerðarheimild.
Iðnaðarráðherra er heimilt að setja reglugerð um framkvæmd laga þessara.
VI. KAFLI
Innleiðing á reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008.
Lög þessi fela í sér innleiðingu á reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, frá 6. ágúst 2008, þar sem tilgreindir eru tilteknir flokkar aðstoðar sem samrýmast sameiginlega markaðnum til beitingar 61. og 62. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið (reglugerð um almenna hópundanþágu), eins og hún var tekin upp í samninginn um Evrópska efnahagssvæðið með ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 120/2008 sem birt var 18. desember 2008 í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 79.
Reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008 er birt sem fylgiskjal með lögum þessum og hefur lagagildi hér á landi.
Gildistaka.
Lög þessi öðlast þegar gildi. Lög þessi falla úr gildi 31. desember 2013. Ívilnanir sem veittar hafa verið fyrir þau tímamörk halda þó gildi sínu út þann tíma sem kveðið er á um í viðkomandi samningi um veitingu ívilnunar, sbr. 21. gr.
Ákvæði til bráðabirgða.
Ári áður en lög þessi falla úr gildi skal iðnaðarráðherra skipa nefnd sem leggja skal mat á hvernig til hafi tekist með framkvæmd laga þessara og gera tillögu um hvort framlengja skuli gildistíma þeirra, að undangenginni endurskoðun á ákvæðum laga þessara. Endurskoðuninni skal lokið eigi síðar en 31. desember 2013.
Fylgiskjal.
REGLUGERÐ FRAMKVÆMDASTJÓRNARINNAR (EB) nr. 800/2008
frá 6. ágúst 2008
þar sem tilgreindir eru tilteknir flokkar aðstoðar sem samrýmast sameiginlega markaðnum til beitingar 87. og 88. gr. sáttmálans (reglugerð um almenna hópundanþágu)
(Texti sem varðar EES)
FRAMKVÆMDASTJÓRN EVRÓPUBANDALAGANNA HEFUR,
með hliðsjón af stofnsáttmála Evrópubandalagsins,
með hliðsjón af reglugerð ráðsins (EB) nr. 994/98 frá 7. maí 1998 um beitingu 92. og 93. gr. stofnsáttmála Evrópubandalagsins gagnvart tilteknum flokkum altækrar ríkisaðstoðar ( Stjtíð. EB L 142, 14.5.1998, bls. 1.), einkum a- og b-lið 1. mgr. 1. gr.,
að birtum drögum að þessari reglugerð ( Stjtíð. ESB C 210, 8.9.2007, bls. 14.),
að höfðu samráði við ráðgjafarnefndina um ríkisaðstoð,
og að teknu tilliti til eftirfarandi:
EFNISYFIRLIT
I. KAFLI
ALMENN ÁKVÆÐI
1. gr.
Gildissvið
1. Þessi reglugerð gildir um eftirfarandi flokka aðstoðar:
þegar fjárhæð aðstoðar er ákveðin á grundvelli verðs eða magns þeirra afurða sem keyptar eru af frumframleiðendum eða settar á markað af viðkomandi fyrirtækjum eða
þegar aðstoðin er háð því skilyrði að hún sé að hluta til eða eingöngu veitt frumframleiðendum,
d) aðstoð í þágu kolavinnslu, að frátalinni þjálfunaraðstoð, rannsóknar-, þróunar- og nýsköpunaraðstoð og umhverfisaðstoð,
e) svæðisbundin aðstoð í þágu starfsemi á sviði stáliðnaðar,
f) svæðisbundin aðstoð í þágu starfsemi á sviði skipasmíða,
g) svæðisbundin aðstoð í þágu starfsemi á sviði gervitrefjaiðnaðar.
4. Reglugerð þessi gildir ekki um svæðisbundin aðstoðarkerfi sem snúa að sérstakri atvinnustarfsemi á framleiðslu- eða þjónustusviði. Kerfi sem miðast við ferðaþjónustu skulu þó ekki talin snúa að sérstökum atvinnugreinum.
5. Þessi reglugerð gildir ekki um sérstaka aðstoð sem veitt er stórum fyrirtækjum, nema að því leyti sem kveðið er á um í 1. mgr. 13. gr.
6. Þessi reglugerð gildir ekki um eftirfarandi aðstoð:
2. gr.
Skilgreiningar
Í þessari reglugerð er merking eftirfarandi hugtaka sem hér segir:
„aðstoð“: allar ráðstafanir sem samrýmast viðmiðunum sem mælt er fyrir um í 1. mgr. 87. gr. sáttmálans,
„aðstoðarkerfi“: sérhver lagagerð, sem unnt er, án þess að grípa þurfi til frekari framkvæmdaráðstafana, að byggja á staka aðstoð til fyrirtækja sem eru skilgreind almennt og óhlutbundið með gerðinni og sérhver gerð sem unnt er að byggja á aðstoð, sem er ekki tengd sérstöku verkefni, til eins eða nokkurra fyrirtækja um ótiltekinn tíma og/eða sem nemur ótiltekinni fjárhæð,
„stök aðstoð“:
„sérstök aðstoð“: stök aðstoð sem ekki er veitt á grundvelli aðstoðarkerfis,
„aðstoðarhlutfall“: fjárhæðin, sem veitt er til aðstoðar, tilgreind sem hlutfall af aðstoðarhæfum kostnaði,
„gagnsæ aðstoð“: aðstoð þar sem hægt er að reikna nákvæmlega vergt styrkígildi fyrir fram án þess að nauðsynlegt sé að gera áhættumat,
„lítil og meðalstór fyrirtæki“: fyrirtæki sem uppfylla viðmiðanirnar sem mælt er fyrir um í I. viðauka,
„stór fyrirtæki“: fyrirtæki sem uppfylla ekki viðmiðanirnar sem mælt er fyrir um í I. viðauka,
„svæði sem njóta aðstoðar“: svæði sem eru aðstoðarhæf fyrir svæðisbundna aðstoð, eins og tilgreint er á kortinu sem var samþykkt um svæðisbundna aðstoð fyrir viðkomandi aðildarríki fyrir tímabilið 2007 til 2013,
„efnislegar eignir“: eignir sem tengjast landi, byggingum og stöðvum, vélum og búnaði með fyrirvara um 12. mgr. 17. gr. Í flutningageiranum teljast flutningatæki og búnaður til flutninga vera aðstoðarhæfar eignir nema að því er varðar svæðisbundna aðstoð og að undanskildum vöruflutningum á vegum og flutningum í lofti,
„óefnislegar eignir“: eignir sem felast í yfirfærslu á tækni með öflun einkaleyfa, leyfa, verkþekkingar eða tækniþekkingar án einkaleyfa,
„stór fjárfestingarverkefni“: fjárfesting í fjármunaeign með aðstoðarhæfum kostnaði yfir 50 milljónir evra, reiknuð á verði og gengi þess dags þegar aðstoðin er veitt,
„fjöldi starfsmanna“: fjöldi starfseininga á ári, þ.e. fjöldi einstaklinga í fullu starfi á einu ári þar sem hlutastörf og árstíðabundin störf reiknast sem brot af starfseiningu,
„störf sem beinlínis skapast vegna fjárfestingarverkefnis“: störf er varða þá starfsemi sem fjárfestingin tengist, þ.m.t. störf sem verða til í kjölfar aukinnar nýtingar vegna afkastanna sem skapast með fjárfestingunni,
„launakostnaður“: sú heildarfjárhæð, sem aðstoðarþega ber í reynd að greiða vegna viðkomandi starfs, sem felur í sér:
„aðstoð vegna fjárfestinga lítilla og meðalstórra fyrirtækja og aðstoð til eflingar atvinnu“: aðstoð sem uppfyllir skilyrðin sem mælt er fyrir um í 15. gr.,
„fjárfestingaraðstoð“: svæðisbundin fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu skv. 13. gr., aðstoð vegna fjárfestinga lítilla og meðalstórra fyrirtækja og aðstoð til að efla atvinnu og fjárfestingaraðstoð til umhverfisverndar skv. 18. til 23. gr.,
„illa settur starfsmaður“: einstaklingur sem:
„verulega illa settur starfsmaður“: einstaklingur sem hefur verið atvinnulaus lengur en 24 mánuði,
„fatlaður starfsmaður“: einstaklingur sem:
„vernduð vinna“: starf í fyrirtæki þar sem a.m.k. helmingur starfsmanna er fatlaður,
„landbúnaðarafurðir“:
„vinnsla landbúnaðarafurða“: öll starfsemi er varðar landbúnaðarafurðir ef afrakstur hennar er afurð sem einnig er landbúnaðarafurð, þó ekki starfsemi á bújörðum sem er nauðsynleg við undirbúning dýra- eða plöntuafurða til fyrstu sölu,
„markaðssetning landbúnaðarafurða“: að geyma eða sýna með það í huga að selja, bjóða til sölu, afhenda eða einhver önnur aðferð til að markaðssetja, þó ekki fyrsta sala frumframleiðanda til endurseljenda eða vinnsluaðila og öll starfsemi sem felst í að undirbúa afurð fyrir slíka fyrstu sölu; sala frumframleiðanda til neytenda skal teljast markaðssetning ef hún fer fram á sérstökum stað sem notaður er í þeim tilgangi,
„ferðaþjónusta“: eftirfarandi starfsemi, samanber atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna, endurskoðun 2:
„fyrirframgreiðsla sem ber að endurgreiða“: lán vegna verkefnis sem er greitt í einni eða fleiri afborgunum og skilyrði fyrir endurgreiðslu miðast við niðurstöðu rannsóknar-, þróunar- og nýsköpunarverkefnisins,
„áhættufjármagn“: fjármögnun með hlutafé og ígildi hlutafjár til fyrirtækja á fyrstu vaxtarstigum (frumstigi, upphafsstigi og útþenslustigi)
„fyrirtæki sem konur í hópi frumkvöðla hafa nýlega stofnað“: lítið fyrirtæki sem uppfyllir eftirfarandi skilyrði:
„stáliðnaður“: starfssvið sem felur í sér framleiðslu á einni eða fleiri af eftirfarandi vörum:
steypujárn fyrir framleiðslu á stáli, steypa og annað steypujárn, spegiljárn og kolefnisríkt járnmangan, að frátöldu öðru járnblendi,
b) hrávörur og hálfunnar vörur úr járni eða venjulegu eða eðalstáli:
fljótandi steypustál, ýmist í hleifum eða ekki, þ.m.t. hleifar til smíða á hálfunnum vörum: blokkir, hellur og plötur; þynnur og blikkrenningar, heitvalsað plötuefni í rúllum, að undanskilinni framleiðslu á fljótandi stáli til smíða í litlum og meðalstórum málmsteypum;
c) heitfágaðar vörur úr járni, venjulegu stáli eða eðalstáli:
teinar, brautarbitar, tengispangir, undirstöðuplötur, efnismiklir prófílar 80 mm og þar yfir, þilstál, teinar og prófílar undir 80 mm og flatjárn sem er undir 150 mm, stálstangir, stálrör og stálprófílar, heitvölsuð bönd og ræmur (þ.m.t. húðað og óhúðað), heitvalsaðar þynnur (húðaðar eða ekki), 3 mm plötur og þynnur og þar yfir, breitt flatjárn 150 mm og þar yfir, að undanskildum vír og vörum unnum úr vír, glansstangir og steypujárn,
d) kaldvalsaðar vörur:
blikkplötur, blýblandaðar plötur, svart stál, galvanhúðaðar þynnur, aðrar húðaðar þynnur, kaldvalsaðar þynnur, spenna- og rafalablikk, kaldvalsaðar plötur, í vafningum eða sléttar,
e) rör:
saumlaus stálrör, soðin stálrör meira en 406,4 mm að þvermáli,
„gervitrefjaiðnaður“:
3. gr.
Skilyrði fyrir undanþágu
1. Aðstoðarkerfi, sem uppfylla öll skilyrði I. kafla þessarar reglugerðar, sem og viðeigandi ákvæði í II. kafla hennar, teljast samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skulu vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans að því tilskildu að sérhver stök aðstoð sem veitt er samkvæmt slíku kerfi uppfylli öll skilyrði þessarar reglugerðar og að kerfinu fylgi skýr tilvísun í þessa reglugerð þar sem fram kemur titill hennar og tilvísun til birtingar hennar í
Stjórnartíðindum Evrópusambandsins.
2. Stök aðstoð, sem er veitt samkvæmt kerfi, sem um getur í 1. mgr., telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans að því tilskildu að hún uppfylli skilyrði I. kafla þessarar reglugerðar, sem og viðeigandi ákvæði II. kafla þessarar reglugerðar og að ráðstöfun um staka aðstoð fylgi skýr tilvísun í viðeigandi ákvæði þessarar reglugerðar þar sem fram koma viðeigandi ákvæði, titill þessarar reglugerðar og tilvísun til birtingar hennar í Stjórnartíðindum Evrópusambandsins.
3. Sérstök aðstoð, sem uppfyllir öll skilyrði I. kafla þessarar reglugerðar, sem og viðeigandi ákvæði í II. kafla hennar, telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans að því tilskildu að slíkri aðstoð fylgi skýr tilvísun í þessa reglugerð þar sem fram koma viðeigandi ákvæði, titill þessarar reglugerðar og tilvísun til birtingar hennar í Stjórnartíðindum Evrópusambandsins.
4. gr.
Aðstoðarhlutfall og aðstoðarhæfur kostnaður
1. Við útreikning á aðstoðarhlutfalli skulu allar tölur, sem eru notaðar, vera án nokkurs frádráttar vegna skatta eða annarra álagna. Þegar aðstoð er veitt í öðru formi en sem styrkur skal fjárhæðin, sem er veitt til aðstoðarinnar, jafngilda aðstoð í formi styrks. Aðstoð, sem er greidd með nokkrum afborgunum, skal afvöxtuð til sama virðis og hún var í þegar hún er veitt. Vextirnir, sem nota skal við afvöxtunarreikning, skulu vera gildandi viðmiðunarvextir á þeim tíma sem aðstoðin er veitt.
2. Í þeim tilvikum sem veitt aðstoð felst í undanþágu frá skatti eða lækkun á sköttum, sem á að greiða síðar, með fyrirvara um að virt sé tiltekið aðstoðarhlutfall, sem er skilgreint með vergu styrkígildi, kemur til afvöxtun hlutagreiðslna aðstoðar á grundvelli viðmiðunarvaxta sem eru í gildi á þeim mismunandi tímum þegar skattahagræði kemur til framkvæmda.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera studdur skriflegum sönnunargögnum sem skulu gagnsæ og sundurliðuð.
5. gr.
Gagnsæi aðstoðar
1. Reglugerð þessi gildir aðeins um gagnsæja aðstoð.
Einkum teljast eftirfarandi flokkar aðstoðar vera gagnsæir:ef framkvæmdastjórnin hefur samþykkt aðferðina við að reikna vergt styrkígildi, í kjölfar tilkynningar um aðferðina innan ramma beitingar þessarar reglugerðar eða reglugerðar (EB) nr. 1628/2006, og samþykkta aðferðin varðar beint þá tegund ábyrgðar og viðskipta sem liggja til grundvallar eða
ef aðstoðarþegi er lítið eða meðalstórt fyrirtæki og þegar vergt styrkígildi hefur verið reiknað á grundvelli lágmarks öryggisgjalds sem mælt er fyrir um í tilkynningu framkvæmdastjórnarinnar um beitingu 87. og 88. gr. EB-sáttmálans gagnvart ríkisaðstoð í formi ábyrgða,
d) aðstoð sem felst í skattaráðstöfunum ef ráðstöfunin kveður á um þak sem tryggir að ekki sé farið yfir gildandi viðmiðunarmörk.
2. Eftirfarandi flokkar aðstoðar teljast ekki vera gagnsæir:
6. gr.
Viðmiðunarmörk fyrir stakar tilkynningar
1. Þessi reglugerð gildir ekki um staka aðstoð af neinu tagi, hvort sem um er að ræða sérstaka aðstoð á grundvelli aðstoðarkerfis, þar sem vergt styrkígildi fer yfir eftirfarandi viðmiðunarmörk:
ef verkefnið byggist fyrst og fremst á grunnrannsóknum, 20 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert verkefni/hverja hagkvæmniathugun,
ef verkefnið er fyrst og fremst iðnaðarrannsóknir, 10 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert verkefni/hverja hagkvæmniathugun,
fyrir öll önnur verkefni, 7,5 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert verkefni/hverja hagkvæmniathugun,
ef verkefnið er Evreka-verkefni, tvöföld fjárhæðin sem mælt er fyrir um í i., ii. og iii. lið.
f) aðstoð vegna kostnaðar lítilla og meðalstórra fyrirtækja í tengslum við hugverkarétt á sviði iðnaðar: 5 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert verkefni,
g) aðstoð til menntunar: 2 milljónir evra fyrir hvert menntunarverkefni,
h) aðstoð vegna ráðningar illa settra starfsmanna: 5 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki á ári,
i) aðstoð vegna atvinnu fatlaðra starfsmanna í formi launakostnaðar: 10 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki á ári,
j) aðstoð til að vega á móti viðbótarkostnaði vegna ráðningar fatlaðra starfsmanna: 10 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki á ári.
Til að ákvarða viðeigandi viðmiðunarmörk sem gilda um aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefna og hagkvæmniathuganir samkvæmt e-lið, telst verkefni vera „fyrst og fremst“ grunnrannsóknir eða „fyrst og fremst“ iðnaðarrannsóknir ef meira en 50% aðstoðarhæfs kostnaðar sem stofnað er til vegna starfsemi sem tilheyrir flokknum grunnrannsóknir eða iðnaðarrannsóknir. Í tilvikum þar sem ekki er hægt að ákvarða ráðandi eiginleika verkefnisins gilda lægri viðmiðunarmörkin.
2. Svæðisbundin aðstoð, sem er veitt til stórra fjárfestingarverkefna, skal tilkynnt framkvæmdastjórninni ef heildarfjárhæð allrar aðstoðarinnar fer yfir 75% af hámarksfjárhæð aðstoðar sem fjárfesting, með aðstoðarhæfum kostnaði, sem nemur 100 milljónum evra, getur hlotið, ef miðað er við stöðluð viðmiðunarmörk aðstoðar sem eru í gildi fyrir stór fyrirtæki á samþykkta kortinu yfir svæðisbundna aðstoð á þeim degi er veita skal aðstoðina.
7. gr.
Uppsöfnun
1. Við ákvörðun á því hvort viðmiðunarmörk aðstoðar, sem mælt er fyrir um í 6. gr., og hámarkshlutfall aðstoðar, sem mælt er fyrir um í II. kafla, séu virt skal tekið mið af heildarfjárhæð opinbers stuðnings við starfsemina eða verkefnið sem nýtur aðstoðar, óháð því hvort stuðningurinn er fjármagnaður af staðbundnu, svæðisbundnu, landsbundnu framlagi eða af sjóðum Bandalagsins.
2. Aðstoð, sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, má bætast við alla aðra aðstoð, sem er undanþegin þessari reglugerð, svo fremi þessar aðstoðarráðstafanir varði annan aðstoðarhæfan kostnað sem tilgreindur er.
3. Aðstoð, sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, má ekki bætast við neina aðra aðstoð sem er undanþegin þessari reglugerð eða minni háttar ( de minimis) aðstoð, sem uppfyllir skilyrðin sem mælt er fyrir um í reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 1998/2006 ( Stjtíð. ESB L 379, 28.12.2006, bls. 5.), eða við aðra fjármögnun Bandalagsins í tengslum við sama aðstoðarhæfa kostnað, sem að hluta til eða öllu leyti skarast, ef slík uppsöfnun leiðir til þess að aðstoðarhlutfall fer yfir hæsta aðstoðarhlutfall eða gildandi fjárhæð aðstoðar samkvæmt þessari reglugerð.
4. Með fyrirvara um 3. mgr. er heimilt að bæta aðstoð í þágu fatlaðra starfsmanna, eins og kveðið er á um í 41. og 42. gr., við aðstoð, sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, í tengslum við sama aðstoðarhæfa kostnaðinn sem er yfir hæstu gildandi viðmiðunarmörkum samkvæmt þessari reglugerð, að því tilskildu að slík uppsöfnun leiði ekki til þess að aðstoðarhlutfallið fari yfir 100% af viðkomandi kostnaði á tímabilinu sem hlutaðeigandi starfsmenn eru ráðnir.
5. Að því er varðar uppsöfnun aðstoðarráðstafana, sem eru undanþegnar samkvæmt þessari reglugerð, með skilgreinanlegan aðstoðarhæfan kostnað og aðstoðarráðstafana, sem eru undanþegnar samkvæmt þessari reglugerð og eru ekki með skilgreinanlegan kostnað, gilda eftirfarandi skilyrði:
8. gr.
Hvatningaráhrif
1. Einungis aðstoð sem hefur hvatningaráhrif er undanþegin þessari reglugerð.
2. Aðstoð, sem veitt er litlum og meðalstórum fyrirtækjum og fellur undir þessa reglugerð, telst hafa hvatningaráhrif ef aðstoðarþegi hefur lagt fram umsókn til viðkomandi aðildarríkis um aðstoð áður en vinna við verkefnið eða starfsemina hefst.
3. Aðstoð, sem er veitt stórum fyrirtækjum og fellur undir þessar reglugerð, telst hafa hvetjandi áhrif ef, auk þess að fullnægja skilyrðinu, sem mælt er fyrir um í 2. mgr., aðildarríkið hefur gengið úr skugga um, áður en viðkomandi stök aðstoð er veitt, að skjölin, sem aðstoðarþegi gengur frá, sýni fram á að ein eða fleiri eftirfarandi viðmiðana séu uppfylltar:
Að því er varðar aðstoð vegna ráðningar illa settra starfsmanna í formi styrkja vegna launagreiðslna og aðstoð vegna ráðningar á fötluðum starfsmönnum í formi styrkja vegna launagreiðslna, eins og um getur í 40. og 41. gr. skulu skilyrðin, sem mælt er fyrir um í 2. og. 3. mgr. þessarar greinar, teljast uppfyllt ef aðstoðin leiðir til hreinnar fjölgunar í ráðningu illa settra eða fatlaðra starfsmanna.
Að því er varðar aðstoð í formi lækkunar á umhverfissköttum, eins og um getur í 25. gr., telst skilyrðunum, sem mælt er um í 2., 3. og 4. mgr. þessarar greinar fullnægt.
Að því er varðar aðstoð í formi áhættufjármagns, eins og um getur í 29. gr., telst skilyrðunum, sem mælt er um í 2., 3. og 4. mgr. þessarar greinar fullnægt.
6. Sé skilyrðunum í 2. og 3. mgr. ekki fullnægt, fellur öll aðstoðarráðstöfunin utan undanþágu samkvæmt þessari reglugerð.
9. gr.
Gagnsæi
1. Innan 20 virkra daga frá gildistöku aðstoðarkerfis eða úthlutunar sérstakrar aðstoðar, sem hefur verið undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, skal viðkomandi aðildarríki senda framkvæmdastjórninni samantekt upplýsinga sem varða slíka aðstoðarráðstöfun. Þetta yfirlit ber að veita á rafrænu formi, um upplýsingatæknihugbúnað framkvæmdastjórnarinnar og vera á því formi sem mælt er fyrir um í III. viðauka.
Framkvæmdastjórnin skal án tafar staðfesta viðtöku á yfirlitinu.
Framkvæmdastjórnin skal birta samantekt upplýsinga í Stjórnartíðindum Evrópusambandsins og á vefsetri framkvæmdastjórnarinnar.
2. Við gildistöku aðstoðarkerfis eða úthlutunar sérstakrar aðstoðar, sem hefur verið undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, skal viðkomandi aðildarríki birta á Netinu heildartexta slíkrar aðstoðarráðstöfunar. Þegar um aðstoðarkerfi er að ræða skal sá texti kveða á um skilyrðin sem mælt er fyrir um í landslögum og sem tryggja að farið sé að viðeigandi ákvæðum þessarar reglugerðar. Viðkomandi aðildarríki skulu sjá til þess að óstyttur texti aðstoðarráðstöfunarinnar sé aðgengilegur á Netinu svo fremi viðkomandi aðstoðarráðstöfun sé í gildi. Í samanteknu upplýsingunum frá viðkomandi aðildarríki skv. 1. mgr. skal tilgreina veffang sem leiðir beint í óstyttan texta aðstoðarráðstöfunarinnar.
3. Þegar stök aðstoð er veitt, sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, að undanskilinni aðstoð, sem er í formi skattaráðstafana, skal gerðin um veitingu aðstoðarinnar hafa að geyma skýra tilvísun í sérákvæðin í II. kafla, sem þessi gerð varðar, í landslög, sem tryggja að farið sé að viðeigandi ákvæðum þessarar reglugerðar, og í veffangið, sem leiðir beint í óstyttan texta aðstoðarráðstöfunarinnar.
4. Með fyrirvara um 1., 2. og 3. mgr. skal í hvert sinn þegar stök aðstoð er veitt á grundvelli fyrirliggjandi aðstoðarkerfis vegna rannsóknar- og þróunarverkefna, sem fjallað er um í 31. gr., og stakrar aðstoðar, sem fer yfir 3 milljónir evra, og í hvert sinn, þegar stök svæðisbundin fjárfestingaraðstoð er veitt á grundvelli stórra fjárfestingarverkefna, sem ekki þarf að tilkynna sérstaklega skv. 6. gr., skulu aðildarríkin veita framkvæmdastjórninni umbeðnar, samanteknar upplýsingar rafrænt, á stöðluðu eyðublaði, eins og mælt er fyrir um í II. viðauka, um viðurkenndan upplýsingatæknihugbúnað framkvæmdastjórnarinnar, innan 20 virkra daga frá þeim degi sem lögbært yfirvald veitir aðstoðina.
10. gr.
Eftirlit
1. Framkvæmdastjórnin skal hafa reglulegt eftirlit með aðstoðarráðstöfunum sem henni hefur verið tilkynnt um skv. 9. gr.
2. Aðildarríkin skulu halda nákvæmar skrár yfir alla staka aðstoð eða aðstoðarkerfi sem er undanþegið samkvæmt þessari reglugerð. Í slíkum skrám skulu koma fram allar nauðsynlegar upplýsingar til staðfestingar því að skilyrði fyrir undanþágu séu uppfyllt, eins og mælt er fyrir um í þessari reglugerð, þ.m.t. upplýsingar um stöðu fyrirtækisins, ef réttur þess til aðstoðar eða hækkunar á framlögum er háður stöðu þess sem lítils eða meðalstórs fyrirtækis, upplýsingar um hvatningaráhrif aðstoðarinnar og upplýsingar, sem gera kleift að ákvarða nákvæmlega fjárhæð aðstoðarhæfs kostnaðar með beitingu þessarar reglugerðar í huga.
Halda skal skrár varðandi staka aðstoð í 10 ár frá þeim degi sem hún er veitt. Halda skal skrár varðandi aðstoðarkerfi í 10 ár frá þeim degi sem síðasta aðstoðin var veitt samkvæmt slíku kerfi.
3. Viðkomandi aðildarríki skal láta framkvæmdastjórninni í té, samkvæmt skriflegri beiðni og innan 20 virkra daga eða lengri tíma sem er tilgreindur í beiðninni, allar upplýsingar sem framkvæmdastjórnin telur nauðsynlegar til að hafa eftirlit með beitingu þessarar reglugerðar.
Láti hlutaðeigandi aðildarríki umbeðnar upplýsingar ekki í té innan þeirra tímamarka sem framkvæmdastjórnin hefur mælt fyrir um eða tímamarka, sem almennt samkomulag er um, eða láti ófullnægjandi upplýsingar í té skal framkvæmdastjórnin senda áminningu þar sem nýr frestur er veittur til þess að leggja þær fram. Ef viðkomandi aðildarríki lætur ekki í té umbeðnar upplýsingar þrátt fyrir slíka áminningu er framkvæmdastjórninni heimilt, eftir að hafa veitt viðkomandi aðildarríki tækifæri til að koma sjónarmiðum sínum á framfæri, að taka ákvörðun þess efnis að tilkynna skuli framkvæmdastjórninni um allar aðstoðarráðstafanir, sem þessi reglugerð gildir um, eða hluta þeirra í framtíðinni til framkvæmdastjórnarinnar í samræmi við 3. mgr. 88. gr. sáttmálans.
11. gr.
Ársskýrsla
Aðildarríkin skulu leggja skýrslu fyrir framkvæmdastjórnina um beitingu þessarar reglugerðar fyrir hvert heilt almanaksár, eða hluta af því, sem þessi reglugerð gildir fyrir, á rafrænu formi sem mælt er fyrir um í III. kafla reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 794/2004 (
Stjtíð. ESB L 140, 30.4.2004, bls. 1.). Veffangið, sem leiðir beint í óstyttan texta aðstoðarráðstöfunarinnar, skal einnig fellt inn í slíka ársskýrslu.
12. gr.
Sérstök skilyrði fyrir fjárfestingaraðstoð
1. Til að fjárfesting geti talist vera aðstoðarhæfur kostnaður í skilningi þessarar reglugerðar skal fjárfesting felast í eftirfarandi:
2. Til þess að óefnislegar eignir teljist vera aðstoðarhæfur kostnaður í skilningi þessarar reglugerðar verða þær að fullnægja eftirfarandi skilyrðum.
II. KAFLI
SÉRÁKVÆÐI UM MISMUNANDI FLOKKA AÐSTOÐAR
1. ÞÁTTUR
Svæðisbundin aðstoð
13. gr.
Svæðisbundin fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu
1. Svæðisbundin fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að hún uppfylli skilyrðin sem mælt er fyrir um í þessari grein.
Sérstök aðstoð, sem einungis er notuð til viðbótar veittri aðstoð á grundvelli svæðisbundinna fjárfestingar- og atvinnuaðstoðarkerfa og er ekki meira en 50% heildaraðstoðar sem veita skal til fjárfestingarinnar, samrýmist hinum sameiginlega markaði í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni, sem um getur í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að sérstaka aðstoðin sem veitt er uppfylli öll skilyrði þessarar reglugerðar.
2. Aðstoðin skal veitt á svæðum sem eru aðstoðarhæf fyrir svæðisbundna aðstoð, eins og tilgreint er á kortinu sem var samþykkt um svæðisbundna aðstoð fyrir viðkomandi aðildarríki fyrir tímabilið 2007 til 2013. Fjárfestingin skal standa yfir í a.m.k. fimm ár á svæðinu þar sem styrkurinn er veittur, eða þrjú ár ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki, eftir að allri fjárfestingunni er lokið. Þetta kemur ekki í veg fyrir að skipt sé um úrelta stöð eða búnað á því tímabili sem um getur í þeim lið vegna hraðra tæknibreytinga, að því tilskildu að atvinnustarfsemi haldist á viðkomandi svæði í lágmarkstíma.
3. Aðstoðarhlutfallið miðað við núverandi vergt styrkígildi má ekki fara yfir efri mörk svæðisbundinnar aðstoðar sem er í gildi á viðkomandi svæði á þeim tíma sem aðstoðin er veitt.
4. Að undanskilinni aðstoð, sem er veitt til stórra fjárfestingarverkefna, og svæðisbundinni aðstoð til flutningageirans er heimilt að hækka viðmiðunarmörkin í 3. mgr. um 20 prósentustig fyrir aðstoð, sem er veitt litlum fyrirtækjum, og um 10 prósentustig fyrir aðstoð sem er veitt til meðalstórra fyrirtækja.
5. Viðmiðunarmörkin, sem eru fastsett í 3. mgr., skulu gilda um aðstoðarhlutfall, sem er reiknað annaðhvort sem hlutfall af aðstoðarhæfum efnislegum og óefnislegum kostnaði við fjárfestinguna eða sem hlutfall af áætluðum launakostnaði einstaklingsins sem var ráðinn, reiknað fyrir tveggja ára tímabil, fyrir störf sem beinlínis skapast vegna fjárfestingarverkefnis, eða hvort tveggja, að því tilskildu að aðstoðin fari ekki yfir þá fjárhæð sem hærri er af útreikningi á hvoru um sig.
6. Þegar aðstoðin er reiknuð á grundvelli efnislegs eða óefnislegs fjárfestingarkostnaðar, eða yfirtökukostnaðar ef um slíkt er að ræða, skal aðstoðarþeginn fjármagna a.m.k. 25% aðstoðarhæfs kostnaðar, annaðhvort af eigin fé eða með utanaðkomandi fjármögnun, með einhverjum hætti sem ekki felur í sér opinberan stuðning. Þegar hámarksaðstoð, sem er samþykkt á grundvelli landsbundinnar áætlunar um svæðisbundna aðstoð fyrir viðkomandi aðildarríki og aukin í samræmi við 4. mgr., fer yfir 75%, lækkar þó fjárframlag aðstoðarþega í samræmi við það. Ef aðstoðin er reiknuð á grundvelli efnislegs eða óefnislegs fjárfestingarkostnaðar gilda einnig skilyrðin sem eru sett fram í 7. mgr.
7. Ef um yfirtöku á starfsstöð er að ræða skal einungis tekið tillit til kostnaðar við kaup á eignum af þriðja aðila, að því tilskildu að viðskiptin fari fram við markaðsaðstæður. Ef yfirtökunni fylgir önnur fjárfesting skal kostnaðurinn, sem tengist hinu síðarnefnda, bætast við kostnaðinn vegna kaupanna.
Einungis skal tekið tillit til kostnaðar, sem tengist yfirtöku á eignum, sem leigusamningur fylgir, öðrum en landi og byggingum, ef leigusamningurinn er í formi fjármögnunarleigu og felur í sér skuldbindingu um að kaupa eignina þegar tími leigusamningsins rennur út. Fyrir leigu á landi og byggingum skal leigusamningurinn gilda í a.m.k. fimm ár eftir að áætlað er að fjárfestingarverkefninu ljúki eða þrjú ár ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki.
Eignirnar, sem aflað er, skulu vera nýjar nema ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki og yfirtökur. Ef um er að ræða yfirtökur skulu eignir, sem eru keyptar með aðstoð, sem var veitt fyrir kaupin, dregnar frá. Ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki má einnig taka tillit til heildarkostnaðar við fjárfestingar í óefnislegum eignum. Fyrir stór fyrirtæki er slíkur kostnaður aðeins aðstoðarhæfur upp að 50% af heildarkostnaði aðstoðarhæfs fjárfestingarverkefnis.
8. Ef aðstoðin er reiknuð á grundvelli launakostnaðar skulu störf beinlínis sköpuð fyrir tilstilli fjárfestingarverkefnisins.
9. Þrátt fyrir 3. og 4. mgr. er heimilt að hækka hámarksaðstoðarhlutfall fjárfestinga í vinnslu og markaðssetningu landbúnaðarafurða í:
14. gr.
Aðstoð til nýstofnaðra, lítilla fyrirtækja
1. Aðstoðarkerfi í þágu lítilla nýstofnaðra fyrirtækja teljast samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skulu undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að skilyrðin, sem mælt er fyrir um í 2., 3. og 4. gr., séu uppfyllt.
2. Aðstoðarþegi skal vera lítið fyrirtæki.
3. Fjárhæð aðstoðarinnar má ekki fara yfir:
4. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
5. Aðstoðarhæfur kostnaður skal ná yfir lögfræði-, ráðgjafar- og stjórnsýslukostnað sem tengist beint stofnun lítils fyrirtækis sem og eftirfarandi kostnaður, að svo miklu leyti sem stofnað er til hans á fyrstu fimm árunum frá stofnun fyrirtækisins:
2. ÞÁTTUR
Fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja
15. gr.
Fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja
1. Fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að skilyrðin í 2., 3. og 4. mgr. séu uppfyllt.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
3. ÞÁTTUR
Aðstoð vegna frumkvöðlastarfs sem er í höndum kvenna
16. gr.
Aðstoð til lítilla fyrirtækja sem kvenkyns frumkvöðlar hafa nýlega stofnað
1. Aðstoðarkerfi í þágu lítilla fyrirtækja sem kvenkyns frumkvöðlar hafa nýlega stofnað teljast samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skulu vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að ákvæði 2.–5. mgr. séu uppfyllt.
2. Aðstoðarþegar skulu vera lítil fyrirtæki sem kvenkyns frumkvöðlar hafa nýlega stofnað.
3. Fjárhæð aðstoðarinnar má ekki fara yfir 1 milljón evra á hvert fyrirtæki.
Árlegar fjárhæðir aðstoðar á hvert fyrirtæki mega ekki fara yfir 33% af fjárhæðunum sem mælt er fyrir um í fyrstu undirgrein.
4. Aðstoðarhlutfall má ekki fara yfir 15% af aðstoðarhæfum kostnaði sem stofnað er til á fyrstu fimm árunum eftir stofnun fyrirtækisins.
5. Aðstoðarhæfur kostnaður telst vera lögfræði-, ráðgjafar og stjórnsýslukostnaður sem tengist beint stofnun litla fyrirtækisins, sem og eftirfarandi kostnaður, að svo miklu leyti sem stofnað er til hans á fyrstu fimm árunum frá stofnun fyrirtækisins.
4. ÞÁTTUR
Aðstoð til umhverfisverndar
17. gr.
Skilgreiningar
Í þessum þætti er merking eftirfarandi hugtaka sem hér segir:
„umhverfisvernd“: hvers konar aðgerð sem miðar að því að ráða bót á eða koma í veg fyrir spjöll á náttúrulegu umhverfi eða náttúruauðlindum vegna starfsemi aðstoðarþega, að draga úr hættu á slíkum spjöllum eða stuðla að skilvirkari nýtingu á náttúruauðlindum, þ.m.t. ráðstafanir til að spara orku og nota endurnýjanlega orkugjafa,
„orkusparandi ráðstafanir“: aðgerð sem gerir fyrirtækjum kleift að draga úr þeirri orku sem þau nota, m.a. í framleiðsluferlinu,
„Bandalagsstaðall“:
„endurnýjanlegir orkugjafar“: eftirfarandi endurnýjanlegir orkugjafar sem eru ekki jarðefnaeldsneyti: vindorka, sólarorka, jarðvarmaorka, öldu- og sjávarfallaorka, vatnsorka og orka úr lífmassa, hauggasi, gasi frá skólphreinsunarstöðvum og lífgasi,
„lífrænt eldsneyti“: fljótandi eða loftkennt eldsneyti til flutninga, framleitt úr lífmassa,
„sjálfbært lífrænt eldsneyti“: lífrænt eldsneyti sem uppfyllir viðmiðanirnar um sjálfbærni sem settar eru fram í tillögu að tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins um að stuðla að notkun orku frá endurnýjanlegum orkugjöfum (COM (2008) 19 lokaútgáfa.); þegar Evrópuþingið og ráðið hefur samþykkt þessa tilskipun og hún birt í Stjórnartíðindum Evrópusambandsins, gilda viðmiðanirnar sem þar er mælt fyrir um,
„orka sem er framleidd með endurnýjanlegum orkugjöfum“: orka frá orkuverum sem eingöngu nota endurnýjanlega orkugjafa, að meðtöldum þeim hluta brennslugildisins sem er framleiddur með endurnýjanlegum orkugjöfum í verum með blandaðri tækni, þar sem einnig eru notaðir hefðbundnir orkugjafar, og að meðtöldu endurnýjanlegu rafmagni, sem er notað til að fylla á geymslukerfi, en að undanskildu rafmagni sem er fengið frá þess háttar kerfum,
„samvinnsla raf- og varmaorku“: samhliða framleiðsla varmaorku, raforku og/eða vélrænnar orku í einu og sama vinnsluferlinu,
„samvinnsla með góða orkunýtni“: samvinnsla raf- og varmaorku sem uppfyllir viðmiðanirnar í III. viðauka við tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 2004/8/EB (Stjtíð. ESB L 52, 21.2.2004, bls. 50.) og fullnægir samræmdu nýtniviðmiðunum sem kveðið er á um í ákvörðun framkvæmdastjórnarinnar 2007/74/EB (Stjtíð. ESB L 32, 6.2.2007, bls. 183.),
„umhverfisskattur“: skattur þar sem sérstakur skattstofn hefur skýr, neikvæð áhrif á umhverfið eða þar sem leitast er við að skattleggja tiltekna starfsemi, vörur eða þjónustu þannig að hægt sé að fella umhverfiskostnað inn í verð hennar og/eða þannig að framleiðendum eða neytendum sé beint að starfsemi þar sem meira tillit er tekið til umhverfisins.
„lágmarksskattstig Bandalagsins“: lágmarksskattstig, sem kveðið er á um í löggjöf Bandalagsins fyrir orkuvörur og rafmagn, lágmarksskattstig, merkir lámarksskattstig sem mælt er fyrir um í I. viðauka við tilskipun 2003/96/EB,
„efnislegar eignir“: fjárfestingar í landi sem eru óhjákvæmilegar til að uppfylla umhverfismarkmið, fjárfestingar í byggingum, verum og búnaði, sem ætlað er að draga úr eða eyða óþægindum, og fjárfestingar í því skyni að laga framleiðsluaðferðir að verndun umhverfisins.
18. gr.
Fjárfestingaraðstoð sem gerir fyrirtækjum kleift að ganga lengra í umhverfisvernd en gert er ráð fyrir í Bandalagsstöðlum eða auka umhverfisvernd ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi
1. Fjárfestingaraðstoð sem gerir fyrirtækjum kleift að ganga lengra í umhverfismálum en gert er ráð fyrir í Bandalagsstöðlum eða auka umhverfisvernd ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi, telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans ef hún uppfyllir skilyrði 2. til 8. mgr. þessarar greinar.
2. Fjárfestingaraðstoðin skal uppfylla eitt eftirfarandi skilyrða:
4. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 35% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
5. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarfjárfestingarkostnaður sem er nauðsynlegur til að ná meiri umhverfisvernd en gerð er krafa um í viðkomandi Bandalagsstöðlum, án þess að tekið sé mið af ávinningi og kostnaði í rekstri.
6. Með tilliti til 5. mgr. skal kostnaður vegna fjárfestinga, sem tengjast beint umhverfisvernd, ákvarðaður með tilliti til staðleysuaðstæðna (e. counterfactual situation):
8. Ef um er að ræða fjárfestingar sem miða að því að ná meiri umhverfisvernd en kveðið er á um í Bandalagsstöðlum skal velja staðleysu á eftirfarandi hátt:
19. gr.
Aðstoð til kaupa á nýjum vöruflutningabifreiðum sem gengur lengra en kveðið er á um í Bandalagsstöðlum eða sem stuðla að aukinni umhverfisvernd ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi
1. Fjárfestingaraðstoð til kaupa á nýjum vöruflutningabifreiðum, sem gera fyrirtækjum, sem eru virk í flutningageiranum, kleift að ganga lengra en gert er ráð fyrir í Bandalagsstöðlum að því er varðar umhverfisvernd eða auka umhverfisvernd ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi, samrýmist sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að skilyrðin, sem mælt er fyrir um í 2., 3. og 4. gr., séu uppfyllt.
2. Fjárfestingin, sem veitt er aðstoð til, skal uppfylla skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. mgr. 18. gr.
3. Aðstoð vegna kaupa á nýjum ökutækjum til vöruflutninga á vegum, járnbrautum, skipgengum vatnaleiðum og flutninga á sjó, sem uppfylla Bandalagsstaðla, sem hafa verið samþykktir, skal undanþegin, þegar slík kaup eiga sér stað áður en þessir Bandalagsstaðlar öðlast gildi og ef þeir, þegar þeir verða lögbundnir, gilda ekki afturvirkt um þau ökutæki sem þegar hafa verið fest kaup á.
4. Aðstoð vegna endurbóta á starfsemi fyrirliggjandi flutningabifreiða, sem hefur umhverfisvernd að markmiði, skal undanþegin ef þau flutningatæki, sem eru fyrirliggjandi, eru endurbætt miðað við umhverfisstaðla sem ekki voru í gildi á þeim degi þegar þessi flutningatæki voru tekin í notkun eða ef þessi flutningatæki heyra ekki undir neina umhverfisstaðla.
5. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 35% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
6. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná fram meiri umhverfisvernd en gerð er krafa um í Bandalagsstöðlunum.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. gr. án þess að tekið sé tillit til ávinnings og kostnaðar í rekstri.
20. gr.
Aðstoð til aðlögunar lítilla og meðalstórra fyrirtækja að Bandalagsstöðlum sem verða settir síðar
1. Aðstoð, sem gerir litlum og meðalstórum fyrirtækjum kleift að fara að nýjum Bandalagsstöðlum, sem auka umhverfisvernd og hafa ekki enn öðlast gildi, samrýmist sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að hún uppfylli skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2., 3. mgr. og 4. mgr. þessarar greinar.
2. Bandalagsstaðlar skulu hafa verið samþykktir og fjárfestingunni hrundið í framkvæmd og henni lokið a.m.k. einu ári áður en viðkomandi staðall öðlast gildi.
3. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 15% af aðstoðarhæfum kostnaði að því er varðar lítil fyrirtæki og 10% af aðstoðarhæfum kostnaði að því er varðar meðalstór fyrirtæki ef framkvæmd og lok eiga sér stað meira en þremur árum áður en staðallinn öðlast gildi og 10% að því er varðar lítil fyrirtæki ef lok eiga sér stað frá einu ári allt að þremur árum áður en staðallinn öðlast gildi.
4. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná þeirri umhverfisvernd sem gerð er krafa um í Bandalagsstaðlinum miðað við þá umhverfisvernd sem gerð var krafa um áður en staðallinn öðlaðist gildi.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr. án þess að tekið sé tillit til rekstrarávinnings og rekstrarkostnaðar.
21. gr.
Umhverfisaðstoð vegna ráðstafana á sviði orkusparnaðar
1. Aðstoð vegna fjárfestinga í umhverfismálum samrýmist sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans að því tilskildu að hún uppfylli:
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná fram meiri orkusparnaði en gerð er krafa um í Bandalagsstöðlunum.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr.
Reikna skal aðstoðarhæfan kostnað að frádregnum hvers konar rekstrarhagnaði eða kostnaði sem tengist viðbótarfjárfestingu vegna orkusparnaðar og sem stofnað er til á fyrstu þremur árunum sem fjárfestingin stendur yfir ef um er að ræða lítil eða meðalstór fyrirtæki, á fyrstu fjórum árunum ef um er að ræða fyrirtæki sem ekki taka þátt í áætlun Evrópusambandsins um viðskipti með losunarheimildir á koltvísýringi (CO) og á fyrstu fimm árunum ef um er að ræða stór fyrirtæki sem taka þátt í áætlun Evrópusambandsins um viðskipti með losunarheimildir á koltvísýringi. Að því er varðar stór fyrirtæki er heimilt að stytta þetta tímabil niður í fyrstu þrjú árin sem fjárfestingin stendur yfir ef hægt er að sýna fram á að afskriftartími fjárfestingarinnar fari ekki yfir þrjú ár.
Utanaðkomandi endurskoðandi skal annast útreikning á aðstoðarhæfum kostnaði.
4. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 20% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
5. Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr. án þess að tekið sé tillit til rekstrarávinnings og rekstrarkostnaðar.
22. gr.
Aðstoð á sviði umhverfisfjárfestinga vegna samvinnslu með góða orkunýtni
1. Aðstoð vegna fjárfestinga á sviði umhverfisfjárfestinga vegna samvinnslu með góða orkunýtni telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að skilyrðin í 2., 3. og 4. mgr. þessarar greinar séu uppfyllt.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 45% af aðstoðarhæfum kostnaði. Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná fram meiri samvinnslu með góða orkunýtni miðað við viðmiðunarfjárfestingu. Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr. án þess að tekið sé tillit til rekstrarávinnings og rekstrarkostnaðar.
4. Nýja samvinnslueiningin skal í heildina fela í sér sparnað í samanburði við viðmiðanirnar fyrir aðskilda framleiðslu raforku og varma sem kveðið er á um í tilskipun 2004/8/EB og ákvörðun 2007/74/EB. Umbæturnar á fyrirliggjandi samvinnslueiningu eða breytingu á fyrirliggjandi orkuframleiðslustöð yfir í samvinnslueiningu skal leiða til sparnaðar á frumorku í samanburði við upphaflega stöðu.
23. gr.
Aðstoð vegna fjárfestinga í umhverfismálum vegna aukinnar hlutdeildar orku frá endurnýjanlegum orkugjöfum
1. Aðstoð vegna fjárfestinga í umhverfismálum vegna aukinnar hlutdeildar orku frá endurnýjanlegum orkugjöfum skal samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldu 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að skilyrðunum, sem mælt er fyrir um í 2., 3. og 4. mgr. þessarar greinar, sé fullnægt:
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 45% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður er sá viðbótarkostnaður sem aðstoðarþegi stendur straum af í samanburði við hefðbundna orkuframleiðslu eða hefðbundið upphitunarkerfi með sömu afkastagetu með tilliti til skilvirkrar orkuframleiðslu.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr. án þess að tekið sé tillit til rekstrarávinnings og rekstrarkostnaðar.
4. Fjárfestingaraðstoð á sviði umhverfismála vegna framleiðslu á lífeldsneyti skal eingöngu undanþegin ef styrktar fjárfestingar eru að öllu leyti notaðar til að framleiða sjálfbært lífeldsneyti.
24. gr.
Aðstoð til umhverfisrannsókna
1. Aðstoð til rannsókna, sem tengjast beint fjárfestingunum, sem um getur í 18. gr., til fjárfestinga í orkusparandi aðgerðum samkvæmt skilyrðunum, sem sett eru fram í 21. gr., og fjárfestingar vegna aukinnar hlutdeildar orku frá endurnýjanlegum orkugjöfum samkvæmt skilyrðunum, sem eru sett fram í 23. gr., samrýmast hinum sameiginlega markaði í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni, sem um getur í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að skilyrðunum, sem mælt er fyrir um í 2. og 3. mgr. þessarar greinar, sé fullnægt.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar vegna rannsókna sem gerðar eru fyrir hönd litilla fyrirtækja um 20 prósentustig og rannsókna sem gerðar eru fyrir hönd meðalstórra fyrirtækja um 10 prósentustig.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera kostnaður vegna rannsóknarinnar.
25. gr.
Aðstoð í formi lækkunar á umhverfissköttum
1. Kerfi fyrir umhverfisaðstoð í formi lækkunar á umhverfissköttum, sem uppfyllir skilyrði tilskipunar 2003/96/EB, samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skulu vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að aðstoðin, sem er veitt, uppfylli öll skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. og 3. mgr. þessarar greinar.
2. Þeir sem þiggja aðstoð í formi skattalækkunar skulu a.m.k. greiða lágmarksskatt Bandalagsins sem kveðið er á um í tilskipun 2003/96/EB.
3. Skattalækkanir skulu veittar í minnst tíu ár. Að þessum tíma liðnum skulu aðildarríkin endurmeta hvort viðkomandi aðstoðarráðstöfun eigi rétt á sér.
5. ÞÁTTUR
Aðstoð vegna ráðgjafar í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja og þátttöku þeirra í kaupstefnum
26. gr.
Aðstoð vegna ráðgjafar í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja
1. Aðstoð vegna ráðgjafar í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja samrýmist sameiginlega markaðnum í skilningi c-liðar 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni sem um getur í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að aðstoðin, sem er veitt, uppfylli skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. og 3. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera kostnaður vegna ráðgjafar sem utanaðkomandi ráðgjafar veita.
Viðkomandi þjónusta skal ekki vera samfelld eða reglubundin starfsemi og ekki tengjast venjulegum rekstrarútgjöldum fyrirtækisins, s.s. ráðgjöf í skattamálum, reglubundinni lögfræðiþjónustu eða auglýsingum.
27. gr.
Aðstoð til lítilla og meðalstórra fyrirtækja vegna þátttöku þeirra í kaupstefnum
1. Aðstoð til lítilla og meðalstórra fyrirtækja vegna þátttöku þeirra í kaupstefnum telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að aðstoðin, sem er veitt, uppfylli skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. og 3. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera kostnaður vegna leigu, uppsetningar og rekstrar sýningaraðstöðu fyrirtækis þegar það tekur í fyrsta sinn þátt í tiltekinni kaupstefnu eða sýningu.
6. ÞÁTTUR
Aðstoð í formi áhættufjármagns
28. gr.
Skilgreiningar
Í þessum þætti er merking eftirfarandi hugtaka sem hér segir:
„eigið fé“: eignarhald í fyrirtæki sem felst í hlutabréfunum sem gefin eru út til fjárfesta,
„ígildi eigin fjár“: fjármálagerningar þar sem arður handhafa grundvallast fyrst og fremst á hagnaði eða tapi viðkomandi markfyrirtækis og sem eru ekki tryggðir ef um er að ræða vanefndir,
„einkahlutafé“: einkahlutafé — sem andstæða við opinbert hlutafé — eða ígildi fjárfestinga með eigið fé í fyrirtækjum sem ekki eru skráð á hlutabréfamarkað, þ.m.t. áhættufjármagn,
„sprotafjármagn“: fjármögnun til rannsókna, mats og þróunar á upphaflegri hugmynd sem er undanfari uppbyggingarstigs,
„uppbyggingarfjármagn“: fjármögnun fyrirtækja sem ekki hafa selt vöru sína eða þjónustu og mynda enn sem komið er ekki hagnað til vöruþróunar eða til að hefja markaðssetningu,
„útfærslufjármagn“: fjármögnun til stækkunar og útfærslu á fyrirtæki, sem ekki er víst hvort standi á sléttu eða skilar arði, í því skyni að efla framleiðslugetu markaðsþróun eða vöruþróun eða til að leggja fram hreint viðbótarveltufé,
„útgönguáætlun“: áætlun um innlausn á eignarhlutum í eigu áhættufjármagnssjóðs eða hlutabréfasjóðs í samræmi við áætlun um hámarksarð, þ.m.t. sala, afskriftir, innlausn á forgangshlutum/endurgreiðsla á lánum, sala til annarra áhættufjármagnseigenda, sala til fjármálastofnana og sala með opinberu útboði, þ.m.t. fyrsta útboð verðbréfa (IPO).
„markfyrirtæki“: fyrirtæki sem fjárfestir eða fjárfestingarsjóður íhugar að fjárfesta í.
29. gr.
Aðstoð í formi áhættufjármagns
1. Aðstoðarkerfi fyrir áhættufjármagn í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skulu vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að aðstoðin, sem er veitt, uppfylli skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. og 3. mgr. þessarar greinar.
2. Áhættufjármagnsráðstöfunin skal vera í formi þátttöku í sjóði sem annast fjárfestingar fyrir einkaaðila sem stjórnað er á viðskiptalegum grundvelli.
3. Hlutar fjárfestinga, sem greiddir verða úr fjárfestingarsjóðnum, skulu ekki fara yfir 1,5 milljónir evra fyrir hvert markfyrirtæki á hverju tólf mánaða tímabili.
4. Að því er varðar lítil og meðalstór fyrirtæki á svæðum, sem njóta aðstoðar, sem og lítil fyrirtæki á svæðum, sem njóta ekki aðstoðar, skal áhættufjármagnsráðstöfunin takmarkast við útvegun á sprotafjármagni, fjármagni á uppbyggingarstigi og/eða útfærslufjármagni. Að því er varðar lítil og meðalstór fyrirtæki á svæðum, sem ekki njóta aðstoðar, skal áhættufjármagnsráðstöfunin takmarkast við útvegun á sprotafjármagni, fjármagni á uppbyggingarstigi og/eða útþenslufjármagni.
5. Fjárfestingarsjóðurinn skal útvega a.m.k. 70% af heildarfjármagni sem fjárfest er í litlum og meðalstórum markfyrirtækjum í formi eigin fjár eða ígildi eigin fjár.
6. Að minnsta kosti 50% af fjármagni fjárfestingarsjóðsins skulu koma frá einkafjárfestum. Ef um er að ræða fjárfestingarsjóði, sem sérhæfa sig í litlum og meðalstórum fyrirtækjum, á svæðum sem njóta aðstoðar, skulu a.m.k. 30% af fjármagninu koma frá einkafjárfestum.
7. Til að tryggja að áhættufjármagnsráðstöfunin miði að hagnaði skulu eftirfarandi skilyrði uppfyllt:
7. ÞÁTTUR
Aðstoð til rannsókna, þróunar og nýsköpunar
30. gr.
Skilgreiningar
Í þessum þætti er merking eftirfarandi hugtaka sem hér segir:
„rannsóknarstofnun“: stofnun, t.d. háskóli eða rannsóknarstofa, óháð réttarstöðu (skipulögð í samræmi við opinberan rétt eða einkarétt) eða fjármögnunaraðferð, sem hefur að meginmarkmiði að leiða grunnrannsóknir, iðnaðarrannsóknir eða þróunarstarf og miðla niðurstöðum sínum með kennslu, útgáfu eða tækniyfirfærslu. Allur hagnaður verður að vera endurfjárfestur í þessari starfsemi, miðlun niðurstaðna eða kennslu. Fyrirtæki, sem geta haft áhrif á slíka stofnun, t.d. í krafti stöðu sinnar sem hluthafar, eða aðilar að stofnuninni, skulu ekki hafa neinn forgang að rannsóknargetu slíkrar stofnunar eða að rannsóknarniðurstöðum hennar.
„grunnrannsóknir“: tilraunastarf eða fræðileg vinna sem fer fram fyrst og fremst til að afla nýrrar þekkingar á grundvallarþáttum fyrirbæra eða á áþreifanlegum staðreyndum, án þess að um sé að ræða sérstakan tilgang eða áform um notkun,
„iðnaðarrannsóknir“: skipulegar rannsóknir eða veigamiklar athuganir sem beinast að því að afla nýrrar þekkingar og færni til að þróa nýjar vörur, ferla eða þjónustu eða til að koma í kring mikilvægum umbótum á vörum, ferlum eða þjónustu sem fyrir er. Þær taka til gerðar íhluta í flókin kerfi sem eru nauðsynlegir vegna iðnaðarrannsókna, nánar tiltekið vegna almennrar fullgildingar á tækni að frumgerðum undanskildum,
„þróunarstarf“: öflun, sameining, mótun og notkun á fyrirliggjandi vísindalegri, tæknilegri, viðskiptalegri og annarri viðeigandi þekkingu og kunnáttu til að gera áætlanir og ráðstafanir eða hönnun fyrir nýjar, breyttar eða endurbættar vörur, ferla eða þjónustu. Þetta getur t.d. einnig tekið til annarrar starfsemi sem miðar að hugmyndalegri skilgreiningu, áætlanagerð og skrásetningu nýrra vara, verkferla eða þjónustu. Þessi starfsemi getur einnig tekið til vinnslu á drögum, teikningum, áætlunum og öðrum skjallegum gögnum að því tilskildu að þau séu ekki ætluð til notkunar í viðskiptum.
Þróun á frumgerðum og tilraunaverkefnum, sem hægt er að nota í viðskiptaskyni, telst einnig með þegar frumgerðin þarf að vera fullunnin verslunarvara og þegar of kostnaðarsamt er að framleiða hana til þess eins að nota til kynningar og fullgildingar. Ef um er að ræða kynningar- eða tilraunaverkefni, sem síðar verður notað í viðskiptum, verður að draga allar tekjur af þeirri notkun frá aðstoðarhæfum kostnaði.
Tilraunaframleiðsla og prófun vara, verkferlar og þjónusta geta einnig átt kost á aðstoð, að því tilskildu að það sé ekki hægt að nota þetta eða umbreyta til notkunar í iðnaði eða í viðskiptaskyni.
Þróunarstarf felur ekki í sér venju- eða reglubundnar breytingar á vörum, framleiðslulínum, framleiðsluferlum, þjónustu, sem fyrir er, og annarri yfirstandandi starfsemi, jafnvel þótt þessar breytingar geti talist til endurbóta,
„mjög menntað starfsfólk“: rannsakendur, verkfræðingar, hönnuðir og markaðsstjórar með menntun á háskólastigi og a.m.k. fimm ára viðeigandi faglega reynslu; doktorsnám getur talist sem viðeigandi fagleg reynsla,
6. „útsent starfsfólk“: tímabundin ráðning starfsfólks hjá aðstoðarþega í tiltekinn tíma, en að honum loknum hefur starfsfólk rétt til að snúa aftur til fyrri vinnuveitanda.
31. gr.
Aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefna
1. Aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefna samrýmist sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni ef hún uppfyllir skilyrði í 2. til 5. mgr. þessarar greinar.
2. Sá hluti rannsóknar- og þróunarverkefnisins sem nýtur aðstoðar verður að öllu leyti að falla undir einn eða fleiri flokka eftirfarandi rannsóknarflokka:
3. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
Ef um er að ræða aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefnis, sem unnið er í samstarfi milli rannsóknarstofnana og fyrirtækja, má sameinuð aðstoð vegna beins ríkisstuðnings við tiltekið verkefni og, þar sem þau fela í sér aðstoð, framlög frá rannsóknarstofnunum til þess verkefnis ekki fara yfir gildandi aðstoðarhlutfall fyrir hvert fyrirtæki sem fær aðstoð.
4. Aðstoðarhlutfall fyrir iðnaðarrannsóknir og þróunarstarf í 3. mgr. má auka á eftirfarandi hátt:verkefnið felur í sér samstarf a.m.k. tveggja fyrirtækja sem eru óháð hvort öðru og ef eftirfarandi skilyrði eru uppfyllt:
verkefnið felur í sér skilvirkt samstarf milli fyrirtækis og rannsóknarstofnunar og ef eftirfarandi skilyrði eru uppfyllt:
ef um er að ræða iðnaðarrannsóknir, sé niðurstöðum verkefnisins dreift víða á tækni- og vísindaráðstefnum eða þær birtar í vísinda- og tæknitímaritum eða í opnum gagnasöfnum (gagnagrunnum þar sem allir geta nálgast óunnin rannsóknargögn) eða um gjaldfrjálsan eða opinn hugbúnað.
Að því er varðar i. og ii. lið í b-lið fyrstu undirgreinar telst undirverktakastarfsemi ekki vera skilvirkt samstarf.
5. Eftirfarandi telst vera aðstoðarhæfur kostnaður:
32. gr.
Aðstoð vegna tæknilegra hagkvæmniathugana
1. Aðstoð vegna tæknilegra hagkvæmniathugana, sem framkvæmdar eru í undirbúningsstarfi fyrir iðnaðarrannsóknir eða þróunarstarf, samrýmist sameiginlega markaðnum í skilningi c-liðar 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni sem um getur í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að aðstoðin, sem er veitt, uppfylli skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. og 3. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
33. gr.
Aðstoð í tengslum við kostnað lítilla og meðalstórra fyrirtækja vegna hugverkaréttar á sviði iðnaðar
1. Aðstoð vegna kostnaðar lítilla og meðalstórra fyrirtækja sem tengist öflun og staðfestingu einkaleyfa og annars hugverkaréttar á sviði iðnaðar samrýmist sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans ef hún uppfyllir skilyrði 2. og 3. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarhlutfall skal ekki fara yfir það aðstoðarhlutfall vegna rannsóknar- og þróunarverkefnis sem mælt er fyrir um í 3. og 4. mgr. 31. gr., að því er varðar þá rannsóknarstarfsemi sem leiddi fyrst til þess hugverkaréttar á sviði iðnaðar sem um ræðir.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera eftirfarandi:
34. gr.
Aðstoð til rannsókna og þróunar á sviði landbúnaðar og fiskveiða
1. Aðstoð til rannsókna og þróunar að því er varðar þær vörur sem taldar eru upp í I. viðauka við samninginn samrýmist sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal njóta undanþágu frá ákvæðum 3. mgr. 88. gr. sáttmálans um tilkynningarskyldu, að því tilskildu að skilyrðin, sem mælt er fyrir um í 2. til 7. mgr. þessarar greinar, séu uppfyllt.
2. Aðstoðin verður að vera í þágu hagsmuna allra rekstraraðila í þeim tiltekna geira eða undirgeira sem um ræðir.
3. Upplýsingar um þá rannsókn, sem verður framkvæmd og markmið hennar, skulu birtar á Netinu áður en rannsóknin hefst. Áætluð dagsetning væntanlegra niðurstaðna og birtingarstaður þeirra á Netinu, sem og ábending þess efnis að niðurstöðurnar fáist endurgjaldslaust, skal fylgja með.
Niðurstöður rannsóknarinnar skulu vera aðgengilegar á Netinu í a.m.k. 5 ár. Þær skulu birtar eigi síðar en þær upplýsingar sem heimilt er að veita aðilum að hvers konar samtökum.
4. Aðstoð skal veitt rannsóknarstofnun milliliðalaust og má ekki fela í sér neina aðstoð aðra en til rannsókna í þágu fyrirtækis sem framleiðir, vinnur eða markaðssetur landbúnaðarvörur, né veita framleiðendum slíkra vara verðstuðning.
5. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 100% af aðstoðarhæfum kostnaði.
6. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá kostnaður sem kveðið er á um í 5. mgr. 31. gr.
7. Aðstoð vegna rannsókna og þróunar í tengslum við vörur, sem eru taldar upp í I. viðauka við samninginn og uppfylla ekki skilyrðin, sem mælt er fyrir um í þessari grein, skal samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi c-liðar 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að skilyrðin, sem mælt er fyrir um í 30., 31. og 32. gr. þessarar reglugerðar, séu uppfyllt.
35. gr.
Aðstoð við ung nýsköpunarfyrirtæki
1. Aðstoð til ungra nýsköpunarfyrirtækja telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni sem um getur í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans ef hún uppfyllir skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. til 5. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarþegi skal vera lítið fyrirtæki sem hefur starfað a.m.k. í 6 ár þegar aðstoðin er veitt.
3. Rannsóknar- og þróunarkostnaður aðstoðarþega skal nema a.m.k. 15% af heildarrekstrarkostnaði á minnst einu ári af þremur áður en aðstoðin er veitt eða, þegar um er að ræða sprotafyrirtæki og ekki er um nein fullfrágengin reikningsskil að ræða, í endurskoðun á yfirstandandi reikningstímabili eins og vottað er af ytri endurskoðanda.
4. Aðstoðarfjárhæðin má ekki fara yfir 1 milljón evra.
Aðstoðarfjárhæðin skal þó ekki fara yfir 1,5 milljónir evra á svæðum, sem falla undir undanþáguna, sem kveðið er á um í a-lið 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og 1,25 milljón evra, sem falla undir undanþáguna, sem kveðið er á um í c-lið 3. mgr. 87. gr. sáttmálans.
5. Aðstoðarþegi getur eingöngu fengið aðstoð einu sinni á því tímabili sem það telst vera ungt nýsköpunarfyrirtæki.
36. gr.
Aðstoð vegna ráðgjafar- og stuðningsþjónustu á sviði nýsköpunar
1. Aðstoð vegna ráðgjafar- og stuðningsþjónustu á sviði nýsköpunar telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni sem um getur í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans ef hún uppfyllir skilyrði í 2. til 6. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarþegi skal vera lítið eða meðalstórt fyrirtæki.
3. Aðstoðarfjárhæð skal ekki fara yfir 200 000 evrur að hámarki fyrir hvern aðstoðarþega á hverju þriggja ára tímabili.
4. Þjónustuveitandinn skal njóta góðs af innlendri eða evrópskri vottun. Njóti þjónustuveitandi ekki góðs af innlendri eða evrópskri vottun má aðstoðarhlutfall ekki fara yfir 75% af aðstoðarhæfum kostnaði.
5. Aðstoðarþegi verður að nota aðstoðina til þess að kaupa þjónustu á markaðsverði eða, ef þjónustuveitandinn er stofnun, sem ekki er rekin í hagnaðarskyni, á verði sem endurspeglar heildarkostnað hennar að viðbættri hæfilegri þóknun.
6. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera eftirfarandi:
37. gr.
Aðstoð vegna láns á mjög hæfu starfsfólki
1. Aðstoð vegna láns á mjög hæfu starfsfólki frá rannsóknarstofnun eða stóru fyrirtæki til lítils eða meðalstórs fyrirtækis telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans ef hún uppfyllir skilyrði 2. til 5. mgr. þessarar greinar.
2. Starfsfólkið sem er fengið að láni má ekki koma í stað annars starfsfólks heldur skal það notað í nýstofnuð störf hjá fyrirtækinu, sem nýtur aðstoðar, og verður að hafa starfað í a.m.k. tvö ár í rannsóknarstofnuninni eða stórfyrirtækinu sem sendir fólk til starfa.
Starfsfólkið, sem er fengið að láni, verður að vinna að rannsóknum, þróun og nýsköpun innan þess litla eða meðalstóra fyrirtækis sem fær aðstoðina.
3. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði í mest 3 ár á hvert fyrirtæki og hvern einstakling sem er fenginn að láni.
4. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera allur starfsmannakostnaður í tengslum við lán á og ráðningu á mjög hæfu starfsfólki, þ.m.t. kostnaður við að leita aðstoðar hjá ráðningarskrifstofu og að greiða ferðakostnað þess starfsfólks sem er fengið að láni.
5. Þessi grein gildir ekki um ráðgjafarkostnað sem um getur í 26. gr.
8. ÞÁTTUR
Aðstoð til menntunar
38. gr.
Skilgreiningar
Í þessum þætti er merking eftirfarandi hugtaka sem hér segir:
„sérmenntun“: menntun sem felur í sér fræðslu sem nýtist beinlínis og fyrst og fremst í núverandi starfi eða framtíðarstarfi starfsmanns í fyrirtæki og veitir hæfni sem er ekki eða aðeins að litlu leyti yfirfæranleg á önnur fyrirtæki eða starfssvið,
„almenn menntun“: menntun sem felur í sér fræðslu sem nýtist ekki eingöngu eða fyrst og fremst í núverandi starfi eða framtíðarstarfi starfsmanns í fyrirtæki en veitir hæfni sem er að miklu leyti yfirfæranleg á önnur fyrirtæki eða starfssvið. Menntun telst vera „almenn“ ef hún er t.d.:
b) viðurkennd, vottuð eða metin af opinberum yfirvöldum eða aðilum eða af öðrum aðilum eða stofnunum sem aðildarríki eða framkvæmdastjórnin hefur veitt nauðsynlegt umboð á þessu sviði.
39. gr.
Aðstoð til menntunar
1. Aðstoð til menntunar telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans að því tilskildu að skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2., 3. og 4. mgr. þessarar greinar séu uppfyllt.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
4. Aðstoðarhæfur kostnaður við menntunarverkefni skal vera:
9. ÞÁTTUR
Aðstoð vegna illa settra og fatlaðra starfsmanna
40. gr.
Aðstoð vegna ráðningar illa settra eða fatlaðra starfsmanna í formi launastyrks
1. Aðstoðarkerfi vegna ráðningar illa settra starfsmanna í formi launastyrks teljast samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skulu vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans ef þau uppfylla skilyrði 2. til 5. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera launakostnaður á 12 mánaða tímabili í kjölfar ráðningar.
Ef starfsmaður er verulega illa settur skal aðstoðarhæfur kostnaður vera launakostnaður á mest 24 mánaða tímabili í kjölfar ráðningar.
4. Ef ráðningin felur ekki í sér nettófjölgun starfsmanna í viðkomandi starfsstöð, miðað við meðaltal undanfarinna tólf mánaða, skal staðan eða stöðurnar hafa losnað vegna brottfarar af frjálsum vilja, starfsloka á grundvelli aldurs, styttingar á vinnutíma af frjálsum vilja eða lögmætrar uppsagnar vegna misferlis en ekki vegna almennra uppsagna.
5. Illa settur starfsmaður skal eiga rétt á samfelldri atvinnu í samfelldan lágmarkstíma í samræmi við viðkomandi landslög eða kjarasamninga sem gilda um ráðningarsamninga nema þegar um er að ræða lögmæta uppsögn vegna misferlis.
Ef ráðningartíminn er styttri en 12 mánuðir eða 24 mánuðir, eftir atvikum, skal lækka aðstoðina hlutfallslega í samræmi við það.
41. gr.
Aðstoð vegna ráðningar fatlaðra starfsmanna í formi launastyrks
1. Aðstoð vegna ráðningar fatlaðra starfsmanna í formi launastyrks telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans ef hún uppfyllir skilyrði 2. til 5. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 75% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera launakostnaður á tilteknu tímabili meðan hinn fatlaði einstaklingur starfar.
4. Ef ráðningin felur ekki í sér hreina fjölgun starfsmanna í viðkomandi starfsstöð, miðað við meðaltal undanfarinna tólf mánaða, skal staðan eða stöðurnar hafa losnað vegna brottfarar af frjálsum vilja, starfsloka á grundvelli aldurs, styttingar á vinnutíma af frjálsum vilja eða lögmætrar uppsagnar vegna misferlis en ekki vegna almennra uppsagna.
5. Starfsmenn skulu eiga rétt á samfelldri atvinnu í samfelldan lágmarkstíma í samræmi við viðkomandi landslög eða kjarasamninga sem gilda um ráðningarsamninga nema þegar um er að ræða lögmæta uppsögn vegna misferlis.
Ef ráðningartíminn er styttri en 12 mánuðir skal lækka aðstoðina hlutfallslega í samræmi við það.
42. gr.
Aðstoð til að vega upp á móti aukakostnaði við að hafa fatlaða starfsmenn í vinnu
1. Aðstoð sem er veitt til að bæta upp aukakostnað við að hafa fatlaða starfsmenn í vinnu telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans að því tilskildu að aðstoðin, sem er veitt, uppfylli skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. og 3. mgr. þessarar greinar.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 100% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera annar kostnaður en launakostnaður sem fellur undir 41. gr. sem er umfram þann kostnað sem styrkþegi hefði þurft að greiða vegna ófatlaðra starfsmanna þann tíma sem fatlaðir starfsmenn eru við störf.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera eftirfarandi:
III. KAFLI
LOKAÁKVÆÐI
43. gr.
Niðurfelling
Reglugerð (EB) nr. 1628/2006 er felld úr gildi.
Líta ber á allar tilvísanir í niðurfelldu reglugerðina og reglugerð (EB) nr. 68/2001, reglugerð (EB) nr. 70/2001 og reglugerð (EB) nr. 2204/2002 sem tilvísanir í þessa reglugerð.
44. gr.
Bráðabirgðaákvæði
1. Þessi reglugerð gildir um staka aðstoð sem var veitt áður en hún öðlaðist gildi, uppfylli aðstoðin öll skilyrðin sem mælt er fyrir um í þessari reglugerð, að undanskilinni 9. gr.
2. Öll aðstoð, sem er veitt fyrir 31. desember 2008, sem uppfyllir ekki skilyrðin, sem mælt er fyrir um í þessari reglugerð, en uppfyllir skilyrðin, sem mælt er fyrir um í reglugerð (EB) nr. 68/2001, reglugerð (EB) nr. 70/2001, reglugerð (EB) nr. 2204/2002 eða reglugerð (EB) nr. 1628/2006, telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans.
Alla aðra aðstoð, sem er veitt fyrir gildistöku þessarar reglugerðar, sem uppfyllir hvorki skilyrðin, sem mælt er fyrir um í þessari reglugerð né skilyrðin, sem mælt er fyrir um í einni reglugerðanna, sem um getur í fyrstu málsgrein, skal framkvæmdastjórnin meta í samræmi við gildandi ramma, viðmiðunarreglur, orðsendingar og auglýsingar.
3. Við lok gildistíma þessarar reglugerðar skulu öll aðstoðarkerfi, sem njóta undanþágu samkvæmt þessari reglugerð, vera áfram á undanþágu í sex mánaða aðlögunartíma, að undanskildum svæðisbundnum aðstoðarkerfum. Undanþága vegna aðstoðarkerfa rennur út á þeim degi sem gildistímabil samþykkts korts yfir svæðisbundna aðstoð rennur út.
45. gr.
Gildistaka og gildissvið
Reglugerð þessi öðlast gildi á tuttugasta degi eftir að hún birtist í
Stjórnartíðindum Evrópusambandsins.
Hún gildir til 31. desember 2013.
Reglugerð þessi er bindandi í heild sinni og gildir í öllum aðildarríkjunum án frekari lögfestingar.
Gjört í Brussel 6. ágúst 2008.
Fyrir hönd framkvæmdastjórnarinnar,
Neelie KROES
framkvæmdastjóri.
I. VIÐAUKI
Skilgreining á litlu og meðalstóru fyrirtæki
1. gr.
Fyrirtæki
Fyrirtæki er aðili sem stundar atvinnustarfsemi, óháð því hvert rekstrarform þess er að lögum. Þetta tekur einkum til sjálfstætt starfandi einstaklinga og fjölskyldufyrirtækja sem fást við handverk eða aðra starfsemi og sameignarfélaga eða samtaka sem stunda atvinnustarfsemi að staðaldri.
2. gr.
Fjöldi starfsfólks og viðmiðunarmörk sem ákvarða flokkun fyrirtækja
1. Flokkur örfyrirtækja, lítilla og meðalstórra fyrirtækja nær til fyrirtækja sem hafa færri en 250 starfsmenn og ársvelta fer ekki yfir 50 milljónir evra og/eða niðurstöðutala efnahagsreiknings fer ekki yfir 43 milljónir evra.
2. Innan flokks lítilla og meðalstórra fyrirtækja eru lítil fyrirtæki skilgreind sem fyrirtæki sem hafa færri en 50 starfsmenn og ársvelta og/eða niðurstöðutala efnahagsreiknings fer ekki yfir 10 milljónir evra.
3. Innan flokks lítilla og meðalstórra fyrirtækja eru örfyrirtæki skilgreind sem fyrirtæki sem hafa færri en 10 starfsmenn og ársvelta og/eða niðurstöðutala efnahagsreiknings fer ekki yfir 2 milljónir evra.
3. gr.
Tegundir fyrirtækja sem mið er tekið af við útreikning starfsmannafjölda og fjárhæða
1. „Óháð fyrirtæki“ er fyrirtæki sem ekki er flokkað sem hlutdeildarfyrirtæki í skilningi 2. mgr. eða sem tengt fyrirtæki í skilningi 3. mgr.
2. „Hlutdeildarfyrirtæki“ eru öll fyrirtæki sem ekki eru flokkuð sem tengd fyrirtæki í skilningi 3. mgr. og þar sem eftirfarandi vensl eru til staðar: fyrirtæki (aðliggjandi fyrirtæki) sem eiga, annaðhvort ein eða ásamt einu eða fleiri tengdum fyrirtækjum í skilningi 3. mgr., 25% eða meira af eigin fé eða atkvæðisrétti í öðru fyrirtæki (fráliggjandi fyrirtæki).
Þó má flokka fyrirtæki sem óháð, og líta svo á að það eigi ekki hlutdeildarfyrirtæki, jafnvel þótt þessum 25% mörkum sé náð eða farið yfir þau, ef um er að ræða eftirfarandi fjárfesta, svo fremi þeir séu ekki tengdir fyrirtækinu, sem um ræðir, í skilningi 3. mgr., annaðhvort einir eða sameiginlega:
Fyrirtæki, sem tengjast á einhvern þann hátt sem lýst er í fyrstu undirgrein í gegnum eitt eða fleiri önnur fyrirtæki eða einhvern af fjárfestunum, sem lýst er í 2. mgr., teljast einnig tengd.
Fyrirtæki, sem tengjast á þennan hátt í gegnum einstakling, eða hóp einstaklinga, sem starfa saman, teljast líka tengd fyrirtæki ef þau stunda starfsemi sína eða hluta starfsemi sinnar á sama viðkomandi markaði eða á aðliggjandi mörkuðum.
„Aðliggjandi markaður“ er markaður fyrir vöru eða þjónustu sem liggur að eða frá viðkomandi markaði.
4. Ekki er hægt að líta svo á að fyrirtæki sé lítið eða meðalstórt ef 25% eða meira af atkvæðisrétti eða eigin fé þess er stjórnað beint eða óbeint af einum eða fleiri opinberum aðilum, ýmist einum aðila eða nokkrum í sameiningu, nema í þeim tilvikum sem sett eru fram í annarri undirgrein 2. mgr.
5. Fyrirtæki geta gefið út stöðuyfirlýsingu með gögnum um mörkin, sem sett eru fram í 2. gr., þar sem fram kemur hvort þau eru óháð fyrirtæki, hlutdeildarfyrirtæki eða tengd fyrirtæki. Yfirlýsinguna má gefa út jafnvel þótt fjármagnið dreifist á þann hátt að ekki sé unnt að ákvarða eignarhald á því, og getur þá fyrirtækið lýst því yfir í góðri trú að hægt sé með réttu að álykta að ekki séu meira en 25% þess í eigu eins fyrirtækis eða í sameign margra fyrirtækja sem tengjast. Slíkar yfirlýsingar eru gefnar út með fyrirvara um eftirlit og rannsóknir sem kveðið er á um í innlendum reglum eða reglum Bandalagsins.
4. gr.
Gögn sem notuð eru við útreikning á fjölda starfsfólks, fjárhæðum og viðmiðunartímabili
1. Gögnin um útreikning á fjölda starfsfólks og fjárhæða eru þau sem varða síðasta samþykkta reikningsskilatímabil og eru reiknuð á ársgrundvelli. Tekið er mið af þeim frá þeirri dagsetningu þegar uppgjörinu er lokað. Fjárhæðin, sem valin er fyrir veltuna, er reiknuð án virðisaukaskatts og annarra óbeinna skatta.
2. Ef fyrirtæki uppgötvar, þann dag sem uppgjöri er lokað, að það hefur á ársgrundvelli farið yfir eða fallið niður fyrir mörkin um fjölda starfsfólks eða fjárhagsmörkin, sem sett eru fram í 2. gr., leiðir það ekki til þess að það öðlist eða tapi stöðu örfyrirtækis, lítils eða meðalstórs fyrirtækis nema farið sé yfir þau mörk tvö samfelld reikningsskilatímabil.
3. Þegar um er að ræða nýlega stofnuð fyrirtæki, þar sem uppgjör hefur enn ekki verið samþykkt, skulu gögnin fengin úr áreiðanlegu mati sem hefur farið fram á fjárhagsárinu.
5. gr.
Fjöldi starfsfólks
Fjöldi starfsfólks samsvarar fjölda ársverka, þ.e. fjölda einstaklinga sem unnu fullt starf í viðkomandi fyrirtæki eða á vegum þess allt viðmiðunarárið sem um ræðir. Störf einstaklinga, sem hafa ekki unnið allt árið, eða unnið í hlutastarfi, hvort sem það er lengur eða skemur, og árstíðabundins starfsfólks, reiknast sem brot af ársverkum. Til starfsfólks teljast:
6. gr.
Ákvörðun gagna fyrirtækis
1. Þegar um er að ræða óháð fyrirtæki eru gögnin, þ.m.t. fjöldi starfsfólks, eingöngu ákvörðuð á grundvelli uppgjörs fyrirtækisins.
2. Gögn fyrirtækis, þ.m.t. fjöldi starfsfólks, sem á hlutdeildarfyrirtæki eða tengd fyrirtæki, eru ákvörðuð á grundvelli uppgjörs og annarra gagna fyrirtækisins eða samstæðureikninga þess, séu þeir fyrir hendi, eða samstæðureikninga þar sem gögn fyrirtækisins koma fram sem hluti af samstæðureikningum.
Við gögnin, sem um getur í fyrstu undirgrein, bætast gögn hlutdeildarfyrirtækja viðkomandi fyrirtækis sem liggja að því eða frá því. Samsöfnun er í réttu hlutfalli við hlutdeild í eigin fé eða atkvæðisrétti (eftir því hvort er hærra). Þegar um er að ræða gagnkvæma eignarhlutdeild gildir hærri hlutfallstalan.
Við gögnin, sem um getur í fyrstu og annarri undirgrein, bætast 100% gagna allra fyrirtækja sem tengjast beint eða óbeint viðkomandi fyrirtæki ef þau gögn eru ekki þegar hluti af uppgjörinu sem hluti af samstæðureikningum.
3. Að því er varðar beitingu 2. mgr. eru gögn hlutdeildarfyrirtækja viðkomandi fyrirtækis fengin úr uppgjöri þeirra og öðrum gögnum, eða úr samstæðureikningum, séu þeir fyrir hendi. Við þau bætast 100% gagna fyrirtækja sem eru tengd þessum hlutdeildarfyrirtækjum nema gögnin úr uppgjöri þeirra séu þegar hluti af samstæðureikningum.
Að því er varðar beitingu 2. mgr. skal taka gögn fyrirtækja sem eru tengd viðkomandi fyrirtæki úr uppgjöri þeirra og öðrum gögnum, eða úr samstæðureikningum séu þeir fyrir hendi. Við þetta bætast í réttu hlutfalli gögn hugsanlegra aðliggjandi eða fráliggjandi hlutdeildarfyrirtækja tengda fyrirtækisins nema þau hafi þegar verið tekin inn í samstæðureikningana í hlutfalli sem er a.m.k. jafnt hlutfallinu sem getið er í annarri undirgrein 2. mgr.
4. Þegar engin gögn um starfsfólk tiltekins fyrirtækis birtast í samstæðureikningum er fjöldi starfsfólks reiknaður með því að safna saman, í réttum hlutföllum, gögnunum frá hlutdeildarfyrirtækjum þess og með því að bæta við gögnunum frá fyrirtækjunum sem viðkomandi fyrirtæki tengist.
II. VIÐAUKI
Eyðublað fyrir samantekt upplýsinga sem veittar eru fyrir aðstoð vegna rannsókna og þróunar samkvæmt frekari upplýsingaskyldu sem mælt er fyrir um í 4. mgr. 9. gr.
1. Aðstoð í þágu (heiti fyrirtækis (fyrirtækja) sem fær aðstoðina, lítið og meðalstórt fyrirtæki eða ekki):
2. Tilvísun aðstoðarkerfis (vísun framkvæmdastjórnarinnar í það eða þau fyrirliggjandi kerfi sem veitt aðstoð fellur undir):
3. Opinber stofnun/stofnanir sem veita aðstoðina (nafn og tengiliðir þess yfirvalds eða yfirvalda sem veita aðstoðina):
4. Aðildarríki þar sem verkefni eða ráðstöfun, sem nýtur aðstoðar, er hrundið í framkvæmd:
5. Tegund aðstoðarkerfis eða ráðstöfunar:
6. Stutt lýsing á verkefni eða ráðstöfun:
7. Ef við á, aðstoðarhæfur kostnaður (í evrum):
8. Núvirði aðstoðarfjárhæðar (vergt) í evrum:
9. Aðstoðarhlutfall (prósentur af vergu styrkígildi)
10. Skilyrði háð greiðslum áformaðrar aðstoðar (ef um þau er að ræða).
11. Áætluð upphafs- og lokadagsetning verkefnis eða ráðstöfunar.
12. Dagsetning þegar aðstoð var veitt.
Eyðublað fyrir samantekt upplýsinga sem veittar eru fyrir aðstoð vegna stórra fjárfestingarverkefna samkvæmt frekari upplýsingaskyldu sem um getur í 4. mgr. 9. gr.
1. Aðstoð í þágu (heiti fyrirtækis (fyrirtækja) sem fær aðstoðina).
2. Tilvísun aðstoðarkerfis (tilvísun framkvæmdastjórnarinnar í það eða þau fyrirliggjandi kerfi sem veitt aðstoð fellur undir).
3. Opinber stofnun/stofnanir sem veita aðstoðina (heiti og tengiliðir þess yfirvalds eða yfirvalda sem veita aðstoðina).
4. Aðildarríki þar sem fjárfestingin á sér stað.
5. Svæði (3. stig í flokkun hagskýrslusvæða NUTS 3) þar sem fjárfestingin á sér stað.
6. Sveitarfélag (áður 5. stig í flokkun hagskýrslusvæða, nú LAU 2) þar sem fjárfestingin á sér stað.
7. Tegund verkefnis (stofnun nýrrar starfsstöðvar, stækkun starfsstöðvar sem fyrir er, aukin fjölbreytni í framleiðslu starfsstöðvar með nýjum vörum til viðbótar eða grundvallarbreytingu í heildarframleiðsluferli starfandi starfsstöðvar).
8. Framleiddar vörur eða þjónusta veitt á grundvelli fjárfestingarverkefnisins (með vöruskrá Evrópubandalaganna/atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna eða vöruflokkun Evrópubandalagsins fyrir verkefni í þjónustugeiranum).
9. Stutt lýsing á fjárfestingarverkefni.
10. Núvirði aðstoðarhæfs kostnaðar við fjárfestingarverkefni (í evrum).
11. Núvirði aðstoðarfjárhæðar (vergt) í evrum.
12. Aðstoðarhlutfall (% í núverandi jafngildi vergs styrks).
13. Skilyrði háð greiðslum áformaðrar aðstoðar (ef um þau er að ræða).
14. Áætluð upphafs- og lokadagsetning verkefnis.
15. Dagsetning þegar aðstoð var veitt.
III. VIÐAUKI
Eyðublað fyrir samantekt upplýsinga samkvæmt frekari upplýsingaskyldu sem mælt er fyrir um í 1. mgr. 9. gr.
Látið í té umbeðnar upplýsingar hér að neðan:
I. HLUTI
II. HLUTI
Tilgreina skal ákvæði í reglugerð um almenna hópundanþágu sem veitt aðstoð fellur undir.
Þingskjal 1379, 138. löggjafarþing 574. mál: ívilnanir vegna nýfjárfestinga á Íslandi (heildarlög).
Lög nr. 99 29. júní 2010.
Lög um ívilnanir vegna nýfjárfestinga á Íslandi.
1. gr.
2. gr.
Á grundvelli laga þessara er iðnaðarráðherra veitt heimild til að gera samninga, sbr. 21. gr., fyrir hönd ríkisstjórnarinnar um aðkomu ríkisins og, eftir atvikum, sveitarfélaga vegna nýfjárfestinga hér á landi.
Lög þessi ná ekki til fjárfestinga í fyrirtækjum sem veita þjónustu á grundvelli laga um fjármálafyrirtæki, laga um vátryggingastarfsemi eða laga um verðbréfaviðskipti.
3. gr.
- Byggðaaðstoð: Ríkisaðstoð sem veitt er með heimild í c-lið 3. mgr. 61. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið til að efla byggðaþróun og efnahagslíf á ákveðnu landsvæði í samræmi við samþykkt byggðakort.
- Byggðakort: Kort af Íslandi sem Eftirlitsstofnun EFTA (ESA) hefur, með ákvörðun nr. 378/06/COL, samþykkt fyrir árin 2007–2013, þar sem fram kemur á hvaða svæðum á Íslandi heimilt er að veita byggðaaðstoð og að hvaða marki.
- Fjárfestingarverkefni: Verkefni sem nýfjárfesting lýtur að.
- Fjárfestingarkostnaður: Kostnaður vegna áþreifanlegra eigna (t.d. lands, bygginga, tækja og búnaðar) sem fellur til í tengslum við fjárfestingarverkefni hér á landi. Kostnaður vegna óáþreifanlegra eigna (t.d. hugverkaréttinda og leyfa) getur einnig talist til fjárfestingarkostnaðar að uppfylltum nánari skilyrðum sem sett skulu í reglugerð sem iðnaðarráðherra gefur út. Eingöngu kostnaður sem fellur til eftir gildistöku laga þessara getur talist til fjárfestingarkostnaðar í skilningi þeirra.
- Ívilnun: Skilgreind ríkisaðstoð skv. III. og IV. kafla sem er forsenda þess að tiltekið fjárfestingarverkefni verði að veruleika hér á landi.
- Lítið fyrirtæki: Fyrirtæki sem er með færri en 50 starfsmenn og er með árlega veltu undir 2 milljónum evra og/eða efnahagsreikning undir 2 milljónum evra, sbr. I. viðauka við reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008 frá 6. ágúst 2008, þar sem tilgreindir eru tilteknir flokkar aðstoðar sem samrýmast sameiginlega markaðnum til beitingar 61. og 62. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið. Reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008 er birt sem fylgiskjal við lög þessi, sbr. 27. gr.
- Meðalstórt fyrirtæki: Fyrirtæki sem er með á bilinu 50–250 starfsmenn og er með árlega veltu undir 50 milljónum evra og/eða efnahagsreikning undir 43 milljónum evra, sbr. I. viðauka við reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008.
- Nýfjárfesting: Fjárfesting sem lýtur að uppsetningu nýs verkefnis eða nýrrar starfsemi hér á landi eða felur í sér sjálfstæða viðbót við eldra verkefni. Fjárfesting sem kemur í stað eldri fjárfestingar telst ekki nýfjárfesting í skilningi laga þessara.
- Stórt fyrirtæki: Fyrirtæki sem er með fleiri en 250 starfsmenn, sbr. I. viðauka við reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008.
4. gr.
Umsókn um ívilnun, ásamt fylgigögnum, skal berast áður en hafist er handa við fyrirhugað fjárfestingarverkefni hér á landi. Umsókn skulu fylgja öll gögn og upplýsingar sem nauðsynlegar eru samkvæmt lögum þessum.
Um meðhöndlun umsókna um ívilnun fer samkvæmt ákvæðum V. kafla.
5. gr.
- að stofnað sé sérstakt félag um fjárfestingarverkefnið á Íslandi; íslenskt útibú eða umboðsskrifstofa félags sem skráð er í aðildarríki samningsins um Evrópska efnahagssvæðið telst sérstakt félag,
- að fyrir liggi greinargóðar upplýsingar um viðkomandi fjárfestingarverkefni, þá aðila sem að því standa og hvernig fjármögnun er háttað,
- að fyrirhugað fjárfestingarverkefni sé ekki hafið áður en undirritaður er samningur um ívilnun skv. 21. gr. og að sýnt sé fram á að veiting ívilnunar sé forsenda þess að fjárfestingarverkefnið verði að veruleika hér á landi,
- að a.m.k. 65% af fjárfestingarkostnaði séu fjármögnuð án ríkisaðstoðar og þar af séu að lágmarki 20% fjármögnuð af eigin fé þess aðila sem sækir um ívilnun,
- að árleg velta fyrirhugaðs fjárfestingarverkefnis sé a.m.k. 300 millj. kr. eða að nýfjárfesting skapi a.m.k. 20 ársverk hjá umsóknaraðila við rekstur fjárfestingarverkefnis á fyrstu tveimur árum þess,
- að fyrir liggi arðsemisútreikningar, sbr. 18. gr., sem sýni fram á að viðkomandi nýfjárfesting sé þjóðhagslega hagkvæm út frá hagsmunum íslensks efnahagslífs og samfélags, t.d. út frá atvinnusköpun, byggðaþróun, útflutningi, skatttekjum, nýsköpun og aukinni þekkingu,
- að um nýfjárfestingu sé að ræða og að tæki og búnaður sem kemur til vegna hennar sé nýr eða nýlegur og uppfylli skilyrði laga um hollustuhætti og mengunarvarnir,
- að viðkomandi nýfjárfesting verði eftir að rekstur hefst að lágmarki til 10 ára í starfrækslu á viðkomandi svæði á Íslandi,
- að starfsemi félags sem ívilnunar nýtur sé að öllu leyti í samræmi við íslensk lög og stjórnvaldsfyrirmæli, þ.m.t. lög um hollustuhætti og mengunarvarnir og lög á sviði umhverfisréttar, og starfsemin brjóti ekki í bága við almennt velsæmi,
- að ekki séu fyrir hendi, hjá viðkomandi félagi eða eigendum þess, vangreiddir skattar eða gjöld til ríkis eða sveitarfélaga hér á landi eða endurgreiðslukrafa skv. 3. mgr. 31. gr. samkeppnislaga, nr. 44/2005, og að viðkomandi félag sé ekki í fjárhagslegum erfiðleikum eða fjárhagslegri endurskipulagningu í skilningi leiðbeinandi reglna Eftirlitsstofnunar EFTA um ríkisaðstoð til endurskipulagningar eða björgunar fyrirtækja,
- að eigendur sem fara með virkan eignarhlut og framkvæmdastjóri viðkomandi félags séu lögráða, hafi óflekkað mannorð og orðspor sem samrýmist reglum um eðlilega og heilbrigða viðskiptahætti. Þeir skulu ekki hafa verið úrskurðaðir gjaldþrota á síðustu fimm árum. Þeir mega ekki í tengslum við atvinnurekstur hafa hlotið dóm á síðustu fimm árum fyrir refsiverðan verknað samkvæmt almennum hegningarlögum, samkeppnislögum, lögum um hlutafélög, lögum um einkahlutafélög, lögum um bókhald, lögum um ársreikninga, lögum um gjaldþrotaskipti o.fl. og lögum um staðgreiðslu opinberra gjalda.
6. gr.
Heimildir stjórnvalda til að veita ívilnun á grundvelli byggðaaðstoðar takmarkast af skuldbindingum íslenskra stjórnvalda skv. 61.–64. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið, sbr. lög nr. 2/1993, um Evrópska efnahagssvæðið. Þær skuldbindingar og heimildir eru nánar útfærðar í ákvörðun Eftirlitsstofnunar EFTA 378/06/COL, frá 6. desember 2006, um byggðakort og aðstoðarhlutföll (Ísland) sem birt var 28. febrúar 2008 í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 11, bls. 28, en þar kemur fram á hvaða svæðum á Íslandi heimilt er að veita byggðaaðstoð árin 2007–2013, þ.e. Suðurkjördæmi, Norðvesturkjördæmi og Norðausturkjördæmi, og að hvaða marki.
7. gr.
Í þeim tilvikum þegar fjárfestingarkostnaður fjárfestingarverkefnis er meiri en 50 milljónir evra lækkar hlutfall leyfilegrar hámarksaðstoðar, sbr. 1. mgr., í samræmi við heildarfjárfestingarkostnað, sbr. 3. mgr.
Ráðherra skal með reglugerð kveða nánar á um útreikning á leyfilegu hlutfalli ríkisaðstoðar, samkvæmt grein þessari, í samræmi við leiðbeinandi reglur Eftirlitsstofnunar EFTA um landsbundna byggðaaðstoð fyrir árin 2007–2013, sbr. ákvörðun Eftirlitsstofnunar EFTA 85/06/COL, frá 6. apríl 2006, sem birt var 28. febrúar 2008 í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 11, bls. 1.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag byggðaaðstoðar.
8. gr.
Um hámark ívilnunar skv. 1. mgr. vísast til 7. gr., sbr. 21. gr.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag hins beina fjárstuðnings.
9. gr.
Félag sem stofnað er um nýfjárfestingu og uppfyllir öll skilyrði laga þessara fyrir veitingu ívilnunar skal njóta eftirfarandi skattalegra ívilnana:
- Tekjuskattshlutfall viðkomandi félags skal, í þann tíma sem kveðið er á um í 3. mgr., aldrei vera hærra en það tekjuskattshlutfall sem í gildi er þegar samningur skv. 21. gr. er gerður við félagið.
- Á því ári þegar nýjar eignir eru teknar í notkun getur félagið valið að fyrna þær í hlutfalli við notkun á árinu í stað fullrar árlegrar fyrningar skv. 34. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt. Þrátt fyrir ákvæði 42. gr. laga nr. 90/2003, um tekjuskatt, skal félaginu heimilt að fyrna eignir sínar að fullu.
- Félagið skal undanþegið iðnaðarmálagjaldi samkvæmt lögum nr. 134/1993, um iðnaðarmálagjald, með síðari breytingum, og markaðsgjaldi samkvæmt lögum nr. 160/2002, um útflutningsaðstoð, með síðari breytingum.
- Stimpilgjöld sem greiða bæri samkvæmt lögum nr. 36/1978, um stimpilgjald, skulu vera 0,15% af öllum stimpilskyldum skjölum sem félagið gefur út eða stofnað er til í tengslum við uppbyggingu viðkomandi fjárfestingarverkefnis.
- Félagið skal undanþegið ákvæðum 1., 4. og 5. tölul. 1. mgr. 14. gr. laga nr. 146/1996, um öryggi raforkuvirkja, neysluveitna og raffanga.
- Skatthlutfall fasteignaskatts viðkomandi félags skal vera 30% lægra en lögbundið hámark að viðbættu álagi skv. II. kafla laga nr. 4/1995, um tekjustofna sveitarfélaga.
- Almennt tryggingagjald viðkomandi félags skal vera 20% lægra en það sem kveðið er á um í 3. mgr. 2. gr. laga nr. 113/1990, um tryggingagjald.
- Innflutningur og kaup félagsins eða einhvers fyrir þess hönd hérlendis á byggingarefnum, vélum og tækjum og öðrum fjárfestingarvörum og varahlutum vegna viðkomandi fjárfestingarverkefnis, svo og til reksturs þess, skulu vera undanþegin tollum og vörugjöldum samkvæmt tollalögum, nr. 88/2005, og lögum nr. 97/1987, um vörugjald, með síðari breytingum.
Þau frávik frá almennum reglum um skatta og opinber gjöld sem kveðið er á um í 2. mgr. gilda í 10 ár frá því að viðkomandi skattskylda eða gjaldskylda myndast hjá því félagi sem ívilnunar nýtur, þó aldrei lengur en í 13 ár frá undirritun samnings skv. 21. gr.
Félag sem ívilnunar nýtur samkvæmt grein þessari skal, að öðru leyti en kveðið er á um í 2. mgr., greiða skatta og önnur opinber gjöld sem almennt eru lögð á hér á landi eftir þeim reglum sem um þau gilda samkvæmt lögum á hverjum tíma. Almenn ákvæði íslenskra laga um tekjuskatt, virðisaukaskatt og gjöld sem sveitarfélög leggja á og í gildi eru á hverjum tíma og varða skattframtal, framtalsfrest, álagningu, endurskoðun, endurálagningu, innheimtu, gjalddaga og greiðslu, sem og aðrar uppgjörsreglur varðandi tekjuskatt, virðisaukaskatt og gjöld sem sveitarfélög leggja á, auk andmæla og ágreinings í tengslum við þau, skulu gilda um viðkomandi félag.
Um hámark ívilnunar samkvæmt grein þessari vísast til 7. gr., sbr. 20. gr.
10. gr.
Um hámark ívilnunar skv. 1. mgr. vísast til 7. gr., sbr. 20. gr.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar sem tengd er sölu eða leigu á landi eða lóð.
11. gr.
Heimildir stjórnvalda til að veita ívilnun vegna fjárfestinga, sem ekki eru byggðatengdar, takmarkast af skuldbindingum íslenskra stjórnvalda skv. 61.–64. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið, sbr. lög nr. 2/1993, um Evrópska efnahagssvæðið. Þær heimildir eru nánar útfærðar í reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, frá 6. ágúst 2008, þar sem tilgreindir eru tilteknir flokkar aðstoðar sem samrýmast sameiginlega markaðnum til beitingar 61. og 62. gr. samningsins um Evrópska efnahagssvæðið (reglugerð um almenna hópundanþágu), eins og hún var tekin upp í samninginn um Evrópska efnahagssvæðið með ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 120/2008 sem birt var 18. desember 2008 í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 79. Reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008 er birt sem fylgiskjal við lög þessi, sbr. 27. gr.
Ívilnun skv. 12.–15. gr. laga þessara getur verið í formi beins fjárstuðnings, frávika frá tilteknum sköttum og gjöldum skv. 9. gr. eða annarrar tegundar leyfilegrar ríkisaðstoðar samkvæmt reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008.
12. gr.
Hámark leyfilegrar þjálfunaraðstoðar eru 2 milljónir evra fyrir hvert fjárfestingarverkefni.
Um skilyrði fyrir veitingu þjálfunaraðstoðar vísast nánar til 38. og 39. gr. reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, sbr. fylgiskjal við lög þessi.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar vegna þjálfunarkostnaðar.
13. gr.
Ívilnun skv. 1. mgr. getur að hámarki numið 10% af skilgreindum fjárfestingarkostnaði fyrir meðalstór fyrirtæki en 20% fyrir lítil fyrirtæki, þó aldrei að hærri fjárhæð en 7,5 milljónir evra fyrir hvert fjárfestingarverkefni.
Um skilyrði fyrir veitingu ívilnunar til lítilla og meðalstórra fyrirtækja vísast nánar til 14. gr. reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, sbr. fylgiskjal við lög þessi.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar vegna nýfjárfestinga lítilla og meðalstórra fyrirtækja.
14. gr.
Um skilyrði fyrir veitingu ívilnunar vegna nýfjárfestinga í rannsóknar- og þróunarverkefnum vísast nánar til 30.–37. gr. reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, sbr. fylgiskjal við lög þessi.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er slík ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar vegna nýfjárfestinga í rannsóknar- og þróunarverkefni.
15. gr.
Um skilyrði fyrir veitingu ívilnunar samkvæmt þessari grein vísast nánar til 17.–25. gr. reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008, sbr. fylgiskjal við lög þessi.
Í samningi milli stjórnvalda og þess aðila sem veitt er slík ívilnun, sbr. 21. gr., skal nánar kveðið á um fyrirkomulag ívilnunar vegna umhverfistengdra nýfjárfestinga.
16. gr.
- ákvæðum 4. tölul. 1. mgr. 1. gr. laga nr. 19/1966, um eignarrétt og afnotarétt fasteigna, sem setur það skilyrði að 4/5 hlutar hlutafjár hlutafélags séu eign íslenskra ríkisborgara og að meiri hluti atkvæða á hluthafafundum sé í höndum íslenskra ríkisborgara og að allir stjórnendur séu íslenskir ríkisborgarar,
- ákvæðum 2. mgr. 42. gr. laga nr. 138/1994, um einkahlutafélög, þar sem þess er krafist að meiri hluti stjórnarmanna og framkvæmdastjóri einkahlutafélags hafi heimilisfesti á Íslandi, svo og sambærilegum síðari ákvæðum,
- ákvæðum laga nr. 48/1994, um brunatryggingar, eða ákvæðum síðari laga um sameiginlega skyldutryggingu húseigna, enda verði með öðrum hætti tryggilega séð fyrir brunatryggingum,
- ákvæðum laga nr. 55/1992, um Viðlagatryggingu Íslands, enda viðhaldi félagið fullnægjandi viðlagatryggingu.
17. gr.
Nefndin leggur mat á umsóknir og kallar eftir þeim gögnum sem nauðsynleg eru.
Nefndin skal hafa samráð við sveitarfélög í tengslum við aðkomu þeirra að fyrirhuguðum fjárfestingarverkefnum sem staðsett eru innan umdæma þeirra.
Við mat á umsókn um ívilnun skal nefndin hafa heimild til þess að afla álits sérfróðra aðila um þætti sem að umsókn snúa, til að mynda varðandi mat á efnahags- og samfélagslegum ávinningi.
Ákvæði stjórnsýslulaga, nr. 37/1993, gilda um störf nefndarinnar. Iðnaðarráðherra er heimilt að setja reglugerð sem kveður nánar á um störf nefndarinnar.
18. gr.
Aðili sem sækir um ívilnun skal leggja fram rekstrar- og viðskiptaáætlun vegna viðkomandi fjárfestingarverkefnis sem kleift er að byggja arðsemisútreikninga á og meta þannig þann virðisauka sem eftir verður í landinu vegna viðkomandi verkefnis. Liggi fullnægjandi gögn ekki fyrir til að framkvæma arðsemisútreikninga skal Fjárfestingarstofa kalla eftir þeim.
Ívilnanir skulu því aðeins boðnar umsækjanda ef arðsemisútreikningar gefa með skýrum hætti til kynna að veiting ívilnunar til viðkomandi fjárfestingarverkefnis hafi í för með sér efnahags- og samfélagslegan ávinning fyrir Ísland, jafnt til lengri sem skemmri tíma.
Við mat á efnahags- og samfélagslegum ávinningi af fyrirhugaðri starfsemi skal horft til mismunandi samsetninga ívilnana sem leyfilegar eru skv. III. og IV. kafla laga þessara.
Í reglugerð sem ráðherra setur skal kveðið nánar á um arðsemisútreikninga, hvernig þeir skuli framkvæmdir og hvaða gögn þurfa að liggja fyrir áður en þeir eru framkvæmdir.
19. gr.
Leggi iðnaðarráðherra fram boð um ívilnun skal það byggjast á þeim heimildum sem fram koma í III. og IV. kafla og getur það verið samsett úr fleirum en einni tegund ívilnana, sbr. þó 20. gr.
20. gr.
21. gr.
Samningur skv. 1. mgr. skal kveða á um þær skuldbindingar sem kunna að þykja nauðsynlegar fyrir viðkomandi fjárfestingarverkefni og hversu lengi samningur skuli gilda. Í samningi skal enn fremur m.a. kveðið á um eftirfarandi atriði:
- skilgreiningu og afmörkun á viðkomandi fjárfestingarverkefni,
- skilgreiningu og afmörkun á þeim lögaðila sem ívilnunar nýtur samkvæmt samningnum,
- hvaða ívilnunum veitt er til verkefnisins,
- hvernig ívilnun er komið til verkefnis og á hvaða tíma,
- eftirlit og endurgreiðslu ívilnunar ef skilyrði samnings eru ekki uppfyllt.
Samningur um veitingu ívilnunar skv. 1. mgr. skal að hámarki gilda í 13 ár frá undirritun hans. Ívilnun sem veitt er á grundvelli 9. gr. skal, sbr. 3. mgr. 9. gr., gilda í 10 ár frá því að viðkomandi skattskylda eða gjaldskylda sem kveðið er á um í 2. mgr. 9. gr. myndast, þó aldrei lengur en í 13 ár frá undirritun samnings um veitingu ívilnunar.
Samningur um veitingu ívilnunar, sem iðnaðarráðherra undirritar samkvæmt lögum þessum, skal birtur í B-deild Stjórnartíðinda.
22. gr.
23. gr.
24. gr.
Iðnaðarráðuneyti skal upplýsa hlutaðeigandi sveitarfélög um atvik sem geta haft áhrif á gildi samninga sem gerðir hafa verið og skulu viðkomandi sveitarfélög á sama hátt upplýsa iðnaðarráðuneyti um atvik af þessu tagi.
25. gr.
Endurkrefja ber um ívilnun ef hún hefur verið nýtt til annarra hluta en fjárfestingarverkefnis þess sem var forsenda veitingar hennar.
Komi í ljós að ívilnun til aðila er komin umfram þær heimildir sem fram koma í lögum þessum eða samningi um veitingu ívilnunar skal endurkrefja aðila um þann hlut sem umfram er og stöðva veitingu frekari ívilnunar.
Ef ákvörðun um ívilnun er afturkölluð, samkvæmt grein þessari eða í kjölfar ákvörðunar Eftirlitsstofnunar EFTA um ólögmæta ríkisaðstoð, skulu stjórnvöld, sbr. 3. mgr. 31. gr. samkeppnislaga, nr. 44/2005, gera ráðstafanir til þess að endurheimta veitta ríkisaðstoð frá þiggjanda hennar.
26. gr.
27. gr.
Reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 800/2008 er birt sem fylgiskjal með lögum þessum og hefur lagagildi hér á landi.
28. gr.
Fylgiskjal.
FRAMKVÆMDASTJÓRN EVRÓPUBANDALAGANNA HEFUR,
með hliðsjón af stofnsáttmála Evrópubandalagsins,
með hliðsjón af reglugerð ráðsins (EB) nr. 994/98 frá 7. maí 1998 um beitingu 92. og 93. gr. stofnsáttmála Evrópubandalagsins gagnvart tilteknum flokkum altækrar ríkisaðstoðar ( Stjtíð. EB L 142, 14.5.1998, bls. 1.), einkum a- og b-lið 1. mgr. 1. gr.,
að birtum drögum að þessari reglugerð ( Stjtíð. ESB C 210, 8.9.2007, bls. 14.),
að höfðu samráði við ráðgjafarnefndina um ríkisaðstoð,
og að teknu tilliti til eftirfarandi:
1) Í reglugerð (EB) nr. 994/98 er framkvæmdastjórninni heimilað að lýsa því yfir, í samræmi við 87. gr. sáttmálans, að við tiltekin skilyrði sé aðstoð til lítilla og meðalstórra fyrirtækja, aðstoð í þágu rannsókna og þróunar, aðstoð í þágu umhverfisverndar, atvinnumála og menntunar og aðstoð, sem er í samræmi við kortið yfir veitingu svæðisbundinnar aðstoðar, sem framkvæmdastjórnin hefur samþykkt fyrir hvert aðildarríki, samrýmanleg sameiginlega markaðnum og falli ekki undir ákvæði 3. mgr. 88. gr. sáttmálans um tilkynningarskyldu.
2) Framkvæmdastjórnin hefur beitt 87. og 88. gr. sáttmálans í allmörgum ákvörðunum og öðlast nægilega reynslu til að skilgreina viðmiðanir um samrýmanleika að því er varðar aðstoð í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja, í formi fjárfestingaraðstoðar á svæðum sem njóta aðstoðar og utan þeirra, í formi áhættufjármagnskerfa og á sviði rannsókna, þróunar og nýsköpunar, einkum með tilliti til framkvæmdar á reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 70/2001 frá 12. janúar 2001 um beitingu 87. og 88. gr. EB- sáttmálans með tilliti til ríkisaðstoðar við lítil og meðalstór fyrirtæki ( Stjtíð. EB L 10, 13.1.2001, bls. 33. Reglugerðinni var síðast breytt með reglugerð (EB) nr. 1976/2006 (Stjtíð. ESB L 368, 23.12.2006, bls. 85).), og að því er varðar útvíkkun á gildissviði þeirrar reglugerðar þannig að það taki til aðstoðar vegna rannsókna og þróunar, framkvæmdar á reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 364/2004 frá 25. febrúar 2004 um breytingu á reglugerð (EB) nr. 70/2001 ( Stjtíð. ESB L 63, 28.2.2004, bls. 22.), framkvæmdar á orðsendingu framkvæmdastjórnarinnar um ríkisaðstoð og áhættufjármagn ( Stjtíð. EB C 235, 21.8.2001, bls. 3.) og viðmiðunarreglna Bandalagsins um ríkisaðstoð til að stuðla að auknum áhættufjárfestingum í litlum og meðalstórum fyrirtækjum ( Stjtíð. ESB C 194, 18.8.2006, bls. 2.), sem og til framkvæmdar á rammareglum Bandalagsins vegna rannsókna, þróunar og nýsköpunar ( Stjtíð. ESB C 323, 30.12.2006, bls. 1.).
3) Framkvæmdastjórnin hefur einnig öðlast nægilega reynslu af beitingu 87. og 88. gr. sáttmálans á sviði aðstoðar til menntunar, aðstoðar til eflingar atvinnu, umhverfisverndar, aðstoðar til rannsókna, þróunar og nýsköpunar og á sviði svæðisbundinnar aðstoðar bæði að því er varðar lítil og meðalstór fyrirtæki svo og stór fyrirtæki, einkum með tilliti til framkvæmdar reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 68/2001 frá 12. janúar 2001 um beitingu 87. og 88. gr. EB- sáttmálans gagnvart aðstoð til menntunar ( Stjtíð. EB L 10, 13.1.2001, bls. 20. Reglugerðinni var síðast breytt með reglugerð (EB) nr. 1976/2006.), reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 2204/2002 frá 12. desember 2002 um beitingu 87. og 88. gr. EB-sáttmálans gagnvart ríkisaðstoð til eflingar atvinnu ( Stjtíð. EB L 337, 13.12.2002, bls. 3. Reglugerðinni var síðast breytt með reglugerð (EB) nr. 1976/2006.), reglugerðar framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 1628/2006 frá 24. október 2006 um beitingu 87. og 88. gr. sáttmálans gagnvart innlendri, svæðisbundinni fjárfestingaraðstoð ( Stjtíð. ESB L 302, 1.11.2006, bls. 29.), rammareglna Bandalagsins um ríkisaðstoð vegna rannsókna og þróunar ( Stjtíð. EB C 45, 17.2.1996, bls. 5.), rammareglna Bandalagsins um aðstoð til rannsókna, þróunar og nýsköpunar, viðmiðunarreglna Bandalagsins um ríkisaðstoð vegna umhverfisverndar ( Stjtíð. EB C 37, 3.2.2001, bls. 3.), viðmiðunarreglna Bandalagsins frá 2008 um ríkisaðstoð til umhverfisverndar ( Stjtíð. ESB C 82, 1.4.2008, bls. 1.) og viðmiðunarreglna um innlenda, svæðisbundna aðstoð fyrir 2007–2013 ( Stjtíð. ESB C 54, 4.3.2006, bls. 13.).
4) Í ljósi þessarar reynslu er nauðsynlegt að aðlaga sum þeirra skilyrða sem mælt er fyrir um í reglugerðum (EB) nr. 68/2001, 70/2001, 2204/2002 og 1628/2006. Til einföldunar og til að tryggja að framkvæmdastjórnin geti haft skilvirkara eftirlit með aðstoð skal láta eina reglugerð koma í stað þessara reglugerða. Einföldun ætti m.a. að nást með almennum, samræmdum skilgreiningum og þverlægum ákvæðum sem mælt er fyrir um í I. kafla þessarar reglugerðar. Til þess að tryggja samfellu í lögum um ríkisaðstoð skulu skilgreiningar á aðstoð og aðstoðarkerfi samsvara þeim skilgreiningum sem kveðið er á um fyrir þessi hugtök í reglugerð ráðsins (EB) nr. 659/1999 frá 22. mars 1999 um ítarlegar reglur um beitingu 93. gr. EB- sáttmálans ( Stjtíð. EB L 83, 27.3.1999, bls. 1. Reglugerðinni var síðast breytt með reglugerð (EB) nr. 1791/2006 (Stjtíð. ESB L 363, 20.12.2006, bls. 1).). Slík einföldun er nauðsynleg til að tryggja að Lissabon-áætlunin um hagvöxt og atvinnu skili árangri, einkum fyrir lítil og meðalstór fyrirtæki.
5) Samkvæmt þessari reglugerð skal undanþiggja hvers konar aðstoð sem uppfyllir öll viðeigandi skilyrði þessarar reglugerðar og hvers konar aðstoðarkerfi, enda uppfylli aðstoðin, sem hægt er að veita samkvæmt slíku kerfi, öll þau skilyrði þessarar reglugerðar sem máli skipta. Til að tryggja gagnsæi og skilvirkara eftirlit með aðstoð skal hverri stakri aðstoð, sem veitt er samkvæmt þessari reglugerð, fylgja skýr tilvísun til gildandi ákvæða II. kafla og til landslaga sem staka aðstoðin grundvallast á.
6) Til að hafa eftirlit með framkvæmd þessarar reglugerðar skal framkvæmdastjórnin einnig vera í aðstöðu til þess að afla allra nauðsynlegra upplýsinga frá aðildarríkjunum um þær ráðstafanir sem hrundið er í framkvæmd samkvæmt þessari reglugerð. Láti aðildarríki hjá líða að útvega upplýsingar innan eðlilegra tímamarka um þessar aðstoðarráðstafanir getur það talist vera vísbending um að ekki sé farið að skilyrðum þessarar reglugerðar. Slík vanræksla getur því orðið til þess að framkvæmdastjórnin ákveði að þessi reglugerð eða sá hluti hennar sem við á verði dreginn til baka síðar, að því er varðar viðkomandi aðildarríki, og að tilkynna verði framkvæmdastjórninni um alla síðari aðstoð, þ.m.t. nýjar, stakar aðstoðarráðstafanir sem eru veittar á grundvelli aðstoðarkerfa, sem áður féllu undir þessa reglugerð, í samræmi við 88. gr. sáttmálans. Um leið og aðildarríki hefur látið í té réttar og fullnægjandi upplýsingar skal framkvæmdastjórnin heimila að þessi reglugerð öðlist aftur fullt gildi.
7) Ríkisaðstoð í skilningi 1. mgr. 87. gr. sáttmálans, sem ekki fellur undir þessa reglugerð, skal áfram falla undir tilkynningarskylduna í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans. Þessi reglugerð er með fyrirvara um þann möguleika aðildarríkjanna að tilkynna aðstoð sem hefur samsvarandi markmið og þau sem þessi reglugerð tekur til. Framkvæmdastjórnin mun meta þess háttar aðstoð, m.a. á grundvelli þeirra skilyrða sem sett eru fram í þessari reglugerð og í samræmi við viðmiðanirnar, sem mælt er fyrir um í sérstökum viðmiðunarreglum eða rammagerðum, sem framkvæmdastjórnin samþykkir, í hvert sinn sem viðkomandi aðstoð er innan gildissviðs slíks sérgernings.
8) Þessi reglugerð gildir ekki um aðstoð við útflutning eða aðstoð þar sem innlendum vörum aðildarríkja er ívilnað á kostnað innfluttra. Hún gildir alls ekki þegar um er að ræða aðstoð við að fjármagna uppsetningu og rekstur dreifikerfis í öðrum löndum. Aðstoð við að standa straum af kostnaði við þátttöku í kaupstefnum, eða vegna rannsókna eða ráðgjafarþjónustu, sem er nauðsynleg til að setja nýja framleiðsluvöru eða framleiðsluvöru, sem er fyrir hendi, á nýjan markað, telst að jafnaði ekki vera aðstoð við útflutning.
9) Þessi reglugerð gildir um nánast allar atvinnugreinar. Í fiskveiði- og lagareldisgreinum skal með þessari reglugerð einungis undanþegin aðstoð á sviði rannsókna, þróunar og nýsköpunar, aðstoð í formi áhættufjármagns, aðstoð til menntunar og aðstoð við illa setta eða fatlaða starfsmenn.
10) Í landbúnaðargeiranum skal með þessari reglugerð, í ljósi þeirra sérreglna sem gilda um frumframleiðslu landbúnaðarafurða, einungis undanþegin aðstoð á sviði rannsókna og þróunar, aðstoð í formi áhættufjármagns, aðstoð til menntunar, aðstoð til umhverfisverndar og aðstoð til illa settra og fatlaðra starfsmanna, að svo miklu leyti sem þessir flokkar aðstoðar falla ekki undir reglugerð framkvæmdastjórnarinnar nr. 1857/2006 frá 15. desember 2006 um beitingu 87. og 88. gr. sáttmálans um ríkisaðstoð til lítilla og meðalstórra fyrirtækja sem starfa að framleiðslu landbúnaðarafurða og um breytingu á reglugerð (EB) nr. 70/2001 ( Stjtíð. ESB L 358, 16.12.2006, bls. 3.).
11) Í ljósi þess hve margt er líkt með vinnslu og markaðssetningu landbúnaðarafurða og afurða sem eru ekki úr landbúnaði skal þessi reglugerð gilda um vinnslu og markaðssetningu landbúnaðarafurða að því tilskildu að tiltekin skilyrði séu uppfyllt.
12) Hvorki starfsemi á bújörðum, sem er nauðsynleg fyrir tilreiðslu afurða fyrir fyrstu sölu, né fyrsta sala til endurseljenda eða vinnsluaðila, skal teljast til vinnslu eða markaðssetningar í skilningi þessarar reglugerðar. Þegar lögfest hefur verið í Bandalaginu að taka upp sameiginlega skipulagningu markaðarins í tiltekinni grein landbúnaðar eru aðildarríkin skuldbundin, samkvæmt ákvörðun Dómstóls Evrópubandalaganna, til að gera engar þær ráðstafanir sem gætu orðið til þess að grafa undan eða víkja frá henni. Þessi reglugerð skal því ekki gilda um aðstoð þar sem fjárhæðin er ákvörðuð á grundvelli verðs eða magns afurða, sem eru keyptar eða settar á markað, né skal hún gilda um aðstoð sem bundin er því skilyrði að henni sé skipt á milli frumframleiðenda.
13) Í ljósi reglugerðar ráðsins (EB) nr. 1407/2002 frá 23. júlí 2002 um ríkisaðstoð við kolaiðnaðinn ( Stjtíð. EB L 205, 2.8.2002, bls. 1. Reglugerðinni var síðast breytt með reglugerð (EB) nr. 1791/2006 (Stjtíð. ESB L 363, 20.12.2006, bls. 1).) skal þessi reglugerð ekki gilda um aðstoð til að greiða fyrir starfsemi í kolavinnslu fyrir utan aðstoð til menntunar, aðstoð til rannsóknar, þróunar og nýsköpunar og aðstoð til umhverfisverndar.
14) Ef svæðisbundið aðstoðarkerfi miðar að því að hrinda í framkvæmd svæðisbundnum markmiðum en beinist sérstaklega að ákveðnum atvinnugreinum kunna markmið og hugsanlega áhrif kerfisins að vera atvinnugreinabundin fremur en þverlæg. Því skulu svæðisbundin aðstoðarkerfi, sem beinast að tilteknum atvinnugreinum, svo og svæðisbundin aðstoð, sem veitt er starfsemi í stáliðnaði, í skipasmíðum, eins og gert er ráð fyrir í orðsendingu framkvæmdastjórnarinnar um framlengingu ramma um ríkisaðstoð til skipasmíða ( Stjtíð. ESB C 260, 28.10.2006, bls. 7.) og í gervitrefjaiðnaðinum, ekki fá undanþágu frá tilkynningunni. Hins vegar gegnir ferðaþjónusta mikilvægu hlutverki í hagkerfum einstakra ríkja og hefur almennt séð sérstaklega góð áhrif á svæðaþróun. Svæðisbundin aðstoðarkerfi, sem miða að ferðaþjónustu, skulu því undanþegin tilkynningarskyldunni.
15) Aðstoð, sem veitt er fyrirtækjum, sem eiga í erfiðleikum í skilningi viðmiðunarreglna Bandalagsins til björgunar og endurskipulagningar fyrirtækjum, sem eiga í erfiðleikum ( Stjtíð. ESB C 244, 1.10.2004, bls. 2.), skal metin með hliðsjón af þessum viðmiðunarreglum til þess að hindra að farið sé í kringum þær. Aðstoð við þessi fyrirtæki skal því falla utan gildissviðs þessarar reglugerðar. Til þess að létta stjórnsýslubyrði af aðildarríkjum skal við úthlutun aðstoðar, sem fellur undir þessa reglugerð, til lítilla og meðalstórra fyrirtækja, einfalda skilgreininguna á því hvað telst vera fyrirtæki sem á í erfiðleikum miðað við þá skilgreiningu sem er notuð í viðmiðunarreglunum. Enn fremur skulu lítil og meðalstór fyrirtæki, sem hafa verið með réttarstöðu lögaðila í minna en þrjú ár, ekki teljast, með hliðsjón af þessari reglugerð, eiga í erfiðleikum að því er varðar þetta tímabil nema þau uppfylli viðmiðanir um sameiginlega málsmeðferð vegna ógjaldfærni samkvæmt landslögum. Þessi einföldun skal vera með fyrirvara um flokkun þessara litlu og meðalstóru fyrirtækja samkvæmt þessum viðmiðunarreglum að því er varðar aðstoð, sem ekki fellur undir þessa reglugerð, og með fyrirvara um flokkun stórra fyrirtækja sem fyrirtækja, sem eiga í erfiðleikum samkvæmt þessari reglugerð, sem áfram falla undir skilgreininguna í heild, sem kveðið er á um í þessum viðmiðunarreglum.
16) Framkvæmdastjórnin skal sjá til þess að heimiluð aðstoð breyti ekki viðskiptakjörum þannig að þau brjóti í bága við almannahagsmuni. Því skal fjárfestingaraðstoð, sem veitt er aðstoðarþega, sem krafinn er um endurgreiðslu í kjölfar ákvörðunar framkvæmdastjórnarinnar, þar sem því er lýst yfir að aðstoðin sé ólögleg og ósamrýmanleg sameiginlega markaðnum, falla utan gildissviðs þessarar reglugerðar. Ákvæði 3. mgr. 88. gr. sáttmálans um tilkynningarskyldu gilda því áfram um alla sérstaka aðstoð, sem er greidd til slíks aðstoðarþega, og öll aðstoðarkerfi, sem fela ekki í sér skýrt ákvæði, sem útilokar slíka aðstoðarþega. Þetta ákvæði skal ekki hafa áhrif á lögmætar væntingar aðstoðarþega sem ekki hefur verið krafinn um endurgreiðslu.
17) Til þess að tryggja samræmda beitingu á reglum framkvæmdastjórnarinnar um ríkisaðstoð sem og einfalda stjórnsýslu skal samræma skilgreiningar á hugtökum sem varða mismunandi flokka aðstoðar sem falla undir þessa reglugerð.
18) Við útreikning á aðstoðarhlutfalli skulu allar tölur, sem eru notaðar, vera án frádráttar vegna skatta eða annarra gjalda. Að því er varðar útreikning á aðstoðarhlutföllum skal aðstoð, sem er greidd með nokkrum afborgunum, vera afvöxtuð þegar hún er veitt. Vextirnir, sem nota skal við afvöxtunarútreikning og til að reikna þá fjárhæð sem veitt er í aðstoð sem ekki er í formi láns, skulu vera gildandi viðmiðunarvextir á þeim tíma sem lánið er veitt, eins og mælt er fyrir um í orðsendingu framkvæmdastjórnarinnar um endurskoðun aðferða við útreikning á viðmiðunarvöxtum og afvöxtunarstuðlum ( Stjtíð. ESB C 14, 19.1.2008, bls. 6.).
19) Í þeim tilvikum, sem veitt aðstoð felst í undanþágu frá skatti eða lækkun á sköttum sem á að greiða síðar, með fyrirvara um að virt sé tiltekið aðstoðarhlutfall, sem er skilgreint með núverandi vergu styrkígildi, koma til afvaxtanir hlutagreiðslna aðstoðar á grundvelli viðmiðunarvaxta sem eru í gildi hverju sinni þegar þetta skattahagræði kemur til framkvæmda. Þegar um er að ræða undanþágu frá skatti eða lækkun á sköttum, sem á að greiða síðar, getur verið að ekki sé vitað fyrir fram um gildandi viðmiðunarvexti og nákvæma fjárhæð hlutagreiðslna aðstoðar. Þegar svo háttar til skal aðildarríkið setja hámark fyrir fram á afvaxtað virði aðstoðarinnar, að teknu tilliti til gildandi aðstoðarhlutfalls. Þegar fjárhæð hlutagreiðslu aðstoðar á tilteknu ári er þekkt er síðan hægt að afvaxta hana á grundvelli gildandi viðmiðunarvaxta á þeim tíma. Afvaxtað virði hverrar hlutagreiðslu aðstoðar skal dregið frá heildarfjárhæð hámarksaðstoðar.
20) Til að tryggja gagnsæi, jafna meðferð og skilvirkt eftirlit skal þessi reglugerð aðeins gilda um gagnsæja aðstoð. Gagnsæ aðstoð er aðstoð þar sem hægt er að reikna nákvæmlega vergt styrkígildi fyrir fram án þess að nauðsynlegt sé að gera áhættumat. Fara skal með aðstoð í formi lána sem gagnsæja þegar vergt styrkígildi hefur verið reiknað á grundvelli viðmiðunarvaxtanna eins og mælt er fyrir um í orðsendingu framkvæmdastjórnarinnar um endurskoðun aðferða við útreikning á viðmiðunarvöxtum og afvöxtunarstuðlum. Aðstoð í formi skattaráðstafana skal teljast gagnsæ þegar ráðstöfunin kveður á um hámark sem tryggir að ekki sé farið yfir gildandi viðmiðunarmörk. Ef um er að ræða lækkanir á umhverfissköttum, sem ekki falla undir viðmiðunarmörk fyrir staka tilkynningu samkvæmt þessari reglugerð, er ekki þörf á að tilgreina hámark til þess að aðgerðin teljist gagnsæ.
21) Aðstoð í formi ábyrgðakerfa skal teljast gagnsæ ef framkvæmdastjórnin, að fenginni tilkynningu, hefur samþykkt aðferðina við að reikna vergt styrkígildi og einnig þegar um er að ræða svæðisbundna fjárfestingaraðstoð ef framkvæmdastjórnin hefur samþykkt slíka aðferð eftir innleiðingu reglugerðar (EB) nr. 1628/2006. Framkvæmdastjórnin mun skoða slíkar tilkynningar á grundvelli tilkynningar framkvæmdastjórnarinnar um beitingu 87. og 88. gr. EB-sáttmálans gagnvart ríkisaðstoð í formi ábyrgðar ( Stjtíð. ESB C 155, 20.6.2008, bls. 10.). Aðstoð í formi ábyrgðakerfa skal teljast gagnsæ ef aðstoðarþegi er lítið eða meðalstórt fyrirtæki og vergt styrkígildi hefur verið reiknað á grundvelli öryggisgjalds sem mælt er fyrir um í liðum 3.3 og 3.5 í þeirri tilkynningu.
22) Í ljósi þess hve erfitt er að reikna vergt styrkígildi aðstoðar í formi fyrirframgreiðslna, sem ber að endurgreiða, skal slík aðstoð ekki falla undir þessa reglugerð nema heildarfjárhæð fyrirframgreiðslnanna, sem ber að endurgreiða, sé undir gildandi viðmiðunarmörkum stakrar tilkynningar og hámarkshlutföllum aðstoðar sem kveðið er á um í þessari reglugerð.
23) Þar eð háar fjárhæðir í aðstoð fela í sér hættu á meiri röskun á samkeppni skal framkvæmdastjórnin meta þær hverja fyrir sig. Því skal setja viðmiðunarmörk fyrir hvern flokk aðstoðar innan gildissviðs þessarar reglugerðar sem taka mið af flokki viðkomandi aðstoðar og hugsanlegum áhrifum hennar á samkeppni. Ákvæði 3. mgr. 88. gr. sáttmálans um tilkynningarskyldu gilda áfram um alla aðstoð umfram þessi viðmiðunarmörk.
24) Í því skyni að tryggja að aðstoð sé í réttu hlutfalli og takmarkist við nauðsynlega fjárhæð skulu viðmiðunarmörkin, eftir því sem verður við komið, tilgreind sem aðstoðarhlutföll í samanburði við safn af aðstoðarhæfum kostnaði. Þar eð viðmiðunarmörkin grundvallast á formi aðstoðar þar sem erfitt er að greina aðstoðarhæfan kostnað skulu þau, að því er varðar aðstoð í formi áhættufjármagns, sett fram sem hámarksfjárhæð aðstoðar.
25) Með hliðsjón af reynslu framkvæmdastjórnarinnar skal fastsetja viðmiðunarmörkin, sem tilgreind eru, sem aðstoðarhlutfall eða fjárhæð aðstoðar þannig að jafnvægi náist milli þeirra markmiða að halda samkeppnisröskun í lágmarki í þeim geira sem fær aðstoð og þeirra að ráða bót á markaðsbrestum eða styrkja samheldni markaðarins. Að því er varðar svæðisbundna fjárfestingaraðstoð skal setja þessi viðmiðunarmörk með tilliti til heimilaðra aðstoðarhlutfalla samkvæmt kortinu yfir svæðisbundna aðstoð.
26) Til að meta hvort viðmiðunarmörkin fyrir stakar tilkynningar og hámarkshlutföll, sem sett eru í þessari reglugerð, séu virt skal taka mið af heildarfjárhæð opinbers stuðnings við verkefni, sem nýtur aðstoðar, óháð því hvort stuðningurinn er fjármagnaður af staðbundnu, svæðisbundnu eða landsbundnu framlagi eða af sjóðum Bandalagsins.
27) Enn fremur skal í þessari reglugerð tilgreina við hvaða aðstæður er heimilt að sameina ólíka flokka aðstoðar sem falla undir þessa reglugerð. Þegar aðstoð, sem fellur undir þessa reglugerð, er sameinuð ríkisaðstoð, sem ekki fellur undir hana, skal taka tillit til ákvörðunar framkvæmdastjórnarinnar um samþykki aðstoðar, sem ekki fellur undir þessa reglugerð, og jafnframt til reglna um ríkisaðstoð sem liggur til grundvallar þeirri ákvörðun. Sérákvæði skulu gilda að því er varðar sameiningu aðstoðar til handa fötluðum starfsmönnum við aðra aðstoðarflokka, einkum fjárfestingaraðstoð, sem hægt er að reikna á grundvelli þess launakostnaðar sem um ræðir. Með þessari reglugerð eru einnig sett ákvæði um sameiningu aðstoðarráðstafana þar sem hægt er að skilgreina aðstoðarhæfan kostnað og þeirra þar sem það er ekki hægt.
28) Til að tryggja að aðstoðarinnar sé þörf og hún feli í sér hvatningu til þróunar annarrar starfsemi eða verkefna skal þessi reglugerð ekki gilda um aðstoð til starfsemi sem aðstoðarþegi annast nú þegar við markaðsaðstæður eingöngu. Að því er varðar hvers konar aðstoð, sem fellur undir þessa reglugerð, í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja telst hvatning vera fyrir hendi ef viðkomandi fyrirtæki hefur lagt inn umsókn hjá aðildarríkinu áður en það hefur starfsemi, er tengist framkvæmd verkefnisins eða þeirrar starfsemi sem nýtur aðstoðar. Að því er varðar aðstoð í formi áhættufjármagns í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja skulu skilyrðin, sem mælt er fyrir um í þessari reglugerð, einkum að því er varðar stærð greiðsluhluta fjárfestingar á hvert fyrirtæki, þátttöku einkafjárfesta, stærð félagsins og stigið, sem fjármagnað fyrirtæki er á, tryggja að áhættufjármagnsráðstöfunin hafi hvatningaráhrif.
29) Fyrir hverja aðstoð, sem fellur undir þessa reglugerð og veitt er aðstoðarþega, sem er stórfyrirtæki, skal aðildarríki, auk skilyrðanna sem gilda um lítil og meðalstór fyrirtæki, einnig tryggja að aðstoðarþegi hafi greint, í innanhússskjali, hvort styrkta verkefnið eða starfsemin beri sig með og án aðstoðar. Aðildarríkin skulu ganga úr skugga um að þetta innanhússskjal staðfesti verulega stækkun eða aukið umfang verkefnisins/starfseminnar, verulega aukningu heildarfjárhæðar, sem aðstoðarþegi eyðir í styrkta verkefnið eða starfsemina, eða flýti verulega verklokum verkefnisins/starfseminnar er um ræðir. Að því er varðar svæðisbundna aðstoð er einnig hægt að greina áhrif hvatningar á grundvelli þess að verkefnið, sem slíkt, hefði ekki verið framkvæmt á viðkomandi styrktu svæði án aðstoðarinnar.
30) Að því er varðar aðstoð til handa illa settum eða fötluðum starfsmönnum telst hún hafa hvatningaráhrif ef viðkomandi aðstoðarráðstöfun leiðir til hreinnar fjölgunar illa settra eða fatlaðra starfsmanna sem ráðnir eru til starfa í viðkomandi fyrirtækjum eða hefur í för með sér viðbótarkostnað vegna starfsstöðva eða búnaðar sem er ætlaður fötluðum starfsmönnum. Ef fyrirtæki sem fær aðstoð í formi launastyrks til þess að ráða fatlaða starfsmenn hefur þegar fengið aðstoð vegna ráðningar fatlaðra einstaklinga, sem uppfyllir annaðhvort skilyrði reglugerðar (EB) nr. 2204/2202 eða framkvæmdastjórnin hefur samþykkt hana sérstaklega, er gert ráð fyrir að skilyrðið um hreina fjölgun fatlaðra starfsmanna, sem voru uppfyllt vegna fyrirliggjandi ráðstafana, teljist áfram uppfyllt í skilningi þessarar reglugerðar.
31) Sérstök skilyrði um aðstoð í formi skattaráðstafana skulu einnig gilda um hvatningaráhrif með hliðsjón af því að hún er veitt á grundvelli annarrar málsmeðferðar en aðrir flokkar aðstoðar. Gert er ráð fyrir að lækkanir á umhverfissköttum fullnægi skilyrðum tilskipunar ráðsins 2003/96/EB frá 27. október 2003 um endurskipulagningu á lagaramma Bandalagsins um skattlagningu orkugjafa og rafmagns ( Stjtíð. ESB L 283, 31.10.2003, bls. 51. Tilskipuninni var síðast breytt með tilskipun 2004/75/EB (Stjtíð. ESB L 157, 30.4.2004, bls. 100).), sem fellur undir þessa reglugerð, og hafi hvatningaráhrif í ljósi þess að þessar lækkanir stuðli, a.m.k. óbeint, að umhverfisvernd með því að heimila að viðkomandi skattkerfi sé í heild samþykkt eða fram haldið, og hvetji þannig fyrirtæki, sem eru umhverfisskattsskyld, til að draga úr mengun.
32) Enn fremur, þar sem erfitt er að meta hvatningaráhrif sérstakrar aðstoðar sem stórum fyrirtækjum er veitt, skal skilja þetta aðstoðarform undan gildissviði þessarar reglugerðar. Framkvæmdastjórnin mun kanna hvort slíkra hvatningaráhrifa gætir með tilliti til tilkynningar um viðkomandi aðstoð á grundvelli viðmiðana sem eru settar í gildandi viðmiðunarreglum, rammaákvæðum eða öðrum gerningum Bandalagsins.
33) Til að tryggja gagnsæi og skilvirkt eftirlit í samræmi við 3. gr. reglugerðar (EB) nr. 994/98 er rétt að tekið verði upp staðlað eyðublað þar sem aðildarríkin láta framkvæmdastjórninni í té upplýsingar í stuttu máli í hvert sinn sem aðstoðarkerfi er hrundið í framkvæmd eða sérstök aðstoð veitt í samræmi við þessa reglugerð. Eyðublaðið fyrir samanteknu upplýsingarnar skal nota til að birta ráðstöfunina í Stjórnartíðindum Evrópusambandsins og á Netinu. Senda skal samanteknu upplýsingarnar til framkvæmdastjórnarinnar á rafrænu formi með því að nota þar til gerðan upplýsingatæknibúnað. Aðildarríkið skal birta orðréttan texta slíkra aðstoðarráðstafana á Netinu. Ef um er að ræða aðstoð við sérstakar aðstæður er heimilt að fella niður viðskiptaleynd. Heiti aðstoðarþega og fjárhæð aðstoðar teljast ekki vera viðskiptaleyndarmál. Aðildarríkin skulu sjá til þess að slíkir textar séu aðgengilegir á Netinu á meðan aðstoðarráðstöfunin er í gildi. Að undanskilinni aðstoð í formi skattaráðstafana skal veiting aðstoðar einnig fela í sér tilvísun til sérákvæðis (sérákvæða) í II. kafla þessarar reglugerðar er varðar slíka gerð.
34) Til að tryggja gagnsæi og skilvirkt eftirlit skal framkvæmdastjórnin setja fram sérstakar kröfur hvað varðar form og efni ársskýrslna sem aðildarríkin leggja fyrir framkvæmdastjórnina. Af sömu ástæðu er rétt að setja reglur um skrárnar sem aðildarríkin eiga að halda varðandi aðstoðarkerfi sem eru undanþegin samkvæmt þessari reglugerð í ljósi ákvæða 15. gr. reglugerðar (EB) nr. 659/1999.
35) Rétt er að setja frekari skilyrði sem þarf að uppfylla í tengslum við hvers kyns aðstoð sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð. Samkvæmt a- og c-lið 3. mgr. 87. gr. sáttmálans skal slík aðstoð vera í réttu hlutfalli við markaðsbresti eða þann vanda sem þarf að leysa til að hún teljist vera Bandalaginu í hag. Þess vegna er rétt að takmarka gildissvið þessarar reglugerðar við aðstoð sem er veitt í tengslum við tilteknar efnislegar og óefnislegar fjárfestingar, svo fremi sem um sé að ræða fjárfestingaraðstoð. Í ljósi umframgetu Bandalagsins og sérstakra vandamála vegna röskunar á samkeppni á sviði vöruflutninga á vegum og loftflutninga, svo fremi sem um er að ræða fyrirtæki sem eru með meginstarfsemi sína í þessum flutningageirum, eru flutningatæki og -búnaður ekki talin með aðstoðarhæfum fjárfestingarkostnaði. Sérákvæði skulu gilda um skilgreiningu á efnislegum eignum að því er varðar umhverfisaðstoð.
36) Í samræmi við meginreglurnar um aðstoð, sem fellur undir 1. mgr. 87. gr. sáttmálans, skal líta svo á að aðstoð sé veitt á þeim tíma þegar aðstoðarþegi fær lagalegan rétt til aðstoðar samkvæmt gildandi lagareglum í viðkomandi ríki.
37) Til að auka ekki hlut fjármagnsþáttarins í fjárfestingu á kostnað verkþáttarins skal mæla fyrir um ráðstafanir til að unnt sé að meta aðstoð við fjárfestingu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja annaðhvort á grundvelli fjárfestingarkostnaðar eða kostnaðar vegna ráðninga í tengslum við framkvæmd fjárfestingarverkefnisins.
38) Aðstoðarkerfi á sviði umhverfismála í formi skattalækkana, aðstoð í þágu illa settra starfsmanna, svæðisbundin fjárfestingaraðstoð, aðstoð í þágu nýstofnaðra lítilla fyrirtækja, aðstoð í þágu nýrra fyrirtækja sem kvenkynsfrumkvöðlar koma á fót eða aðstoð í formi áhættufjármagns sem veitt er aðstoðarþega í formi sérstakrar aðstoðar getur haft stórfelld áhrif á samkeppni á viðkomandi markaði þar sem verið er að ívilna aðstoðarþega umfram önnur fyrirtæki sem hafa ekki fengið slíka aðstoð. Þar eð sérstök aðstoð er eingöngu veitt einu fyrirtæki er líklegt að sérstök aðstoð hafi aðeins takmörkuð jákvæð áhrif á umhverfið, ráðningu illa settra og fatlaðra starfsmanna, svæðisbundna samheldni eða bresti á áhættufjármagnsmörkuðum. Af þessum sökum skulu aðstoðarkerfi, sem varða þessa flokka aðstoðar, vera undanþegin ákvæðum þessarar reglugerðar, en sérstök aðstoð skal tilkynnt framkvæmdastjórninni. Sérstök aðstoð, sem er viðbót við aðstoð, sem veitt er á grundvelli svæðisbundinnar fjárfestingaraðstoðar, skal þó undanþegin ákvæðum þessarar reglugerðar, þar eð aðstoðarþátturinn takmarkast við 50% að hámarki af heildaraðstoð sem veitt er vegna fjárfestingarinnar.
39) Með ákvæðum þessarar reglugerðar, sem varða aðstoð til að efla fjárfestingar og atvinnu hjá litlum og meðalstórum fyrirtækjum, er ekki, eins og í reglugerð (EB) nr. 70/2001, gefinn kostur á að auka hámarkshlutföll aðstoðar með svæðisbundnum aukaaðstoðargreiðslum. Hins vegar skal vera hægt að veita litlum og meðalstórum fyrirtækjum þau hámarkshlutföll aðstoðar, sem mælt er fyrir um í ákvæðum um svæðisbundna fjárfestingaraðstoð, svo fremi skilyrðin um veitingu svæðisbundinnar fjárfestingaraðstoðar og aðstoðar til eflingar atvinnu séu uppfyllt. Eins skal í ákvæðum er varða aðstoð á sviði fjárfestinga vegna umhverfisins ekki mælt fyrir um neinn möguleika á að hækka hámarkshlutföll aðstoðar með svæðisbundnum aukaaðstoðargreiðslum. Einnig skal gefast kostur á að láta hámarkshlutföll aðstoðar sem mælt er fyrir um í ákvæðunum um svæðisbundna fjárfestingaraðstoð gilda um verkefni sem hafa jákvæð áhrif á umhverfið enda séu skilyrði fyrir úthlutun svæðisbundinnar fjárfestingaraðstoðar uppfyllt.
40) Með því að ráða bót á annmörkum illa settra svæða stuðlar svæðisbundin aðstoð innan einstakra aðildarríkja að efnahagslegri, félagslegri og svæðisbundinni samheldni aðildarríkjanna og Bandalagsins í heild. Svæðisbundinni aðstoð innan einstakra aðildarríkja er ætlað að aðstoða við að byggja upp verst settu svæðin með því að styðja við fjárfestingar og efla atvinnusköpun á grundvelli sjálfbærrar þróunar. Hún stuðlar að stofnun nýrra starfsstöðva, stækkun starfsstöðva, sem fyrir eru, aukinni fjölbreytni í framleiðslu starfsstöðvar með því að bæta við afurðum eða með grundvallarbreytingu í heildarframleiðsluferli starfandi starfsstöðvar.
41) Til þess að koma í veg fyrir að stórum svæðisbundnum fjárfestingarverkefnum sé óeðlilega skipt í undirverkefni og þannig komist hjá tilkynningarmörkunum, sem kveðið er á um í þessari reglugerð, skal stórt fjárfestingarverkefni teljast eitt fjárfestingarverkefni ef sama fyrirtækið eða fyrirtækin ráðast í upphaflegu fjárfestinguna innan þriggja ára og hún felst í fastafjármunum sem eru sameinaðir þannig að þeir séu fjárhagslega óskiptanlegir. Til að meta hvort fjárfesting er fjárhagslega óskiptanleg tekur framkvæmdastjórnin tillit til tæknilegra, starfrænna og skipulegra tengsla og nánasta umhverfis. Fjárhagslegur óskiptanleiki skal metinn óháð eignarhaldi. Í þessu felst að til þess að ákvarða hvort stórt fjárfestingarverkefni telst vera eitt fjárfestingarverkefni ætti matið að vera það sama án tillits til þess hvort eitt fyrirtæki vinnur verkefnið, fleiri en eitt fyrirtæki deili fjárfestingarkostnaðinum eða fleiri fyrirtæki beri kostnaðinn af aðskildum fjárfestingum innan sama fjárfestingarverkefnis (t.d. ef um er að ræða samrekstur).
42) Andstætt svæðisbundinni aðstoð, sem er takmörkuð við svæði, sem njóta aðstoðar, skal vera unnt að veita aðstoð til að efla fjárfestingar og atvinnu hjá litlum og meðalstórum fyrirtækjum bæði á svæðum sem njóta aðstoðar og þeim sem ekki njóta aðstoðar. Aðildarríkin skulu því geta veitt fjárfestingaraðstoð á svæðum sem njóta aðstoðar svo fremi þau virði öll skilyrði sem gilda um svæðisbundnar fjárfestingar og aðstoð til eflingar atvinnu eða öll skilyrði sem gilda um aðstoð vegna fjárfestinga og aðstoð til eflingar atvinnu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja.
43) Efnahagsþróun svæða, sem njóta aðstoðar, er oft heft af tiltölulega lítilli frumkvöðlastarfsemi, einkum ef fjöldi nýrra fyrirtækja, sem eru stofnuð, er undir meðallagi. Því er nauðsynlegt að fella inn í þessa reglugerð þann flokk aðstoðar sem heimilt er að veita til viðbótar við fjárfestingaraðstoð sem er hvatning til stofnsetningar fyrirtækja og þróunar lítilla sprotafyrirtækja á svæðum sem njóta aðstoðar. Til þess að tryggja að þessi aðstoð í þágu nýstofnaðra fyrirtækja á svæðum, sem njóta aðstoðar, falli í réttan farveg skal veitt aðstoð í þessum flokki samsvara þeim erfiðleikum sem hver svæðisflokkur stendur frammi fyrir. Enn fremur, til að komast hjá óviðunandi röskun á samkeppni, þ.m.t. að flæma burt þau fyrirtæki sem fyrir eru, skal aðstoðin algerlega takmarkast við lítil fyrirtæki og lágar fjárhæðir og fara stiglækkandi. Ef aðstoð er einungis veitt nýstofnuðum, litlum fyrirtækjum eða nýjum fyrirtækjum, sem kvenkyns frumkvöðlar hafa komið á fót, getur það haft þau ótilætluðu áhrif að það hvetji lítil fyrirtæki til að hætta starfsemi og byrja aftur til þess að fá þess konar aðstoð. Aðildarríkin skulu vera á varðbergi gagnvart þessari hættu og skulu gera aðstoðarkerfi sín þannig úr garði að komið sé í veg fyrir þennan vanda með því t.d. að setja tímamörk á umsóknir eigenda fyrirtækja sem hafa nýlega hætt starfsemi.
44) Lítil frumkvöðlastarfsemi meðal tiltekinna flokka íbúa sem líða fyrir erfiða stöðu sína, s.s. heft aðgengi að fjármagni, getur hindrað efnahagsþróun í Bandalaginu. Framkvæmdastjórnin hefur endurskoðað hugsanlegan markaðsbrest í þessu tilliti að því er varðar mismunandi hópa fólks og getur á þessu stigi dregið þá ályktun að miðað við karlmenn séu konur undir meðaltali í stofnun fyrirtækja, eins og m.a. hefur verið sýnt fram á með hagskýrslugögnum Hagstofu Evrópubandalaganna. Því er nauðsynlegt að fella inn í þessa reglugerð þann flokk aðstoðar sem kveður á um hvata fyrir kvenkyns frumkvöðla til að koma á fót fyrirtækjum til þess að takast á við þá sérstöku markaðsbresti sem konur eiga við að etja, einkum að því er varðar aðgang að fjármagni. Konur standa einnig frammi fyrir sérstökum erfiðleikum í tengslum við umönnunarkostnað sem þær standa straum af vegna ættingja. Slík aðstoð skal gera kleift að ná efnislegu, fremur en formlegu, jafnræði karla og kvenna með því að draga úr misrétti í reynd á sviði frumkvöðlastarfsemi í samræmi við dómaframkvæmd dómstóls Evrópubandalaganna. Þegar þessi reglugerð fellur úr gildi verður framkvæmdastjórnin að endurmeta réttmæti þess að halda gildissviði þessarar undanþágu og flokkum aðstoðarþega.
45) Sjálfbær þróun er ein aðalstoð Lissabon-áætlunarinnar um hagvöxt og atvinnu, ásamt samkeppnishæfni og orkuöryggi. Sjálfbær þróun grundvallast m.a. á afar samkeppnishæfu, félagslegu markaðshagkerfi með öflugri vernd og auknum umhverfisgæðum. Það að stuðla að auknu sjálfbæri í orkumálum og baráttu gegn loftslagsbreytingum leiðir bæði til aukins orkuöryggis og tryggir samkeppnishæfni evrópsks efnahagslífs og framboð á orku á viðráðanlegu verði. Á sviði umhverfisverndar þarf oft að takast á við markaðsbresti í formi neikvæðra ytri þátta. Við eðlilegar markaðsaðstæður hafa fyrirtæki alla jafna ekki hvata til að draga úr mengun þar eð slík lækkun getur leitt til aukins kostnaðar. Ef fyrirtæki eru ekki skyldug til að telja með kostnað vegna mengunar tekur þjóðfélagið í heild á sig þennan kostnað. Þessa innfellingu umhverfiskostnaðar er hægt að tryggja með því að setja umhverfisreglugerðir eða skatta. Skortur á heildarsamræmingu á umhverfisstöðlum innan Bandalagsins skapar ójöfn skilyrði. Enn fremur er hægt að ná frekari umhverfisvernd með framtaksverkefnum sem ganga lengra en lögboðnir staðlar Bandalagsins, sem getur skaðað samkeppnisstöðu viðkomandi fyrirtækja.
46) Í ljósi þess að næg reynsla hefur fengist af beitingu viðmiðunarreglna Bandalagsins um ríkisaðstoð til umhverfisverndar skal fjárfestingaraðstoð, sem gerir fyrirtækjum kleift að ganga lengra en kveðið er á um í viðmiðunarreglum um ríkisaðstoð til umhverfisverndar eða auka umhverfisvernd, þegar engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi, aðstoð til kaupa á flutningatækjum sem ganga lengra en umhverfisstaðlar eða sem auka umhverfisvernd, þegar engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi, aðstoð til að gera litlum og meðalstórum fyrirtækjum kleift að taka fyrr en ella upp staðla Bandalagsins, sem verða settir í framtíðinni, umhverfisaðstoð vegna fjárfestinga í orkusparnaði, umhverfisaðstoð vegna fjárfestinga í hagkvæmari samvinnslu, umhverfisaðstoð vegna fjárfestinga til að efla endurnýjanlega orkugjafa, þ.m.t. aðstoð er varðar sjálfbært, lífrænt eldsneyti, aðstoð vegna umhverfisrannsókna og tiltekin aðstoð í formi lækkunar á umhverfissköttum, undanþegin tilkynningarskyldunni.
47) Aðstoð í formi skattalækkana í þágu umhverfisverndar sem fellur undir þessar reglugerð skal, í samræmi við viðmiðunarreglur Bandalagsins um ríkisaðstoð til umhverfisverndar, takmarkast við 10 ára tímabil. Að þessu tímabili loknu skulu aðildarríkin endurmeta hvort viðkomandi skattalækkanir eiga rétt á sér. Þetta skal vera með fyrirvara um möguleika aðildarríkjanna um að samþykkja aftur þessar ráðstafanir eða sambærilegar ráðstafanir samkvæmt þessari reglugerð eftir að hafa framkvæmt slíkt endurmat.
48) Réttur útreikningur á viðbótarfjárfestingu eða framleiðslukostnaði til að ná fram umhverfisvernd er nauðsynlegur til að ákvarða hvort aðstoð samrýmist 3. mgr. 87. gr. sáttmálans eða ekki. Eins og greint er frá í viðmiðunarreglum Bandalagsins um ríkisaðstoð til umhverfisverndar skal takmarka aðstoðarhæfan kostnað við viðbótarfjárfestingarkostnað sem nauðsynlegur er til að ná fram aukinni umhverfisvernd.
49) Í ljósi þeirra erfiðleika sem geta komið upp, einkum við frádrátt á ávinningi sem leiðir af viðbótarfjárfestingu, skal kveða á um einfaldaða reikningsaðferð til að reikna viðbótarfjárfestingarkostnað. Því skal reikna þennan kostnað við beitingu þessarar reglugerðar án þess að taka með í reikninginn rekstrarkostnað, kostnaðarlækkanir eða viðbótarframleiðslu og án þess að taka tillit til rekstrarkostnaðar sem á fellur meðan fjárfestingin varir. Hámarkshlutföll aðstoðar sem kveðið er á um í þessari reglugerð fyrir ólíka flokka umhverfisverndaraðstoðar sem um ræðir hafa því verið lækkuð kerfisbundið samanborið við hámarkshlutföll aðstoðar sem kveðið er á um í viðmiðunarreglum Bandalagsins um ríkisaðstoð til umhverfisverndar.
50) Að því er varðar umhverfisverndaraðstoð vegna fjárfestinga í orkusparnaðarráðstöfunum er við hæfi að heimila aðildarríkjunum að velja annaðhvort einfaldaða aðferð við útreikning eða útreikning á öllum kostnaði, sem er eins og sá sem kveðið er á um í viðmiðunarreglum Bandalagsins um ríkisaðstoð til umhverfisverndar. Í ljósi þeirra erfiðleika, sem geta komið upp við beitingu á aðferðinni, sem byggist á útreikningi á öllum kostnaðinum, skal utanaðkomandi endurskoðandi staðfesta þessa kostnaðarútreikninga.
51) Að því er varðar umhverfisverndaraðstoð vegna fjárfestingar í samvinnslu og umhverfisverndaraðstoð vegna fjárfestinga til að efla endurnýjanlega orkugjafa, skal viðbótarkostnaður, að því er varðar beitingu þessarar reglugerðar, reiknaður án þess að tillit sé tekið til stuðningsráðstafana sem eru veittar vegna sama aðstoðarhæfa kostnaðar, að undanskilinni annarri fjárfestingaraðstoð.
52) Að því er varðar fjárfestingar sem tengjast vatnsorkustöðvum skal bent á að umhverfisáhrif geta tvöfaldast. Með tilliti til losunar gróðurhúsalofttegunda fela þær vissulega í sér möguleika. Hins vegar geta slíkar stöðvar einnig haft neikvæð áhrif, t.d. á vatnakerfi og líffræðilega fjölbreytni.
53) Til að útiloka mun sem gæti valdið röskun á samkeppni og til að auðvelda samræmingu milli ýmissa framtaksverkefna sem tengjast litlum og meðalstórum fyrirtækjum Bandalagsins og einstakra landa og með hliðsjón af gagnsæi stjórnsýslunnar og réttaröryggi skal skilgreiningin á „litlum og meðalstórum fyrirtækjum“, sem er notuð í þessari reglugerð, vera sú sama og mælt er fyrir um í tilmælum framkvæmdastjórnarinnar 2003/361/EB frá 6. maí 2003 um skilgreiningu á örfyrirtækjum og litlum og meðalstórum fyrirtækjum ( Stjtíð. ESB L 124, 20.5.2003, bls. 36.).
54) Lítil og meðalstór fyrirtæki gegna mikilvægu hlutverki við að skapa ný störf og stuðla almennt að félagslegum stöðugleika og drifkrafti í efnahagslífinu. Hins vegar getur þróun þeirra takmarkast af markaðsbrestum sem verður til þess að þau lenda í dæmigerðum vanda. Lítil og meðalstór fyrirtæki eiga oft í erfiðleikum með að fá fjármagn, áhættufjármagn eða lán vegna áhættutregðu tiltekinna fjármálamarkaða og þess hve takmarkaðar tryggingar þau geta lagt fram. Einnig getur takmarkað fjármagn skert aðgang þeirra að upplýsingum, einkum að því er varðar nýja tækni og möguleika á nýjum mörkuðum. Til að auðvelda þróun í atvinnustarfsemi lítilla og meðalstórra fyrirtækja eru tilteknir flokkar undanþegnir aðstoð samkvæmt þessari reglugerð þegar þeir eru í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja. Þar af leiðandi er réttmætt að slík aðstoð sé undanþegin fyrirframtilkynningu og meta það svo, aðeins með tilliti til beitingar þessarar reglugerðar, falli aðstoðarþegi undir skilgreiningu á litlum og meðalstórum fyrirtækjum, sem kveðið er á um í þessari reglugerð, að hann megi gera ráð fyrir að dæmigerðir erfiðleikar lítilla og meðalstórra fyrirtækja, sem stafa af markaðsbrestum, þrengi að þeim, þegar aðstoð fer ekki yfir gildandi tilkynningarmörk.
55) Ákvarða skal mismunandi grunnhlutföll aðstoðar og mismunandi aukaaðstoðargreiðslur fyrir lítil og meðalstór fyrirtæki með hliðsjón af þeim mun sem er milli lítilla og meðalstórra fyrirtækja. Markaðsbrestir, sem hafa almennt áhrif á lítil og meðalstór fyrirtæki, þ.m.t. erfiðleikar í aðgengi að fjármagni, leiða jafnvel til meiri hindrana í þróun lítilla og meðalstórra fyrirtækja samanborið við meðalstór fyrirtæki.
56) Á grundvelli fenginnar reynslu við beitingu viðmiðunarreglna Bandalagsins um ríkisaðstoð til að stuðla að fjárfestingum með áhættufjármagni í litlum og meðalstórum fyrirtækjum virðast vera ákveðnir brestir í áhættufjármagnsmarkaði í Bandalaginu að því er varðar tilteknar tegundir fjárfestinga á vissum stigum í þróun fyrirtækjanna. Þessir markaðsbrestir stafa af ófullkomnu jafnvægi á framboði og eftirspurn eftir áhættufjármagni. Þar af leiðandi getur verið of lítið af áhættufjármagni í boði á markaðnum og fyrirtæki fá ekki fjármögnun þrátt fyrir að eiga verðmæt viðskiptalíkön og vaxtarmöguleika. Meginuppspretta markaðsbrests, sem varðar áhættufjármagnsmarkaði, sem einkum hefur áhrif á aðgang lítilla og meðalstórra fyrirtækja að fjármagni og sem getur réttlætt opinbera íhlutun, tengist ófullkomnum eða misvísandi upplýsingum. Af þeim sökum skal útiloka áhættufjármagnskerfi í mynd fjárfestingarsjóða, sem stjórnað er í viðskiptalegum tilgangi, þar sem hátt hlutfall sjóðanna kemur frá einkafjárfestum í formi einkafjármagns, sem stuðlar að áhættufjármagnsráðstöfun, sem miðar að hagnaði í þágu valinna fyrirtækja, frá tilkynningarskyldunni með tilteknum skilyrðum. Þau skilyrði að stjórn fjárfestingarsjóða skuli miðast við viðskipti og að þær áhættufjármagnsaðgerðir, sem fylgja þeim, miði að hagnaði skulu ekki koma í veg fyrir að fjárfestingarsjóðir miði starfsemi sína að tilteknum markmiðum og tilteknum markaðshlutum, s.s. fyrirtækjum sem stofnuð eru af kvenkyns frumkvöðlum. Þessi reglugerð skal ekki hafa áhrif á stöðu Fjárfestingarsjóðs Evrópu og Fjárfestingarbanka Evrópu, eins og skilgreint er í viðmiðunarreglum Bandalagsins um áhættufjármagn.
57) Aðstoð við rannsóknir, þróun og nýsköpun getur stuðlað að hagvexti, aukið samkeppnishæfni og hleypt auknum krafti í atvinnulífið. Á grundvelli reynslunnar af beitingu reglugerðar (EB) nr. 364/2004, rammaákvæða Bandalagsins um ríkisaðstoð til rannsókna og þróunar og rammaákvæða Bandalagsins um ríkisaðstoð til rannsókna, þróunar og nýsköpunar virðist, miðað við tiltæka rannsóknar- og þróunargetu bæði lítilla og meðalstórra fyrirtækja og stórra fyrirtækja, sem markaðsbrestir geti komið í veg fyrir að markaðurinn nái hámarksframleiðslu og leiði til óhagkvæmrar niðurstöðu. Óhagkvæm niðurstaða af þessu tagi tengist jákvæðum, utanaðkomandi þáttum/útbreiðslu á þekkingu, opinberum eignum/útbreiðslu á þekkingu og ófullkomnum og misvísandi upplýsingum svo og vandamálum í tengslum við samræmingu og netbilanir.
58) Aðstoð við rannsóknir, þróun og nýsköpun, einkum í litlum og meðalstórum fyrirtækjum, er brýn vegna þess að einn helsti ókosturinn við skipulagsform lítilla og meðalstórra fyrirtækja er að þeim getur reynst erfitt að fá aðgang að tækninýjungum, tækniyfirfærslu eða mjög hæfu starfsfólki. Því skal aðstoð vegna aðstoðar til rannsóknar- og þróunarverkefna, aðstoð vegna hagkvæmniathugana og aðstoð til að standa straum af kostnaði í tengslum við hugverkarétt lítilla og meðalstórra fyrirtækja á sviði iðnaðar, svo og aðstoð til ungra lítilla nýsköpunarfyrirtækja, aðstoð vegna ráðgjafarþjónustu á sviði nýsköpunar og vegna stuðningsþjónustu í þágu nýsköpunar og aðstoð vegna láns á mjög hæfu starfsfólki vera undanþegin tilkynningarskyldu, með ákveðnum skilyrðum.
59) Að því er varðar aðstoð við verkefni á sviði rannsókna og þróunar skal sá hluti rannsóknarverkefnisins, sem fær aðstoð að öllu leyti, falla undir flokka grunnrannsókna, iðnaðarrannsókna eða þróunarstarfs. Ef verkefni tekur til ólíkra verkefna skal hvert verkefni falla undir þá flokka grunnrannsókna, iðnaðarrannsókna eða þróunarstarfs eða ekki undir neinn þessara flokka. Þetta þarf ekki nauðsynlega að vera í tímaröð, þar sem byrjað er á grunnrannsóknum og haldið áfram til starfsemi sem er nær markaðnum. Því getur verkefni sem er framkvæmt á síðara stigi verkefnisins flokkast sem iðnaðarrannsóknir. Á sama hátt er ekki útilokað að starfsemi sem fram fer á fyrra stigi verkefnisins geti falið í sér þróunarstarf.
60) Í landbúnaði skal undanþiggja tiltekna aðstoð vegna rannsókna og þróunar ef sambærileg skilyrði og þau sem kveðið er á um í sérákvæðum, sem mælt er fyrir um í landbúnaði í rammaákvæðum Bandalagsins um ríkisaðstoð til rannsókna og þróunar, eru uppfyllt. Ef þessi sérstöku skilyrði eru ekki uppfyllt er rétt að kveða á um að aðstoð sé undanþegin ef hún uppfyllir skilyrðin sem sett eru í almennu ákvæðunum sem tengjast rannsóknum og þróun í þessari reglugerð.
61) Aukin þjálfun og ráðning illa settra eða fatlaðra starfsmanna og bætur vegna aukakostnaðar vegna ráðningar illa settra eða fatlaðra starfsmanna er aðalmarkmiðið með efnahags- og félagsmálastefnu Bandalagsins og aðildarríkja þess.
62) Þjálfun skilar yfirleitt jákvæðum áhrifum út í samfélagið í heild þar eð hún eykur fjölda hæfra starfsmanna sem kemur öðrum fyrirtækjum til góða, eykur samkeppnishæfni atvinnugreina í Bandalaginu og gegnir mikilvægu hlutverki að því er varðar áætlanir í atvinnumálum Bandalagsins. Þjálfun, þ.m.t. rafrænt nám, er einnig nauðsynleg að því er varðar uppbyggingu, öflun og útbreiðslu þekkingar, almenn eign sem skiptir höfuðmáli. Í ljósi þess að fyrirtæki í Bandalaginu fjárfesta of lítið í þjálfun starfsmanna sinna, einkum ef þjálfunin er almenn og ávinningurinn, sem af henni leiðir, er ekki tafarlaus og áþreifanlegur fyrir viðkomandi fyrirtæki, getur ríkisaðstoð stuðlað að því að ráða bót á þessum markaðsbresti. Því ber að undanskilja slíka aðstoð frá tilkynningarskyldunni með sérstökum skilyrðum. Í ljósi þeirra óþæginda, sem lítil og meðalstór fyrirtæki standa frammi fyrir og hlutfallslega auknum kostnaði, sem þau þurfa að bera, þegar þau fjárfesta í þjálfun starfsmanna sinna, skal hlutfall þeirrar aðstoðar sem er undanþegin þessari reglugerð aukið að því er varðar lítil og meðalstór fyrirtæki. Menntun í sjóflutningageiranum er sérstaks eðlis og því þarf að beita sérstökum aðferðum í þeirri starfsgrein.
63) Hægt er að gera greinarmun á almennri og sértækri þjálfun. Leyfileg aðstoðarhlutföll skulu breytileg í samræmi við tegund þjálfunar sem er í boði og stærð fyrirtækisins. Almenn menntun veitir hæfi sem unnt er að yfirfæra og eykur verulega ráðningarhæfi þess starfsmanns sem nýtur hennar. Aðstoð í þessum tilgangi hefur minni áhrif til röskunar á samkeppni sem þýðir að unnt er að undanþiggja hærra hlutfall aðstoðar kröfunni um fyrirframtilkynningu. Hins vegar hefur sérstök menntun, sem aðallega kemur fyrirtækinu til góða, í för með sér meiri hættu á samkeppnisröskun svo að hlutfall aðstoðar, sem hægt er að undanþiggja kröfunni um fyrirframtilkynningu, ætti að vera miklu lægra. Menntun telst einnig vera almenn í eðli sínu þegar hún tengist umhverfisstjórnun, nýjungum í umhverfismálum eða félagslegri ábyrgð fyrirtækja og eykur þar með hæfi aðstoðarþega til þess að stuðla að almennum markmiðum á sviði umhverfismála.
64) Tilteknum flokkum illa settra eða fatlaðra starfsmanna reynist enn erfitt að komast inn á vinnumarkaðinn. Af þeim sökum er réttlætanlegt að opinber yfirvöld beiti ráðstöfunum sem hvetja fyrirtæki til að fjölga störfum, einkum fyrir starfsmenn í þeim flokkum sem eru illa settir. Kostnaður vegna starfsmanna er hluti venjulegs rekstrarkostnaðar allra fyrirtækja. Því er sérlega mikilvægt að aðstoð til illa settra eða fatlaðra starfsmanna hafi jákvæð áhrif í atvinnumálum og hafi ekki eingöngu jákvæð áhrif á atvinnuþátttöku þessara flokka starfsmanna og geri ekki einungis fyrirtækjum kleift að draga úr kostnaði sem þau annars þyrftu að bera. Því skal slík aðstoð undanþegin fyrirframtilkynningu ef líklegt er að hún hjálpi þessum flokkum starfsmanna við að koma aftur inn á vinnumarkaðinn eða, að því er varðar fatlaða starfsmenn, að koma aftur inn á vinnumarkaðinn og halda þar stöðu sinni.
65) Heimilt er að reikna aðstoð í tengslum við atvinnu fatlaðra starfsmanna í formi styrkja vegna launagreiðslna á grundvelli sérstakrar fötlunar viðkomandi starfsmanns eða veita hana sem eingreiðslu, svo fremi að aðferðin leiði ekki til þess að aðstoðin fari yfir hámarkshlutfall aðstoðar fyrir hvern starfsmann sem hlut á að máli.
66) Rétt er að kveða á um bráðabirgðaákvæði fyrir staka aðstoð sem veitt er áður en þessi reglugerð öðlast gildi og sem ekki hefur verið tilkynnt í bága við skuldbindinguna sem kveðið er á um í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans. Með niðurfellingu reglugerðar (EB) nr. 1628/2006, skal heimila, að núverandi, svæðisbundin fjárfestingarkerfi, með undanþágu, gildi áfram með þeim skilyrðum, sem gert er ráð fyrir í þeirri reglugerð, í samræmi við aðra undirgrein 2. mgr. 9. gr. þeirrar reglugerðar.
67) Í ljósi reynslu framkvæmdastjórnarinnar á þessu sviði, einkum af því að yfirleitt reynist nauðsynlegt að endurskoða stefnu um ríkisaðstoð, er rétt að takmarka gildistíma þessarar reglugerðar Ef þessi reglugerð fellur úr gildi án framlengingar, skulu aðstoðarkerfi, sem þegar hafa fengið undanþágu samkvæmt þessari reglugerð, áfram undanþegin í sex mánuði til viðbótar til að aðildarríkjunum gefist tími til aðlögunar.
68) Reglugerð (EB) nr. 70/2001, reglugerð (EB) nr. 68/2001 og reglugerð (EB) nr. 2204/2002 féllu úr gildi 30. júní 2008 og því ber að fella reglugerð (EB) nr. 1628/2006 úr gildi,
| I. kafli | ALMENN ÁKVÆÐI |
| 1. gr. | Gildissvið |
| 2. gr. | Skilgreiningar |
| 3. gr. | Skilyrði fyrir undanþágu |
| 4. gr. | Aðstoðarhlutfall og aðstoðarhæfur kostnaður |
| 5. gr. | Gagnsæi aðstoðar |
| 6. gr. | Viðmiðunarmörk fyrir stakar tilkynningar |
| 7. gr. | Uppsöfnun |
| 8. gr. | Hvatningaráhrif |
| 9. gr. | Gagnsæi |
| 10. gr. | Eftirlit |
| 11. gr. | Ársskýrsla |
| 12. gr. | Sérstök skilyrði fyrir fjárfestingaraðstoð |
| II. kafli | SÉRÁKVÆÐI UM MISMUNANDI FLOKKA AÐSTOÐAR |
| 1. þáttur | Svæðisbundin aðstoð |
| 13. gr. | Svæðisbundin fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu |
| 14. gr. | Aðstoð til nýstofnaðra lítilla fyrirtækja |
| 2. þáttur | Fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja |
| 15. gr. | Fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja |
| 3. þáttur | Aðstoð vegna frumkvöðlastarfs sem er í höndum kvenna |
| 16. gr. | Aðstoð til lítilla fyrirtækja sem konur í hópi frumkvöðla hafa nýlega stofnað |
| 4. þáttur | Aðstoð til umhverfisverndar |
| 17. gr. | Skilgreiningar |
| 18. gr. | Fjárfestingaraðstoð sem gerir fyrirtækjum kleift að ganga lengra í umhverfisvernd en gert er ráð fyrir í Bandalagsstöðlum eða auka umhverfisvernd ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi |
| 19. gr. | Aðstoð til kaupa á nýjum vöruflutningabifreiðum sem gengur lengra en kveðið er á um í Bandalagsstöðlum eða sem stuðlar að aukinni umhverfisvernd ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi |
| 20. gr. | Aðstoð til aðlögunar lítilla og meðalstórra fyrirtækja að Bandalagsstöðlum sem verða settir síðar |
| 21. gr. | Umhverfisaðstoð vegna ráðstafana á sviði orkusparnaðar |
| 22. gr. | Aðstoð á sviði umhverfisfjárfestinga vegna samvinnslu með góða orkunýtni |
| 23. gr. | Aðstoð vegna fjárfestinga í umhverfismálum vegna aukinnar hlutdeildar orku frá endurnýjanlegum orkugjöfum |
| 24. gr. | Aðstoð til umhverfisrannsókna |
| 25. gr. | Aðstoð í formi lækkunar á umhverfissköttum |
| 5. þáttur | Aðstoð vegna ráðgjafar í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja og þátttöku þeirra í kaupstefnum |
| 26. gr. | Aðstoð vegna ráðgjafar í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja |
| 27. gr. | Aðstoð til lítilla og meðalstórra fyrirtækja vegna þátttöku þeirra í kaupstefnum |
| 6. þáttur | Aðstoð í formi áhættufjármagns |
| 28. gr. | Skilgreiningar |
| 29. gr. | Aðstoð í formi áhættufjármagns |
| 7. þáttur | Aðstoð til rannsókna, þróunar og nýsköpunar |
| 30. gr. | Skilgreiningar |
| 31. gr. | Aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefna |
| 32. gr. | Aðstoð til tæknilegra hagkvæmniathugana |
| 33. gr. | Aðstoð í tengslum við kostnað lítilla og meðalstórra fyrirtækja vegna hugverkaréttar á sviði iðnaðar |
| 34. gr. | Aðstoð til rannsókna og þróunar á sviði landbúnaðar og fiskveiða |
| 35. gr. | Aðstoð til ungra nýsköpunarfyrirtækja |
| 36. gr. | Aðstoð til ráðgjafarþjónustu við nýsköpun og til stoðþjónustu við nýsköpun |
| 37. gr. | Aðstoð vegna láns á mjög hæfu starfsfólki |
| 8. þáttur | Aðstoð til menntunar |
| 38. gr. | Skilgreiningar |
| 39. gr. | Aðstoð til menntunar |
| 9. þáttur | Aðstoð vegna illa settra og fatlaðra starfsmanna |
| 40. gr. | Aðstoð vegna ráðningar illa settra starfsmanna í formi launastyrkja |
| 41. gr. | Aðstoð vegna ráðningar fatlaðra starfsmanna í formi launastyrkja |
| 42. gr. | Aðstoð til að vega upp á móti aukakostnaði við að hafa fatlaða starfsmenn í vinnu |
| III. kafli | LOKAÁKVÆÐI |
| 43. gr. | Niðurfelling |
| 44. gr. | Bráðabirgðaákvæði |
| 45. gr. | Gildistaka og gildissvið |
| I. viðauki | Skilgreining á litlu og meðalstóru fyrirtæki |
| II. viðauki | Eyðublað fyrir veitingu samantekinna upplýsinga vegna rannsóknar- og þróunaraðstoðar samkvæmt tilkynningarskyldunni sem kveðið er á um í 4. mgr. 9. gr. |
| Eyðublað fyrir veitingu samantekinna upplýsinga vegna stórra fjárfestingarverkefna samkvæmt aukinni tilkynningarskyldu sem kveðið er á um í 4. mgr. 9. gr. | |
| III. viðauki | Eyðublað fyrir samantekt upplýsinga samkvæmt tilkynningarskyldunni sem mælt er fyrir um í 1. mgr. 9. gr. |
a) svæðisbundna aðstoð,
b) fjárfestingar lítilla og meðalstórra fyrirtækja og aðstoð til eflingar atvinnu,
c) aðstoð til fyrirtækja sem kvenkyns frumkvöðlar koma á fót,
d) aðstoð til umhverfisverndar,
e) aðstoð vegna ráðgjafar til handa litlum og meðalstórum fyrirtækjum og vegna þátttöku lítilla og meðalstórra fyrirtækja í kaupstefnum,
f) aðstoð í formi áhættufjármagns,
g) aðstoð á sviði rannsókna, þróunar og nýsköpunar,
h) aðstoð til menntunar,
i) aðstoð vegna illa settra og fatlaðra starfsmanna.
a) aðstoð við starfsemi sem tengist útflutningi, einkum aðstoð sem tengist beint útflutningsmagni, stofnun og rekstri dreifingarnets eða öðrum tilfallandi útgjöldum í tengslum við útflutning,
b) aðstoð sem er skilyrt þannig að innlendar vörur séu teknar fram yfir innfluttar vörur.
a) aðstoð í þágu starfsemi á sviði fiskveiða og lagareldis, sem fellur undir reglugerð ráðsins (EB) nr. 104/2000 ( Stjtíð. EB L 17, 21.1.2000, bls. 22.), að frátalinni þjálfunaraðstoð, aðstoð í formi áhættufjármagns, aðstoð til rannsókna, þróunar og nýsköpunar og aðstoð til illa settra og fatlaðra starfsmanna,
b) aðstoð í þágu starfsemi í frumframleiðslu landbúnaðarafurða, að frátalinni aðstoð til menntunar, aðstoð í formi áhættufjármagns, aðstoð á sviði rannsókna og þróunar, aðstoð til umhverfisverndar og aðstoð til illa settra og fatlaðra starfsmanna, að því marki sem þessir flokkar falla ekki undir reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 1857/2006,
c) aðstoð til starfsemi á sviði vinnslu og markaðssetningar landbúnaðarafurða í eftirfarandi tilvikum:
d) aðstoð í þágu kolavinnslu, að frátalinni þjálfunaraðstoð, rannsóknar-, þróunar- og nýsköpunaraðstoð og umhverfisaðstoð,
e) svæðisbundin aðstoð í þágu starfsemi á sviði stáliðnaðar,
f) svæðisbundin aðstoð í þágu starfsemi á sviði skipasmíða,
g) svæðisbundin aðstoð í þágu starfsemi á sviði gervitrefjaiðnaðar.
4. Reglugerð þessi gildir ekki um svæðisbundin aðstoðarkerfi sem snúa að sérstakri atvinnustarfsemi á framleiðslu- eða þjónustusviði. Kerfi sem miðast við ferðaþjónustu skulu þó ekki talin snúa að sérstökum atvinnugreinum.
5. Þessi reglugerð gildir ekki um sérstaka aðstoð sem veitt er stórum fyrirtækjum, nema að því leyti sem kveðið er á um í 1. mgr. 13. gr.
6. Þessi reglugerð gildir ekki um eftirfarandi aðstoð:
a) aðstoðarkerfi sem útiloka ekki sérstaklega greiðslur stakrar aðstoðar í þágu fyrirtækis sem krafið er um endurgreiðslu, í kjölfar fyrri ákvörðunar framkvæmdastjórnarinnar þar sem því er lýst yfir að aðstoðin sé ólögleg og ósamrýmanleg sameiginlega markaðnum,
b) sérstaka aðstoð í þágu fyrirtækis sem krafið er um endurgreiðslu, í kjölfar fyrri ákvörðunar framkvæmdastjórnarinnar þar sem því er lýst yfir að aðstoðin sé ólögleg og ósamrýmanleg sameiginlega markaðnum,
c) aðstoð til fyrirtækja sem eiga í erfiðleikum.
a) ef fyrirtækið er félag með takmarkaðri ábyrgð þar sem meira en helmingur af skráðu eigin fé hefur tapast og meira en fjórðungur af því fé hefur tapast á undanförnum 12 mánuðum eða
b) ef fyrirtækið, þar sem a.m.k. einhverjir félagsaðilar bera ótakmarkaða ábyrgð á skuldum fyrirtækisins, þar sem meira en helmingur af eigin fé, samkvæmt reikningum félagsins, hefur tapast og meira en fjórðungur af því fé hefur tapast á undanförnum 12 mánuðum eða
c) ef fyrirtækið, óháð félagsformi, uppfyllir viðmiðanir um sameiginlega málsmeðferð vegna greiðsluerfiðleika samkvæmt landslögum.
a) sérstök aðstoð og
b) tilkynningarskyld aðstoð á grundvelli aðstoðarkerfis,
a) brúttólaun, fyrir skatt,
b) skyldubundið framlag, t.d. almannatryggingagjöld, og
c) kostnaður við umönnun barna og foreldra,
a) hefur ekki gegnt reglubundnu, launuðu starfi næstliðna sex mánuði eða
b) hefur ekki lokið námi á framhaldsskólastigi eða starfsmenntun (3. flokki í alþjóðlegu menntunarflokkuninni) eða
c) er yfir 50 ára aldri eða
d) býr einn sem fullorðinn einstaklingur með einn eða fleiri á framfæri eða
e) vinnur í geira eða atvinnugrein í aðildarríki þar sem kynjamisvægi er a.m.k. 25% meira en meðaltal kynjamisvægis allra atvinnugreina í því aðildarríki og tilheyrir þeim kynjahópi sem færri eru í eða
f) er í þjóðernisminnihluta í aðildarríki og þarfnast aukinnar tungumálakunnáttu, starfsþjálfunar eða starfsreynslu til að bæta möguleika sína á að fá stöðuga vinnu,
a) er viðurkennt að sé fatlaður samkvæmt landslögum eða
b) er viðurkennt að sé skertur af völdum líkamlegra, geðrænna eða sálrænna erfiðleika,
a) vörurnar sem eru tilgreindar í I. viðauka sáttmálans, þó ekki afurðir fiskveiða og lagareldis sem falla undir reglugerð (EB) nr. 104/2000,
b) vörur sem falla undir kóðana 4502, 4503 og 4504 (korkvörur) í sameinuðu tollnafnaskránni,
c) vörur sem ætlað er að líkja eftir eða koma í stað mjólkur og mjólkurafurða, eins og um getur í reglugerð ráðsins (EB) nr. 1234/2007 ( Stjtíð. ESB L 299, 16.11.2007, bls. 1.),
a) Atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna 55: gistiaðstaða,
b) Atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna 56: starfsemi tengd veitingasölu,
c) Atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna 79: ferðaskrifstofur, ferðaskipuleggjendur og önnur bókunarþjónusta,
d) Atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna 90: starfsemi á sviði skapandi lista og skemmtunar,
e) Atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna 91: starfsemi safna og önnur menningarstarfsemi,
f) Atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna 93: starfsemi á sviði íþrótta, skemmtunar og tómstunda,
a) ein kona eða fleiri eiga a.m.k. 51% af eigin fé viðkomandi lítils fyrirtækis eða eru skráðir eigendur viðkomandi lítils fyrirtækis og
b) kona fer með stjórn litla fyrirtækisins,
a) steypujárn og járnblendi:
b) hrávörur og hálfunnar vörur úr járni eða venjulegu eða eðalstáli:
c) heitfágaðar vörur úr járni, venjulegu stáli eða eðalstáli:
d) kaldvalsaðar vörur:
e) rör:
a) þrýstimótun á almennri gerð þráðar og garns úr pólýester, akrýli eða pólýprópýleni, óháð notkun þess, eða
b) fjölliðun (þ.m.t. fjölliðuþéttun) þegar hún er samþætt þrýstimótun með tilliti til þess vélbúnaðar sem er notaður eða
c) hvers konar stoðvinnsla samhliða framleiðslubúnaði til þrýstimótunar á þræði á vegum væntanlegs aðstoðarþega eða annars fyrirtækis í sömu samstæðu, sem er yfirleitt, þegar um er að ræða þá tilteknu starfsemi, samþætt þess háttar framleiðsluaðstöðu með tilliti til vélbúnaðarins sem er notaður til framleiðslunnar.
2. Stök aðstoð, sem er veitt samkvæmt kerfi, sem um getur í 1. mgr., telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans að því tilskildu að hún uppfylli skilyrði I. kafla þessarar reglugerðar, sem og viðeigandi ákvæði II. kafla þessarar reglugerðar og að ráðstöfun um staka aðstoð fylgi skýr tilvísun í viðeigandi ákvæði þessarar reglugerðar þar sem fram koma viðeigandi ákvæði, titill þessarar reglugerðar og tilvísun til birtingar hennar í Stjórnartíðindum Evrópusambandsins.
3. Sérstök aðstoð, sem uppfyllir öll skilyrði I. kafla þessarar reglugerðar, sem og viðeigandi ákvæði í II. kafla hennar, telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans að því tilskildu að slíkri aðstoð fylgi skýr tilvísun í þessa reglugerð þar sem fram koma viðeigandi ákvæði, titill þessarar reglugerðar og tilvísun til birtingar hennar í Stjórnartíðindum Evrópusambandsins.
2. Í þeim tilvikum sem veitt aðstoð felst í undanþágu frá skatti eða lækkun á sköttum, sem á að greiða síðar, með fyrirvara um að virt sé tiltekið aðstoðarhlutfall, sem er skilgreint með vergu styrkígildi, kemur til afvöxtun hlutagreiðslna aðstoðar á grundvelli viðmiðunarvaxta sem eru í gildi á þeim mismunandi tímum þegar skattahagræði kemur til framkvæmda.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera studdur skriflegum sönnunargögnum sem skulu gagnsæ og sundurliðuð.
Einkum teljast eftirfarandi flokkar aðstoðar vera gagnsæir:
a) aðstoð sem felst í styrkjum og vaxtastyrkjum,
b) aðstoð í formi lána þegar vergt styrkígildi hefur verið reiknað á grundvelli gildandi viðmiðunarvaxta þegar aðstoð er veitt,
c) aðstoð í formi ábyrgðarkerfa:
d) aðstoð sem felst í skattaráðstöfunum ef ráðstöfunin kveður á um þak sem tryggir að ekki sé farið yfir gildandi viðmiðunarmörk.
2. Eftirfarandi flokkar aðstoðar teljast ekki vera gagnsæir:
a) aðstoð sem felst í fjármagnsinnspýtingu með fyrirvara um sérstök ákvæði um áhættufjármagn,
b) aðstoð sem felst í ráðstöfunum er varða áhættufjármagn að frátalinni aðstoð sem uppfyllir skilyrði 29. gr.
a) fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja: 7,5 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert fjárfestingarverkefni,
b) fjárfestingaraðstoð til umhverfisverndar: 7,5 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert fjárfestingarverkefni,
c) aðstoð vegna ráðgjafar í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja: 2 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert verkefni,
d) aðstoð til lítilla og meðalstórra fyrirtækja vegna þátttöku þeirra í kaupstefnum: 2 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert verkefni,
e) aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefna og hagkvæmniathuganir:
f) aðstoð vegna kostnaðar lítilla og meðalstórra fyrirtækja í tengslum við hugverkarétt á sviði iðnaðar: 5 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki og hvert verkefni,
g) aðstoð til menntunar: 2 milljónir evra fyrir hvert menntunarverkefni,
h) aðstoð vegna ráðningar illa settra starfsmanna: 5 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki á ári,
i) aðstoð vegna atvinnu fatlaðra starfsmanna í formi launakostnaðar: 10 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki á ári,
j) aðstoð til að vega á móti viðbótarkostnaði vegna ráðningar fatlaðra starfsmanna: 10 milljónir evra fyrir hvert fyrirtæki á ári.
Til að ákvarða viðeigandi viðmiðunarmörk sem gilda um aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefna og hagkvæmniathuganir samkvæmt e-lið, telst verkefni vera „fyrst og fremst“ grunnrannsóknir eða „fyrst og fremst“ iðnaðarrannsóknir ef meira en 50% aðstoðarhæfs kostnaðar sem stofnað er til vegna starfsemi sem tilheyrir flokknum grunnrannsóknir eða iðnaðarrannsóknir. Í tilvikum þar sem ekki er hægt að ákvarða ráðandi eiginleika verkefnisins gilda lægri viðmiðunarmörkin.
2. Svæðisbundin aðstoð, sem er veitt til stórra fjárfestingarverkefna, skal tilkynnt framkvæmdastjórninni ef heildarfjárhæð allrar aðstoðarinnar fer yfir 75% af hámarksfjárhæð aðstoðar sem fjárfesting, með aðstoðarhæfum kostnaði, sem nemur 100 milljónum evra, getur hlotið, ef miðað er við stöðluð viðmiðunarmörk aðstoðar sem eru í gildi fyrir stór fyrirtæki á samþykkta kortinu yfir svæðisbundna aðstoð á þeim degi er veita skal aðstoðina.
2. Aðstoð, sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, má bætast við alla aðra aðstoð, sem er undanþegin þessari reglugerð, svo fremi þessar aðstoðarráðstafanir varði annan aðstoðarhæfan kostnað sem tilgreindur er.
3. Aðstoð, sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, má ekki bætast við neina aðra aðstoð sem er undanþegin þessari reglugerð eða minni háttar ( de minimis) aðstoð, sem uppfyllir skilyrðin sem mælt er fyrir um í reglugerð framkvæmdastjórnarinnar (EB) nr. 1998/2006 ( Stjtíð. ESB L 379, 28.12.2006, bls. 5.), eða við aðra fjármögnun Bandalagsins í tengslum við sama aðstoðarhæfa kostnað, sem að hluta til eða öllu leyti skarast, ef slík uppsöfnun leiðir til þess að aðstoðarhlutfall fer yfir hæsta aðstoðarhlutfall eða gildandi fjárhæð aðstoðar samkvæmt þessari reglugerð.
4. Með fyrirvara um 3. mgr. er heimilt að bæta aðstoð í þágu fatlaðra starfsmanna, eins og kveðið er á um í 41. og 42. gr., við aðstoð, sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, í tengslum við sama aðstoðarhæfa kostnaðinn sem er yfir hæstu gildandi viðmiðunarmörkum samkvæmt þessari reglugerð, að því tilskildu að slík uppsöfnun leiði ekki til þess að aðstoðarhlutfallið fari yfir 100% af viðkomandi kostnaði á tímabilinu sem hlutaðeigandi starfsmenn eru ráðnir.
5. Að því er varðar uppsöfnun aðstoðarráðstafana, sem eru undanþegnar samkvæmt þessari reglugerð, með skilgreinanlegan aðstoðarhæfan kostnað og aðstoðarráðstafana, sem eru undanþegnar samkvæmt þessari reglugerð og eru ekki með skilgreinanlegan kostnað, gilda eftirfarandi skilyrði:
a) ef markfyrirtæki hefur fengið fjármagn samkvæmt ráðstöfun um áhættufé skv. 29. gr. og sækir síðan, á fyrstu þremur árunum eftir fyrstu fjárfestingu með áhættufjármagni, um aðstoð innan gildissviðs þessarar reglugerðar skulu viðeigandi viðmiðunarmörk aðstoðar, eða aðstoðarhæf hámarksfjárhæð samkvæmt þessari reglugerð, skerðast um 50% almennt og um 20% fyrir markfyrirtæki sem eru á svæðum sem njóta aðstoðar. Skerðingin skal ekki vera hærri en heildarfjárhæð áhættufjármagnsins sem fæst. Þessi lækkun gildir ekki um aðstoð á sviði rannsóknar, þróunar og nýsköpunar sem er undanþegið skv. 31. til 37. gr.
b) á fyrstu þremur árunum eftir að aðstoð til ungra nýsköpunarfyrirtækja var veitt er óheimilt að bæta við annarri aðstoð sem undanþegin er samkvæmt þessari reglugerð, nema um sé að ræða aðstoð sem er undanþegin skv. 29. gr. og aðstoð sem er undanþegin skv. 31. til 37. gr.
2. Aðstoð, sem veitt er litlum og meðalstórum fyrirtækjum og fellur undir þessa reglugerð, telst hafa hvatningaráhrif ef aðstoðarþegi hefur lagt fram umsókn til viðkomandi aðildarríkis um aðstoð áður en vinna við verkefnið eða starfsemina hefst.
3. Aðstoð, sem er veitt stórum fyrirtækjum og fellur undir þessar reglugerð, telst hafa hvetjandi áhrif ef, auk þess að fullnægja skilyrðinu, sem mælt er fyrir um í 2. mgr., aðildarríkið hefur gengið úr skugga um, áður en viðkomandi stök aðstoð er veitt, að skjölin, sem aðstoðarþegi gengur frá, sýni fram á að ein eða fleiri eftirfarandi viðmiðana séu uppfylltar:
a) veruleg stækkun verkefnisins eða starfseminnar sem rekja má til aðstoðarinnar,
b) veruleg aukning á umfangi verkefnisins eða starfseminnar sem rekja má til aðstoðarinnar,
c) veruleg hækkun heildarfjárhæðar sem aðstoðarþegi ver til verkefnisins eða starfseminnar og rekja má til aðstoðarinnar,
d) veruleg aukning á hraða við að ljúka verkefninu eða starfseminni sem um ræðir,
e) að því er varðar svæðisbundna fjárfestingaraðstoð, sem um getur í 13. gr., að verkefni hefði ekki verið hrundið í framkvæmd sem slíku á hinu styrkta svæði sem um ræðir, án aðstoðar.
a) skattaráðstafanirnar kveða á um lagalegan rétt til aðstoðar samkvæmt hlutlægum viðmiðunum og án frekari íhlutana af hálfu aðildarríkisins og
b) skattaráðstöfunin var samþykkt áður en hafist var handa við styrkta verkefnið eða starfsemina; þetta skilyrði á ekki við ef um er að ræða skattkerfi sem framhald er á.
Að því er varðar aðstoð vegna ráðningar illa settra starfsmanna í formi styrkja vegna launagreiðslna og aðstoð vegna ráðningar á fötluðum starfsmönnum í formi styrkja vegna launagreiðslna, eins og um getur í 40. og 41. gr. skulu skilyrðin, sem mælt er fyrir um í 2. og. 3. mgr. þessarar greinar, teljast uppfyllt ef aðstoðin leiðir til hreinnar fjölgunar í ráðningu illa settra eða fatlaðra starfsmanna.
Að því er varðar aðstoð í formi lækkunar á umhverfissköttum, eins og um getur í 25. gr., telst skilyrðunum, sem mælt er um í 2., 3. og 4. mgr. þessarar greinar fullnægt.
Að því er varðar aðstoð í formi áhættufjármagns, eins og um getur í 29. gr., telst skilyrðunum, sem mælt er um í 2., 3. og 4. mgr. þessarar greinar fullnægt.
6. Sé skilyrðunum í 2. og 3. mgr. ekki fullnægt, fellur öll aðstoðarráðstöfunin utan undanþágu samkvæmt þessari reglugerð.
Framkvæmdastjórnin skal án tafar staðfesta viðtöku á yfirlitinu.
Framkvæmdastjórnin skal birta samantekt upplýsinga í Stjórnartíðindum Evrópusambandsins og á vefsetri framkvæmdastjórnarinnar.
2. Við gildistöku aðstoðarkerfis eða úthlutunar sérstakrar aðstoðar, sem hefur verið undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, skal viðkomandi aðildarríki birta á Netinu heildartexta slíkrar aðstoðarráðstöfunar. Þegar um aðstoðarkerfi er að ræða skal sá texti kveða á um skilyrðin sem mælt er fyrir um í landslögum og sem tryggja að farið sé að viðeigandi ákvæðum þessarar reglugerðar. Viðkomandi aðildarríki skulu sjá til þess að óstyttur texti aðstoðarráðstöfunarinnar sé aðgengilegur á Netinu svo fremi viðkomandi aðstoðarráðstöfun sé í gildi. Í samanteknu upplýsingunum frá viðkomandi aðildarríki skv. 1. mgr. skal tilgreina veffang sem leiðir beint í óstyttan texta aðstoðarráðstöfunarinnar.
3. Þegar stök aðstoð er veitt, sem er undanþegin samkvæmt þessari reglugerð, að undanskilinni aðstoð, sem er í formi skattaráðstafana, skal gerðin um veitingu aðstoðarinnar hafa að geyma skýra tilvísun í sérákvæðin í II. kafla, sem þessi gerð varðar, í landslög, sem tryggja að farið sé að viðeigandi ákvæðum þessarar reglugerðar, og í veffangið, sem leiðir beint í óstyttan texta aðstoðarráðstöfunarinnar.
4. Með fyrirvara um 1., 2. og 3. mgr. skal í hvert sinn þegar stök aðstoð er veitt á grundvelli fyrirliggjandi aðstoðarkerfis vegna rannsóknar- og þróunarverkefna, sem fjallað er um í 31. gr., og stakrar aðstoðar, sem fer yfir 3 milljónir evra, og í hvert sinn, þegar stök svæðisbundin fjárfestingaraðstoð er veitt á grundvelli stórra fjárfestingarverkefna, sem ekki þarf að tilkynna sérstaklega skv. 6. gr., skulu aðildarríkin veita framkvæmdastjórninni umbeðnar, samanteknar upplýsingar rafrænt, á stöðluðu eyðublaði, eins og mælt er fyrir um í II. viðauka, um viðurkenndan upplýsingatæknihugbúnað framkvæmdastjórnarinnar, innan 20 virkra daga frá þeim degi sem lögbært yfirvald veitir aðstoðina.
2. Aðildarríkin skulu halda nákvæmar skrár yfir alla staka aðstoð eða aðstoðarkerfi sem er undanþegið samkvæmt þessari reglugerð. Í slíkum skrám skulu koma fram allar nauðsynlegar upplýsingar til staðfestingar því að skilyrði fyrir undanþágu séu uppfyllt, eins og mælt er fyrir um í þessari reglugerð, þ.m.t. upplýsingar um stöðu fyrirtækisins, ef réttur þess til aðstoðar eða hækkunar á framlögum er háður stöðu þess sem lítils eða meðalstórs fyrirtækis, upplýsingar um hvatningaráhrif aðstoðarinnar og upplýsingar, sem gera kleift að ákvarða nákvæmlega fjárhæð aðstoðarhæfs kostnaðar með beitingu þessarar reglugerðar í huga.
Halda skal skrár varðandi staka aðstoð í 10 ár frá þeim degi sem hún er veitt. Halda skal skrár varðandi aðstoðarkerfi í 10 ár frá þeim degi sem síðasta aðstoðin var veitt samkvæmt slíku kerfi.
3. Viðkomandi aðildarríki skal láta framkvæmdastjórninni í té, samkvæmt skriflegri beiðni og innan 20 virkra daga eða lengri tíma sem er tilgreindur í beiðninni, allar upplýsingar sem framkvæmdastjórnin telur nauðsynlegar til að hafa eftirlit með beitingu þessarar reglugerðar.
Láti hlutaðeigandi aðildarríki umbeðnar upplýsingar ekki í té innan þeirra tímamarka sem framkvæmdastjórnin hefur mælt fyrir um eða tímamarka, sem almennt samkomulag er um, eða láti ófullnægjandi upplýsingar í té skal framkvæmdastjórnin senda áminningu þar sem nýr frestur er veittur til þess að leggja þær fram. Ef viðkomandi aðildarríki lætur ekki í té umbeðnar upplýsingar þrátt fyrir slíka áminningu er framkvæmdastjórninni heimilt, eftir að hafa veitt viðkomandi aðildarríki tækifæri til að koma sjónarmiðum sínum á framfæri, að taka ákvörðun þess efnis að tilkynna skuli framkvæmdastjórninni um allar aðstoðarráðstafanir, sem þessi reglugerð gildir um, eða hluta þeirra í framtíðinni til framkvæmdastjórnarinnar í samræmi við 3. mgr. 88. gr. sáttmálans.
a) fjárfestingu í efnislegum og/eða óefnislegum eignum, sem tengjast stofnun nýrrar starfsstöðvar, stækkun starfsstöðvar, sem fyrir er, aukinni fjölbreytni í framleiðslu starfsstöðvar á nýjum vörum til viðbótar eða grundvallarbreyting í heildarframleiðsluferli starfsstöðvar, sem fyrir er, eða
b) yfirtöku fjármunaeigna, sem tengjast starfsstöðinni beint ef starfsstöðinni hefur verið lokað, eða hefði verið lokað ef hún hefði ekki verið keypt og óháður fjárfestir kaupir eignirnar. Ef um er að ræða lítið fyrirtæki, sem fjölskylda upphaflegs eiganda eða eigenda rekur áfram eða fyrrverandi starfsmenn, skal víkja frá skilyrðinu um að óháður fjárfestir kaupi eignirnar.
2. Til þess að óefnislegar eignir teljist vera aðstoðarhæfur kostnaður í skilningi þessarar reglugerðar verða þær að fullnægja eftirfarandi skilyrðum.
a) aðeins fyrirtækið, sem þiggur aðstoðina, má nota þær. Að því er varðar svæðisbundna aðstoð má aðeins nota þær í starfsstöðinni sem þiggur aðstoðina.
b) þær verða að teljast til afskrifanlegra eigna,
c) þriðju aðilar verða að kaupa þær við markaðsaðstæður, án þess að kaupandi sé í aðstöðu til að hafa áhrif, í skilningi 3. gr. reglugerðar ráðsins (EB) nr. 139/2004 ( Stjtíð. ESB L 24, 29.1.2004, bls. 1.), á seljanda eða öfugt, eða
d) ef um er að ræða fjárfestingaraðstoð til lítilla og meðalstórra fyrirtækja verða þær að vera innifaldar í eignum fyrirtækisins, ef um er að ræða svæðisbundna fjárfestingaraðstoð, og vera áfram í starfsstöðinni, sem fær svæðisbundna styrkinn, í a.m.k. fimm ár eða þrjú ár ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki.
a) atvinna skal skapast innan þriggja ára frá því að fjárfestingu lýkur,
b) fjárfestingarverkefnið skal leiða til hreinnar aukningar í fjölda starfa í viðkomandi starfsstöð borið saman við meðaltal síðustu 12 mánaða og
c) að starfinu, sem verður til, sé haldið í a.m.k. fimm ár ef um er að ræða stórt fyrirtæki og a.m.k. þrjú ár ef um er að ræða lítið eða meðalstórt fyrirtæki.
Sérstök aðstoð, sem einungis er notuð til viðbótar veittri aðstoð á grundvelli svæðisbundinna fjárfestingar- og atvinnuaðstoðarkerfa og er ekki meira en 50% heildaraðstoðar sem veita skal til fjárfestingarinnar, samrýmist hinum sameiginlega markaði í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal vera undanþegin tilkynningarskyldunni, sem um getur í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að sérstaka aðstoðin sem veitt er uppfylli öll skilyrði þessarar reglugerðar.
2. Aðstoðin skal veitt á svæðum sem eru aðstoðarhæf fyrir svæðisbundna aðstoð, eins og tilgreint er á kortinu sem var samþykkt um svæðisbundna aðstoð fyrir viðkomandi aðildarríki fyrir tímabilið 2007 til 2013. Fjárfestingin skal standa yfir í a.m.k. fimm ár á svæðinu þar sem styrkurinn er veittur, eða þrjú ár ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki, eftir að allri fjárfestingunni er lokið. Þetta kemur ekki í veg fyrir að skipt sé um úrelta stöð eða búnað á því tímabili sem um getur í þeim lið vegna hraðra tæknibreytinga, að því tilskildu að atvinnustarfsemi haldist á viðkomandi svæði í lágmarkstíma.
3. Aðstoðarhlutfallið miðað við núverandi vergt styrkígildi má ekki fara yfir efri mörk svæðisbundinnar aðstoðar sem er í gildi á viðkomandi svæði á þeim tíma sem aðstoðin er veitt.
4. Að undanskilinni aðstoð, sem er veitt til stórra fjárfestingarverkefna, og svæðisbundinni aðstoð til flutningageirans er heimilt að hækka viðmiðunarmörkin í 3. mgr. um 20 prósentustig fyrir aðstoð, sem er veitt litlum fyrirtækjum, og um 10 prósentustig fyrir aðstoð sem er veitt til meðalstórra fyrirtækja.
5. Viðmiðunarmörkin, sem eru fastsett í 3. mgr., skulu gilda um aðstoðarhlutfall, sem er reiknað annaðhvort sem hlutfall af aðstoðarhæfum efnislegum og óefnislegum kostnaði við fjárfestinguna eða sem hlutfall af áætluðum launakostnaði einstaklingsins sem var ráðinn, reiknað fyrir tveggja ára tímabil, fyrir störf sem beinlínis skapast vegna fjárfestingarverkefnis, eða hvort tveggja, að því tilskildu að aðstoðin fari ekki yfir þá fjárhæð sem hærri er af útreikningi á hvoru um sig.
6. Þegar aðstoðin er reiknuð á grundvelli efnislegs eða óefnislegs fjárfestingarkostnaðar, eða yfirtökukostnaðar ef um slíkt er að ræða, skal aðstoðarþeginn fjármagna a.m.k. 25% aðstoðarhæfs kostnaðar, annaðhvort af eigin fé eða með utanaðkomandi fjármögnun, með einhverjum hætti sem ekki felur í sér opinberan stuðning. Þegar hámarksaðstoð, sem er samþykkt á grundvelli landsbundinnar áætlunar um svæðisbundna aðstoð fyrir viðkomandi aðildarríki og aukin í samræmi við 4. mgr., fer yfir 75%, lækkar þó fjárframlag aðstoðarþega í samræmi við það. Ef aðstoðin er reiknuð á grundvelli efnislegs eða óefnislegs fjárfestingarkostnaðar gilda einnig skilyrðin sem eru sett fram í 7. mgr.
7. Ef um yfirtöku á starfsstöð er að ræða skal einungis tekið tillit til kostnaðar við kaup á eignum af þriðja aðila, að því tilskildu að viðskiptin fari fram við markaðsaðstæður. Ef yfirtökunni fylgir önnur fjárfesting skal kostnaðurinn, sem tengist hinu síðarnefnda, bætast við kostnaðinn vegna kaupanna.
Einungis skal tekið tillit til kostnaðar, sem tengist yfirtöku á eignum, sem leigusamningur fylgir, öðrum en landi og byggingum, ef leigusamningurinn er í formi fjármögnunarleigu og felur í sér skuldbindingu um að kaupa eignina þegar tími leigusamningsins rennur út. Fyrir leigu á landi og byggingum skal leigusamningurinn gilda í a.m.k. fimm ár eftir að áætlað er að fjárfestingarverkefninu ljúki eða þrjú ár ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki.
Eignirnar, sem aflað er, skulu vera nýjar nema ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki og yfirtökur. Ef um er að ræða yfirtökur skulu eignir, sem eru keyptar með aðstoð, sem var veitt fyrir kaupin, dregnar frá. Ef um er að ræða lítil og meðalstór fyrirtæki má einnig taka tillit til heildarkostnaðar við fjárfestingar í óefnislegum eignum. Fyrir stór fyrirtæki er slíkur kostnaður aðeins aðstoðarhæfur upp að 50% af heildarkostnaði aðstoðarhæfs fjárfestingarverkefnis.
8. Ef aðstoðin er reiknuð á grundvelli launakostnaðar skulu störf beinlínis sköpuð fyrir tilstilli fjárfestingarverkefnisins.
9. Þrátt fyrir 3. og 4. mgr. er heimilt að hækka hámarksaðstoðarhlutfall fjárfestinga í vinnslu og markaðssetningu landbúnaðarafurða í:
a) 50% af aðstoðarhæfum fjárfestingum á svæðum, sem eiga rétt á aðstoð skv. a-lið 3. mgr. 87. gr. sáttmálans, og 40% af aðstoðarhæfum fjárfestingum á öðrum svæðum, sem eiga rétt á svæðisbundinni aðstoð, eins og tilgreint er á korti yfir svæðisbundna aðstoð og samþykkt var fyrir viðkomandi aðildarríki fyrir tímabilið 2007 til 2013, ef aðstoðarþegi er lítið eða meðalstórt fyrirtæki,
b) 25% af aðstoðarhæfum fjárfestingum á svæðum, sem rétt eiga á aðstoð, skv. a-lið 3. mgr. 87. gr. sáttmálans, og 20% af aðstoðarhæfum fjárfestingum á öðrum svæðum, sem eiga rétt á svæðisbundinni aðstoð, eins og tilgreint er á korti yfir svæðisbundna aðstoð og samþykkt var fyrir viðkomandi aðildarríki fyrir tímabilið 2007 til 2013, ef aðstoðarþegi hefur færri en 750 starfsmenn og/eða minna en 200 milljónir evra í veltu, sem er reiknað í samræmi við I. viðauka þessarar reglugerðar.
2. Aðstoðarþegi skal vera lítið fyrirtæki.
3. Fjárhæð aðstoðarinnar má ekki fara yfir:
a) 2 milljónir evra fyrir lítil fyrirtæki með atvinnustarfsemi á svæðum sem falla undir undanþáguna sem kveðið er á um í a-lið 3. mgr. 87. gr. EB-sáttmálans,
b) 1 milljón evra fyrir lítil fyrirtæki með atvinnustarfsemi á svæðum sem falla undir undanþáguna sem kveðið er á um í a-lið 3. mgr. 87. gr. EB-sáttmálans.
4. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
a) á svæðum, sem falla undir a-lið 3. mgr. 87. gr. sáttmálans, 35% af aðstoðarhæfum kostnaði sem stofnað er til á fyrstu þremur árunum frá stofnun fyrirtækisins og 25% á næstu tveimur árunum eftir það,
b) á svæðum, sem falla undir c-lið 3. gr. 87. gr. sáttmálans, 25% af aðstoðarhæfum kostnaði sem stofnað er til á fyrstu þremur árunum frá stofnun fyrirtækisins og 15% á næstu tveimur árunum eftir það.
5. Aðstoðarhæfur kostnaður skal ná yfir lögfræði-, ráðgjafar- og stjórnsýslukostnað sem tengist beint stofnun lítils fyrirtækis sem og eftirfarandi kostnaður, að svo miklu leyti sem stofnað er til hans á fyrstu fimm árunum frá stofnun fyrirtækisins:
a) vextir á utanaðkomandi fjármagn og arður af eigin fé, sem er notað, og fer ekki yfir viðmiðunarvextina,
b) gjald fyrir leigu á framleiðsluaðstöðu/-búnaði,
c) orka, vatn, kynding, skattar (aðrir en virðisaukaskattur og fyrirtækjaskattar á rekstrartekjur) og stjórnsýslugjöld,
d) afskriftir, gjöld vegna leigu á framleiðsluaðstöðu/-búnaði, svo og launakostnaður, að því tilskildu að fjárfestingar eða atvinnusköpun og ráðningarráðstafanir, sem liggja til grundvallar, hafi ekki fengið aðra aðstoð.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
a) 20% af aðstoðarhæfum kostnaði þegar um lítil fyrirtæki er að ræða,
b) 10% af aðstoðarhæfum kostnaði þegar um meðalstór fyrirtæki er að ræða.
a) kostnaður vegna fjárfestinga í efnislegum og óefnislegum eignum eða
b) áætlaður launakostnaður vegna atvinnu sem skapast beinlínis með fjárfestingunni (aðstoð vegna atvinnusköpunar) reiknaður yfir tveggja ára tímabil.
a) 75% af aðstoðarhæfum fjárfestingum á ystu svæðunum,
b) 65% af aðstoðarhæfum fjárfestingum á minni eyjunum í Eyjahafinu í skilningi reglugerðar ráðsins (EB) nr. 1405/2006 ( Stjtíð. ESB L 265, 26.9.2006, bls. 1.),
c) 50% af aðstoðarhæfum fjárfestingum á svæðum, sem eiga rétt á aðstoð, skv. a-lið 3. mgr. 87. gr.,
d) 40% af aðstoðarhæfum fjárfestingum á öllum öðrum svæðum.
2. Aðstoðarþegar skulu vera lítil fyrirtæki sem kvenkyns frumkvöðlar hafa nýlega stofnað.
3. Fjárhæð aðstoðarinnar má ekki fara yfir 1 milljón evra á hvert fyrirtæki.
Árlegar fjárhæðir aðstoðar á hvert fyrirtæki mega ekki fara yfir 33% af fjárhæðunum sem mælt er fyrir um í fyrstu undirgrein.
4. Aðstoðarhlutfall má ekki fara yfir 15% af aðstoðarhæfum kostnaði sem stofnað er til á fyrstu fimm árunum eftir stofnun fyrirtækisins.
5. Aðstoðarhæfur kostnaður telst vera lögfræði-, ráðgjafar og stjórnsýslukostnaður sem tengist beint stofnun litla fyrirtækisins, sem og eftirfarandi kostnaður, að svo miklu leyti sem stofnað er til hans á fyrstu fimm árunum frá stofnun fyrirtækisins.
a) vextir á utanaðkomandi fjármagn og arður af eigin fé sem er notað og fer ekki yfir viðmiðunarvextina,
b) útgjöld vegna leigu á framleiðslustöðvum/- búnaði,
c) orka, vatn, upphitun, skattar (aðrir en virðisaukaskattur og fyrirtækjaskattar á rekstrartekjur) og stjórnsýslugjöld,
d) afskriftir, útgjöld vegna leigu á framleiðslustöðvum/-búnaði, svo og launakostnaður, að því tilskildu að fjárfestingar eða atvinnusköpun og ráðningarráðstafanir, sem liggja til grundvallar, hafi ekki fengið neina aðra aðstoð,
e) kostnaður vegna umönnunar barna og foreldra, eftir atvikum, kostnaður sem tengist foreldraorlofi.
a) lögboðinn Bandalagsstaðall, sem setur þau mörk, sem einstök fyrirtæki verða að ná með tilliti til umhverfisverndar, eða
b) sú skuldbinding samkvæmt tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 2008/1/EB ( Stjtíð. ESB L 24, 29.1.2008, bls. 8.) um að nota fullkomnustu tækni sem völ er á eins og sett er fram í nýjustu upplýsingum þar að lútandi sem framkvæmdastjórnin hefur birt skv. 2. mgr. 17. gr. þeirrar tilskipunar,
2. Fjárfestingaraðstoðin skal uppfylla eitt eftirfarandi skilyrða:
a) fjárfestingin skal gera aðstoðarþega kleift að auka umhverfisvernd í tengslum við starfsemi sína með því að ganga lengra en kveðið er á um í Bandalagsstöðlum, óháð því hvort gildandi, lögboðnir staðlar eru strangari en Bandalagsstaðlar,
b) fjárfestingin á að gera aðstoðarþega kleift að auka umhverfisvernd í tengslum við starfsemi sína ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi.
4. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 35% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
5. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarfjárfestingarkostnaður sem er nauðsynlegur til að ná meiri umhverfisvernd en gerð er krafa um í viðkomandi Bandalagsstöðlum, án þess að tekið sé mið af ávinningi og kostnaði í rekstri.
6. Með tilliti til 5. mgr. skal kostnaður vegna fjárfestinga, sem tengjast beint umhverfisvernd, ákvarðaður með tilliti til staðleysuaðstæðna (e. counterfactual situation):
a) ef auðvelt er að greina kostnað vegna fjárfestinga í umhverfisvernd í heildarfjárfestingarkostnaðinum skal nákvæmlega sá kostnaður vera aðstoðarhæfur kostnaður,
b) í öllum öðrum tilvikum skal viðbótarfjárfestingarkostnaðurinn ákvarðaður með því að bera fjárfestinguna saman við staðleysuaðstæður þar sem engin ríkisaðstoð er veitt; rétta staðleysan skal vera kostnaður á tæknilega sambærilegri fjárfestingu sem kveður á um minni umhverfisvernd (sem samsvarar lögbundnum Bandalagsstöðlum, ef þeir eru fyrir hendi) og sem trúlega yrði án þess að aðstoð kæmi til („viðmiðunarfjárfesting“). „Tæknilega sambærileg fjárfesting“ merkir fjárfestingu með sömu framleiðslugetu og alla aðra tæknilega eiginleika (nema þá sem tengjast beint viðbótarfjárfestingu vegna sömu umhverfisverndar). Auk þess verður slík viðbótarfjárfesting, í viðskiptalegu tilliti að vera trúverðugur kostur miðað við þá fjárfestingu sem verið er að meta.
8. Ef um er að ræða fjárfestingar sem miða að því að ná meiri umhverfisvernd en kveðið er á um í Bandalagsstöðlum skal velja staðleysu á eftirfarandi hátt:
a) ef fyrirtæki er að laga sig að innlendum stöðlum, sem hafa verið samþykktir þar sem Bandalagsstaðlar eru ekki fyrir hendi, skal aðstoðarhæfur kostnaður vera sá viðbótarfjárfestingarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná þeirri umhverfisvernd sem gerð er krafa um í innlendum stöðlum,
b) þegar fyrirtæki laga sig að eða ganga lengra en kveðið er á um í innlendum stöðlum, sem eru strangari en viðkomandi Bandalagsstaðlar, skal aðstoðarhæfur kostnaður vera sá viðbótarfjárfestingarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná fram meiri umhverfisvernd en gerð er krafa um í Bandalagsstöðlunum, Kostnaður vegna þeirra fjárfestinga sem þörf er á til þess að ná þeirri umhverfisvernd sem gerð er krafa um í Bandalagsstöðlum er ekki aðstoðarhæfur,
c) ef engir staðlar eru fyrir hendi skal aðstoðarhæfur kostnaður vera nauðsynlegur fjárfestingarkostnaður til þess að ná meiri umhverfisvernd en þeirri sem viðkomandi fyrirtæki hefðu náð hefði engin umhverfisaðstoð verið veitt.
2. Fjárfestingin, sem veitt er aðstoð til, skal uppfylla skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. mgr. 18. gr.
3. Aðstoð vegna kaupa á nýjum ökutækjum til vöruflutninga á vegum, járnbrautum, skipgengum vatnaleiðum og flutninga á sjó, sem uppfylla Bandalagsstaðla, sem hafa verið samþykktir, skal undanþegin, þegar slík kaup eiga sér stað áður en þessir Bandalagsstaðlar öðlast gildi og ef þeir, þegar þeir verða lögbundnir, gilda ekki afturvirkt um þau ökutæki sem þegar hafa verið fest kaup á.
4. Aðstoð vegna endurbóta á starfsemi fyrirliggjandi flutningabifreiða, sem hefur umhverfisvernd að markmiði, skal undanþegin ef þau flutningatæki, sem eru fyrirliggjandi, eru endurbætt miðað við umhverfisstaðla sem ekki voru í gildi á þeim degi þegar þessi flutningatæki voru tekin í notkun eða ef þessi flutningatæki heyra ekki undir neina umhverfisstaðla.
5. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 35% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
6. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná fram meiri umhverfisvernd en gerð er krafa um í Bandalagsstöðlunum.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. gr. án þess að tekið sé tillit til ávinnings og kostnaðar í rekstri.
2. Bandalagsstaðlar skulu hafa verið samþykktir og fjárfestingunni hrundið í framkvæmd og henni lokið a.m.k. einu ári áður en viðkomandi staðall öðlast gildi.
3. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 15% af aðstoðarhæfum kostnaði að því er varðar lítil fyrirtæki og 10% af aðstoðarhæfum kostnaði að því er varðar meðalstór fyrirtæki ef framkvæmd og lok eiga sér stað meira en þremur árum áður en staðallinn öðlast gildi og 10% að því er varðar lítil fyrirtæki ef lok eiga sér stað frá einu ári allt að þremur árum áður en staðallinn öðlast gildi.
4. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná þeirri umhverfisvernd sem gerð er krafa um í Bandalagsstaðlinum miðað við þá umhverfisvernd sem gerð var krafa um áður en staðallinn öðlaðist gildi.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr. án þess að tekið sé tillit til rekstrarávinnings og rekstrarkostnaðar.
a) skilyrðin sem mælt er fyrir um í 2. og 3. mgr. þessarar greinar eða
b) skilyrðin sem mælt er fyrir um í 4. og 5. mgr. hennar.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná fram meiri orkusparnaði en gerð er krafa um í Bandalagsstöðlunum.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr.
Reikna skal aðstoðarhæfan kostnað að frádregnum hvers konar rekstrarhagnaði eða kostnaði sem tengist viðbótarfjárfestingu vegna orkusparnaðar og sem stofnað er til á fyrstu þremur árunum sem fjárfestingin stendur yfir ef um er að ræða lítil eða meðalstór fyrirtæki, á fyrstu fjórum árunum ef um er að ræða fyrirtæki sem ekki taka þátt í áætlun Evrópusambandsins um viðskipti með losunarheimildir á koltvísýringi (CO) og á fyrstu fimm árunum ef um er að ræða stór fyrirtæki sem taka þátt í áætlun Evrópusambandsins um viðskipti með losunarheimildir á koltvísýringi. Að því er varðar stór fyrirtæki er heimilt að stytta þetta tímabil niður í fyrstu þrjú árin sem fjárfestingin stendur yfir ef hægt er að sýna fram á að afskriftartími fjárfestingarinnar fari ekki yfir þrjú ár.
Utanaðkomandi endurskoðandi skal annast útreikning á aðstoðarhæfum kostnaði.
4. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 20% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
5. Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr. án þess að tekið sé tillit til rekstrarávinnings og rekstrarkostnaðar.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 45% af aðstoðarhæfum kostnaði. Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá viðbótarkostnaður sem er nauðsynlegur til þess að ná fram meiri samvinnslu með góða orkunýtni miðað við viðmiðunarfjárfestingu. Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr. án þess að tekið sé tillit til rekstrarávinnings og rekstrarkostnaðar.
4. Nýja samvinnslueiningin skal í heildina fela í sér sparnað í samanburði við viðmiðanirnar fyrir aðskilda framleiðslu raforku og varma sem kveðið er á um í tilskipun 2004/8/EB og ákvörðun 2007/74/EB. Umbæturnar á fyrirliggjandi samvinnslueiningu eða breytingu á fyrirliggjandi orkuframleiðslustöð yfir í samvinnslueiningu skal leiða til sparnaðar á frumorku í samanburði við upphaflega stöðu.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 45% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og aðstoð, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður er sá viðbótarkostnaður sem aðstoðarþegi stendur straum af í samanburði við hefðbundna orkuframleiðslu eða hefðbundið upphitunarkerfi með sömu afkastagetu með tilliti til skilvirkrar orkuframleiðslu.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal reiknaður eins og sett er fram í 6. og 7. mgr. 18. gr. án þess að tekið sé tillit til rekstrarávinnings og rekstrarkostnaðar.
4. Fjárfestingaraðstoð á sviði umhverfismála vegna framleiðslu á lífeldsneyti skal eingöngu undanþegin ef styrktar fjárfestingar eru að öllu leyti notaðar til að framleiða sjálfbært lífeldsneyti.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði.
Þó er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar vegna rannsókna sem gerðar eru fyrir hönd litilla fyrirtækja um 20 prósentustig og rannsókna sem gerðar eru fyrir hönd meðalstórra fyrirtækja um 10 prósentustig.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera kostnaður vegna rannsóknarinnar.
2. Þeir sem þiggja aðstoð í formi skattalækkunar skulu a.m.k. greiða lágmarksskatt Bandalagsins sem kveðið er á um í tilskipun 2003/96/EB.
3. Skattalækkanir skulu veittar í minnst tíu ár. Að þessum tíma liðnum skulu aðildarríkin endurmeta hvort viðkomandi aðstoðarráðstöfun eigi rétt á sér.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera kostnaður vegna ráðgjafar sem utanaðkomandi ráðgjafar veita.
Viðkomandi þjónusta skal ekki vera samfelld eða reglubundin starfsemi og ekki tengjast venjulegum rekstrarútgjöldum fyrirtækisins, s.s. ráðgjöf í skattamálum, reglubundinni lögfræðiþjónustu eða auglýsingum.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera kostnaður vegna leigu, uppsetningar og rekstrar sýningaraðstöðu fyrirtækis þegar það tekur í fyrsta sinn þátt í tiltekinni kaupstefnu eða sýningu.
2. Áhættufjármagnsráðstöfunin skal vera í formi þátttöku í sjóði sem annast fjárfestingar fyrir einkaaðila sem stjórnað er á viðskiptalegum grundvelli.
3. Hlutar fjárfestinga, sem greiddir verða úr fjárfestingarsjóðnum, skulu ekki fara yfir 1,5 milljónir evra fyrir hvert markfyrirtæki á hverju tólf mánaða tímabili.
4. Að því er varðar lítil og meðalstór fyrirtæki á svæðum, sem njóta aðstoðar, sem og lítil fyrirtæki á svæðum, sem njóta ekki aðstoðar, skal áhættufjármagnsráðstöfunin takmarkast við útvegun á sprotafjármagni, fjármagni á uppbyggingarstigi og/eða útfærslufjármagni. Að því er varðar lítil og meðalstór fyrirtæki á svæðum, sem ekki njóta aðstoðar, skal áhættufjármagnsráðstöfunin takmarkast við útvegun á sprotafjármagni, fjármagni á uppbyggingarstigi og/eða útþenslufjármagni.
5. Fjárfestingarsjóðurinn skal útvega a.m.k. 70% af heildarfjármagni sem fjárfest er í litlum og meðalstórum markfyrirtækjum í formi eigin fjár eða ígildi eigin fjár.
6. Að minnsta kosti 50% af fjármagni fjárfestingarsjóðsins skulu koma frá einkafjárfestum. Ef um er að ræða fjárfestingarsjóði, sem sérhæfa sig í litlum og meðalstórum fyrirtækjum, á svæðum sem njóta aðstoðar, skulu a.m.k. 30% af fjármagninu koma frá einkafjárfestum.
7. Til að tryggja að áhættufjármagnsráðstöfunin miði að hagnaði skulu eftirfarandi skilyrði uppfyllt:
a) viðskiptaáætlun skal liggja fyrir um hverja fjárfestingu þar sem fram koma nákvæmar upplýsingar um vöru, sölu og hagnaðarþróun og gerð er grein fyrir hagkvæmni verkefnisins fyrir fram og
b) fyrir hverja áætlun skal liggja fyrir skýr og raunhæf útgönguáætlun.
a) samningur skal liggja fyrir milli faglegs sjóðsstjóra og aðila að sjóðnum, að því tilskildu að þóknun stjórnandans tengist frammistöðu og þar sem markmið sjóðsins eru skilgreind og fram kemur fyrirhuguð tímaáætlun fjárfestinganna og
b) einkafjárfestar skulu eiga fulltrúa í ákvörðunartöku, svo sem fyrir milligöngu fjárfestanefndar eða ráðgjafarnefndar, og
c) bestu starfsvenjur og lögboðið eftirlit gilda um stjórnun sjóða.
Tilraunaframleiðsla og prófun vara, verkferlar og þjónusta geta einnig átt kost á aðstoð, að því tilskildu að það sé ekki hægt að nota þetta eða umbreyta til notkunar í iðnaði eða í viðskiptaskyni.
Þróunarstarf felur ekki í sér venju- eða reglubundnar breytingar á vörum, framleiðslulínum, framleiðsluferlum, þjónustu, sem fyrir er, og annarri yfirstandandi starfsemi, jafnvel þótt þessar breytingar geti talist til endurbóta,
2. Sá hluti rannsóknar- og þróunarverkefnisins sem nýtur aðstoðar verður að öllu leyti að falla undir einn eða fleiri flokka eftirfarandi rannsóknarflokka:
a) grunnrannsóknir,
b) iðnaðarrannsóknir,
c) þróunarstarf.
3. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
a) 100% af aðstoðarhæfum kostnaði fyrir grunnrannsóknir,
b) 50% af aðstoðarhæfum kostnaði fyrir iðnaðarrannsóknir,
c) 25% af aðstoðarhæfum kostnaði fyrir þróunarstarf.
Ef um er að ræða aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefnis, sem unnið er í samstarfi milli rannsóknarstofnana og fyrirtækja, má sameinuð aðstoð vegna beins ríkisstuðnings við tiltekið verkefni og, þar sem þau fela í sér aðstoð, framlög frá rannsóknarstofnunum til þess verkefnis ekki fara yfir gildandi aðstoðarhlutfall fyrir hvert fyrirtæki sem fær aðstoð.
4. Aðstoðarhlutfall fyrir iðnaðarrannsóknir og þróunarstarf í 3. mgr. má auka á eftirfarandi hátt:
a) ef aðstoð er veitt litlum og meðalstórum fyrirtækjum er heimilt að hækka hlutfall aðstoðar, sem er veitt meðalstórum fyrirtækjum, um 10 prósentustig og aðstoð, sem er veitt litlum fyrirtækjum, um 20 prósentustig og
b) heimilt er að bæta við 15 prósentustiga hækkun þar til hámarksaðstoðarhlutfallið nemur 80% af aðstoðarhæfum kostnaði ef
— ekkert eitt fyrirtæki stendur straum af meira en 70% af aðstoðarhæfum kostnaði við samstarfsverkefnið,
— verkefnið felur í sér samstarf við a.m.k. eitt lítið eða meðalstórt fyrirtæki eða er unnið í a.m.k. tveimur aðildarríkjum eða
— rannsóknarstofnunin stendur straum af a.m.k. 10% af aðstoðarhæfum kostnaði við verkefnið og
— rannsóknarstofnunin hefur rétt til að birta niðurstöður verkefnisins svo fremi þær megi rekja til rannsókna sem stofnunin framkvæmdi eða
5. Eftirfarandi telst vera aðstoðarhæfur kostnaður:
a) starfsmannakostnaður (vísindamenn, tæknimenn og annað aðstoðarfólk sem vinnur að rannsóknarverkefninu),
b) kostnaður við tæki og búnað að því marki og í þann tíma sem þau eru notuð við rannsóknarverkefnið. Ef fyrrgreind tæki og búnaður eru ekki notuð allan endingartíma sinn við rannsóknarverkefnið telst aðeins afskrifaður kostnaður, sem samsvarar þeim tíma sem rannsóknarverkefnið varir og er reiknaður á grundvelli góðra reikningsskilavenja, aðstoðarhæfur,
c) kostnaður tengdur byggingum og landi, að því marki og í þann tíma sem þau eru notuð við rannsóknarverkefnið, telst, að því er varðar byggingar, aðeins afskrifaður kostnaður sem samsvarar þeim tíma sem rannsóknarverkefnið varir og er reiknaður á grundvelli góðra reikningsskilavenja, aðstoðarhæfur. Að því er varðar land er útlagður kostnaður við afsal eða fjármagnskostnaður, sem stofnað er til í reynd, aðstoðarhæfur,
d) kostnaður í tengslum við samningsbundnar rannsóknir, tækniþekkingu og einkaleyfi, sem keypt eru, eða leyfi sem eru fengin frá utanaðkomandi aðilum á markaðsverði í viðskiptum ótengdra aðila og ekkert samráð á sér stað, sem og kostnaður vegna ráðgjafar og sambærilegrar þjónustu sem er eingöngu nýtt í tengslum við rannsóknarstarfsemina,
e) annar kostnaður sem stofnað er til beint vegna rannsóknarverkefnisins,
f) annar rekstrarkostnaður, þ.m.t. efniskostnaður, kostnaður við birgðir og þess háttar sem stofnað er til beint í kjölfar rannsóknarstarfseminnar.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
a) að því er varðar lítil og meðalstór fyrirtæki 75% af aðstoðarhæfum kostnaði vegna undirbúningsrannsókna fyrir iðnaðarstarfsemi og 50% af aðstoðarhæfum kostnaði vegna undirbúningsrannsókna fyrir starfsemi á sviði þróunarstarfs,
b) að því er varðar stór fyrirtæki 65% af aðstoðarhæfum kostnaði vegna undirbúningsrannsókna fyrir iðnaðarstarfsemi og 40% af aðstoðarhæfum kostnaði vegna undirbúningsrannsókna fyrir starfsemi á sviði þróunarstarfs.
2. Aðstoðarhlutfall skal ekki fara yfir það aðstoðarhlutfall vegna rannsóknar- og þróunarverkefnis sem mælt er fyrir um í 3. og 4. mgr. 31. gr., að því er varðar þá rannsóknarstarfsemi sem leiddi fyrst til þess hugverkaréttar á sviði iðnaðar sem um ræðir.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera eftirfarandi:
a) allur kostnaður sem stofnað er til áður en réttindin eru veitt í fyrsta lögsagnarumdæminu, þ.m.t. kostnaður sem tengist undirbúningi, skjalavistun og meðferð umsóknarinnar, auk kostnaðar við endurnýjun umsóknarinnar áður en réttindin hafa verið veitt,
b) þýðing og annar kostnaður tengdur öflun eða staðfestingu réttindanna í öðrum lögsagnarumdæmum,
c) kostnaður við að verja lögmæti réttindanna meðan á opinberri meðferð umsóknarinnar stendur og hugsanlegri andmælameðferð, jafnvel þó að sá kostnaður verði til eftir að réttindin eru veitt.
2. Aðstoðin verður að vera í þágu hagsmuna allra rekstraraðila í þeim tiltekna geira eða undirgeira sem um ræðir.
3. Upplýsingar um þá rannsókn, sem verður framkvæmd og markmið hennar, skulu birtar á Netinu áður en rannsóknin hefst. Áætluð dagsetning væntanlegra niðurstaðna og birtingarstaður þeirra á Netinu, sem og ábending þess efnis að niðurstöðurnar fáist endurgjaldslaust, skal fylgja með.
Niðurstöður rannsóknarinnar skulu vera aðgengilegar á Netinu í a.m.k. 5 ár. Þær skulu birtar eigi síðar en þær upplýsingar sem heimilt er að veita aðilum að hvers konar samtökum.
4. Aðstoð skal veitt rannsóknarstofnun milliliðalaust og má ekki fela í sér neina aðstoð aðra en til rannsókna í þágu fyrirtækis sem framleiðir, vinnur eða markaðssetur landbúnaðarvörur, né veita framleiðendum slíkra vara verðstuðning.
5. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 100% af aðstoðarhæfum kostnaði.
6. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera sá kostnaður sem kveðið er á um í 5. mgr. 31. gr.
7. Aðstoð vegna rannsókna og þróunar í tengslum við vörur, sem eru taldar upp í I. viðauka við samninginn og uppfylla ekki skilyrðin, sem mælt er fyrir um í þessari grein, skal samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi c-liðar 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og vera undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans, að því tilskildu að skilyrðin, sem mælt er fyrir um í 30., 31. og 32. gr. þessarar reglugerðar, séu uppfyllt.
2. Aðstoðarþegi skal vera lítið fyrirtæki sem hefur starfað a.m.k. í 6 ár þegar aðstoðin er veitt.
3. Rannsóknar- og þróunarkostnaður aðstoðarþega skal nema a.m.k. 15% af heildarrekstrarkostnaði á minnst einu ári af þremur áður en aðstoðin er veitt eða, þegar um er að ræða sprotafyrirtæki og ekki er um nein fullfrágengin reikningsskil að ræða, í endurskoðun á yfirstandandi reikningstímabili eins og vottað er af ytri endurskoðanda.
4. Aðstoðarfjárhæðin má ekki fara yfir 1 milljón evra.
Aðstoðarfjárhæðin skal þó ekki fara yfir 1,5 milljónir evra á svæðum, sem falla undir undanþáguna, sem kveðið er á um í a-lið 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og 1,25 milljón evra, sem falla undir undanþáguna, sem kveðið er á um í c-lið 3. mgr. 87. gr. sáttmálans.
5. Aðstoðarþegi getur eingöngu fengið aðstoð einu sinni á því tímabili sem það telst vera ungt nýsköpunarfyrirtæki.
2. Aðstoðarþegi skal vera lítið eða meðalstórt fyrirtæki.
3. Aðstoðarfjárhæð skal ekki fara yfir 200 000 evrur að hámarki fyrir hvern aðstoðarþega á hverju þriggja ára tímabili.
4. Þjónustuveitandinn skal njóta góðs af innlendri eða evrópskri vottun. Njóti þjónustuveitandi ekki góðs af innlendri eða evrópskri vottun má aðstoðarhlutfall ekki fara yfir 75% af aðstoðarhæfum kostnaði.
5. Aðstoðarþegi verður að nota aðstoðina til þess að kaupa þjónustu á markaðsverði eða, ef þjónustuveitandinn er stofnun, sem ekki er rekin í hagnaðarskyni, á verði sem endurspeglar heildarkostnað hennar að viðbættri hæfilegri þóknun.
6. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera eftirfarandi:
a) að því er varðar ráðgjafarþjónustu á sviði nýsköpunar, kostnaður sem tengist: rekstrarráðgjöf, tækniaðstoð, þjónustu við tækniyfirfærslu, þjálfun, ráðgjöf vegna kaupa, verndar og viðskipta með hugverkarétt og vegna leyfissamninga og ráðgjafar um notkun á stöðlum,
b) að því er varðar stuðningsþjónustu á sviði iðnaðar, kostnaður í tengslum við: skrifstofurými, gagnabanka, tæknibókasöfn, markaðsrannsóknir, gæðamerkingu, prófun og vottun.
2. Starfsfólkið sem er fengið að láni má ekki koma í stað annars starfsfólks heldur skal það notað í nýstofnuð störf hjá fyrirtækinu, sem nýtur aðstoðar, og verður að hafa starfað í a.m.k. tvö ár í rannsóknarstofnuninni eða stórfyrirtækinu sem sendir fólk til starfa.
Starfsfólkið, sem er fengið að láni, verður að vinna að rannsóknum, þróun og nýsköpun innan þess litla eða meðalstóra fyrirtækis sem fær aðstoðina.
3. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði í mest 3 ár á hvert fyrirtæki og hvern einstakling sem er fenginn að láni.
4. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera allur starfsmannakostnaður í tengslum við lán á og ráðningu á mjög hæfu starfsfólki, þ.m.t. kostnaður við að leita aðstoðar hjá ráðningarskrifstofu og að greiða ferðakostnað þess starfsfólks sem er fengið að láni.
5. Þessi grein gildir ekki um ráðgjafarkostnað sem um getur í 26. gr.
a) skipulögð sameiginlega af nokkrum sjálfstæðum fyrirtækjum eða ef starfsmenn mismunandi fyrirtækja geta aflað sér þessarar menntunar,
b) viðurkennd, vottuð eða metin af opinberum yfirvöldum eða aðilum eða af öðrum aðilum eða stofnunum sem aðildarríki eða framkvæmdastjórnin hefur veitt nauðsynlegt umboð á þessu sviði.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir:
a) 25% af aðstoðarhæfum kostnaði við sérmenntun og
b) 60% af aðstoðarhæfum kostnaði við almenna menntun.
a) um 10 prósentustig ef menntunin er veitt illa stöddum starfsmönnum,
b) um 10 prósentustig ef aðstoðin er veitt meðalstórum fyrirtækjum og um 20 prósentustig ef aðstoðin er veitt litlum fyrirtækjum.
a) sá sem fær menntunina skal ekki vera virkur áhafnarmeðlimur heldur skal hann vera aukamaður um borð og
b) menntunin skal fara fram um borð í skipum sem eru skráð í Bandalaginu.
4. Aðstoðarhæfur kostnaður við menntunarverkefni skal vera:
a) starfsmannakostnaður vegna kennara,
b) ferðakostnaður kennara og nemenda, þ.m.t. vegna gistingar,
c) annar tilfallandi kostnaður, s.s. efni og búnaður sem tengist beint verkefninu,
d) afskriftir af tækjum og búnaði sem er einungis notaður í menntunarverkefninu,
e) kostnaður við leiðbeiningar- og ráðgjafarþjónustu viðvíkjandi menntunarverkefninu,
f) starfsmannakostnaður vegna lærlings (stjórnsýslukostnaður, leiga, óbeinn kostnaður) allt að heildarfjárhæð annars styrkhæfs kostnaðar samkvæmt liðum a til e. Einungis má reikna þann tíma sem lærlingur stundar í raun nám, að frádregnum virkum vinnustundum við framleiðslu eða samsvarandi.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 50% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera launakostnaður á 12 mánaða tímabili í kjölfar ráðningar.
Ef starfsmaður er verulega illa settur skal aðstoðarhæfur kostnaður vera launakostnaður á mest 24 mánaða tímabili í kjölfar ráðningar.
4. Ef ráðningin felur ekki í sér nettófjölgun starfsmanna í viðkomandi starfsstöð, miðað við meðaltal undanfarinna tólf mánaða, skal staðan eða stöðurnar hafa losnað vegna brottfarar af frjálsum vilja, starfsloka á grundvelli aldurs, styttingar á vinnutíma af frjálsum vilja eða lögmætrar uppsagnar vegna misferlis en ekki vegna almennra uppsagna.
5. Illa settur starfsmaður skal eiga rétt á samfelldri atvinnu í samfelldan lágmarkstíma í samræmi við viðkomandi landslög eða kjarasamninga sem gilda um ráðningarsamninga nema þegar um er að ræða lögmæta uppsögn vegna misferlis.
Ef ráðningartíminn er styttri en 12 mánuðir eða 24 mánuðir, eftir atvikum, skal lækka aðstoðina hlutfallslega í samræmi við það.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 75% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera launakostnaður á tilteknu tímabili meðan hinn fatlaði einstaklingur starfar.
4. Ef ráðningin felur ekki í sér hreina fjölgun starfsmanna í viðkomandi starfsstöð, miðað við meðaltal undanfarinna tólf mánaða, skal staðan eða stöðurnar hafa losnað vegna brottfarar af frjálsum vilja, starfsloka á grundvelli aldurs, styttingar á vinnutíma af frjálsum vilja eða lögmætrar uppsagnar vegna misferlis en ekki vegna almennra uppsagna.
5. Starfsmenn skulu eiga rétt á samfelldri atvinnu í samfelldan lágmarkstíma í samræmi við viðkomandi landslög eða kjarasamninga sem gilda um ráðningarsamninga nema þegar um er að ræða lögmæta uppsögn vegna misferlis.
Ef ráðningartíminn er styttri en 12 mánuðir skal lækka aðstoðina hlutfallslega í samræmi við það.
2. Aðstoðarhlutfallið má ekki fara yfir 100% af aðstoðarhæfum kostnaði.
3. Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera annar kostnaður en launakostnaður sem fellur undir 41. gr. sem er umfram þann kostnað sem styrkþegi hefði þurft að greiða vegna ófatlaðra starfsmanna þann tíma sem fatlaðir starfsmenn eru við störf.
Aðstoðarhæfur kostnaður skal vera eftirfarandi:
a) kostnaður við aðlögun húsnæðis,
b) kostnaður við að hafa í vinnu fólk sem starfar eingöngu við að aðstoða fatlaða starfsmenn,
c) kostnaður við að aðlaga eða kaupa búnað, eða kaupa viðurkenndan hugbúnað sem fatlaðir starfsmenn geta notað, þ.m.t. aðlagaður tæknibúnaður eða tæknileg hjálpartæki, sem er umfram þann kostnað sem aðstoðarþegi hefði þurft að greiða vegna ófatlaðra starfsmanna þann tíma sem fatlaðir starfsmenn eru við störf.
d) ef aðstoðarþegi fær starfsmann í starf með verndaðri vinnuaðstöðu, kostnaður við að byggja, setja upp eða stækka viðkomandi starfsstöð svo og allur stjórnsýslu- og flutningskostnaður vegna fatlaðra starfsmanna.
Líta ber á allar tilvísanir í niðurfelldu reglugerðina og reglugerð (EB) nr. 68/2001, reglugerð (EB) nr. 70/2001 og reglugerð (EB) nr. 2204/2002 sem tilvísanir í þessa reglugerð.
2. Öll aðstoð, sem er veitt fyrir 31. desember 2008, sem uppfyllir ekki skilyrðin, sem mælt er fyrir um í þessari reglugerð, en uppfyllir skilyrðin, sem mælt er fyrir um í reglugerð (EB) nr. 68/2001, reglugerð (EB) nr. 70/2001, reglugerð (EB) nr. 2204/2002 eða reglugerð (EB) nr. 1628/2006, telst samrýmast sameiginlega markaðnum í skilningi 3. mgr. 87. gr. sáttmálans og skal undanþegin tilkynningarskyldunni í 3. mgr. 88. gr. sáttmálans.
Alla aðra aðstoð, sem er veitt fyrir gildistöku þessarar reglugerðar, sem uppfyllir hvorki skilyrðin, sem mælt er fyrir um í þessari reglugerð né skilyrðin, sem mælt er fyrir um í einni reglugerðanna, sem um getur í fyrstu málsgrein, skal framkvæmdastjórnin meta í samræmi við gildandi ramma, viðmiðunarreglur, orðsendingar og auglýsingar.
3. Við lok gildistíma þessarar reglugerðar skulu öll aðstoðarkerfi, sem njóta undanþágu samkvæmt þessari reglugerð, vera áfram á undanþágu í sex mánaða aðlögunartíma, að undanskildum svæðisbundnum aðstoðarkerfum. Undanþága vegna aðstoðarkerfa rennur út á þeim degi sem gildistímabil samþykkts korts yfir svæðisbundna aðstoð rennur út.
Hún gildir til 31. desember 2013.
Reglugerð þessi er bindandi í heild sinni og gildir í öllum aðildarríkjunum án frekari lögfestingar.
Gjört í Brussel 6. ágúst 2008.
Fyrir hönd framkvæmdastjórnarinnar,
Neelie KROES
framkvæmdastjóri.
2. Innan flokks lítilla og meðalstórra fyrirtækja eru lítil fyrirtæki skilgreind sem fyrirtæki sem hafa færri en 50 starfsmenn og ársvelta og/eða niðurstöðutala efnahagsreiknings fer ekki yfir 10 milljónir evra.
3. Innan flokks lítilla og meðalstórra fyrirtækja eru örfyrirtæki skilgreind sem fyrirtæki sem hafa færri en 10 starfsmenn og ársvelta og/eða niðurstöðutala efnahagsreiknings fer ekki yfir 2 milljónir evra.
2. „Hlutdeildarfyrirtæki“ eru öll fyrirtæki sem ekki eru flokkuð sem tengd fyrirtæki í skilningi 3. mgr. og þar sem eftirfarandi vensl eru til staðar: fyrirtæki (aðliggjandi fyrirtæki) sem eiga, annaðhvort ein eða ásamt einu eða fleiri tengdum fyrirtækjum í skilningi 3. mgr., 25% eða meira af eigin fé eða atkvæðisrétti í öðru fyrirtæki (fráliggjandi fyrirtæki).
Þó má flokka fyrirtæki sem óháð, og líta svo á að það eigi ekki hlutdeildarfyrirtæki, jafnvel þótt þessum 25% mörkum sé náð eða farið yfir þau, ef um er að ræða eftirfarandi fjárfesta, svo fremi þeir séu ekki tengdir fyrirtækinu, sem um ræðir, í skilningi 3. mgr., annaðhvort einir eða sameiginlega:
a) opinber fjárfestingarfélög, áhættufjármagnsfélög, einstaklinga eða hópa einstaklinga sem stunda reglulega áhættufjárfestingarstarfsemi og fjárfesta fyrir eigið fé í óskráðum fyrirtækjum (viðskiptaenglar) svo fremi heildarfjárfesting þessara fjárfesta í sama fyrirtækinu sé innan við 1 250 000 evrur,
b) háskóla eða rannsóknarmiðstöðvar sem ekki eru reknar í hagnaðarskyni,
c) stofnanafjárfesta, þ.m.t. byggðaþróunarsjóðir,
d) óháð staðaryfirvöld með árlega fjárveitingu sem er lægri en 10 milljónir evra og þar sem íbúar eru færri en 5 000.
a) fyrirtæki ræður meirihluta atkvæða hluthafa eða félaga í öðru fyrirtæki,
b) fyrirtæki hefur rétt til að skipa eða leysa frá störfum meirihluta manna í stjórn, framkvæmdastjórn eða eftirlitsstjórn annars fyrirtækis,
c) fyrirtæki hefur yfirráð yfir öðru fyrirtæki samkvæmt samningi sem gerður hefur verið við það fyrirtæki eða ákvæðum í stofnsamþykktum þess,
d) fyrirtæki, sem er hluthafi eða félagi í öðru fyrirtæki, ræður eitt meirihluta atkvæða hluthafanna eða félaganna samkvæmt samningi við aðra hluthafa eða félaga fyrirtækisins.
Fyrirtæki, sem tengjast á einhvern þann hátt sem lýst er í fyrstu undirgrein í gegnum eitt eða fleiri önnur fyrirtæki eða einhvern af fjárfestunum, sem lýst er í 2. mgr., teljast einnig tengd.
Fyrirtæki, sem tengjast á þennan hátt í gegnum einstakling, eða hóp einstaklinga, sem starfa saman, teljast líka tengd fyrirtæki ef þau stunda starfsemi sína eða hluta starfsemi sinnar á sama viðkomandi markaði eða á aðliggjandi mörkuðum.
„Aðliggjandi markaður“ er markaður fyrir vöru eða þjónustu sem liggur að eða frá viðkomandi markaði.
4. Ekki er hægt að líta svo á að fyrirtæki sé lítið eða meðalstórt ef 25% eða meira af atkvæðisrétti eða eigin fé þess er stjórnað beint eða óbeint af einum eða fleiri opinberum aðilum, ýmist einum aðila eða nokkrum í sameiningu, nema í þeim tilvikum sem sett eru fram í annarri undirgrein 2. mgr.
5. Fyrirtæki geta gefið út stöðuyfirlýsingu með gögnum um mörkin, sem sett eru fram í 2. gr., þar sem fram kemur hvort þau eru óháð fyrirtæki, hlutdeildarfyrirtæki eða tengd fyrirtæki. Yfirlýsinguna má gefa út jafnvel þótt fjármagnið dreifist á þann hátt að ekki sé unnt að ákvarða eignarhald á því, og getur þá fyrirtækið lýst því yfir í góðri trú að hægt sé með réttu að álykta að ekki séu meira en 25% þess í eigu eins fyrirtækis eða í sameign margra fyrirtækja sem tengjast. Slíkar yfirlýsingar eru gefnar út með fyrirvara um eftirlit og rannsóknir sem kveðið er á um í innlendum reglum eða reglum Bandalagsins.
2. Ef fyrirtæki uppgötvar, þann dag sem uppgjöri er lokað, að það hefur á ársgrundvelli farið yfir eða fallið niður fyrir mörkin um fjölda starfsfólks eða fjárhagsmörkin, sem sett eru fram í 2. gr., leiðir það ekki til þess að það öðlist eða tapi stöðu örfyrirtækis, lítils eða meðalstórs fyrirtækis nema farið sé yfir þau mörk tvö samfelld reikningsskilatímabil.
3. Þegar um er að ræða nýlega stofnuð fyrirtæki, þar sem uppgjör hefur enn ekki verið samþykkt, skulu gögnin fengin úr áreiðanlegu mati sem hefur farið fram á fjárhagsárinu.
a) launþegar,
b) einstaklingar sem starfa fyrir fyrirtækið, aðrir en yfirmenn þess, og sem teljast starfsfólk samkvæmt landslögum,
c) eigendur sem stjórna,
d) aðilar sem stunda reglulega starfsemi í fyrirtækinu og njóta fjárhagslegs ávinnings af fyrirtækinu.
2. Gögn fyrirtækis, þ.m.t. fjöldi starfsfólks, sem á hlutdeildarfyrirtæki eða tengd fyrirtæki, eru ákvörðuð á grundvelli uppgjörs og annarra gagna fyrirtækisins eða samstæðureikninga þess, séu þeir fyrir hendi, eða samstæðureikninga þar sem gögn fyrirtækisins koma fram sem hluti af samstæðureikningum.
Við gögnin, sem um getur í fyrstu undirgrein, bætast gögn hlutdeildarfyrirtækja viðkomandi fyrirtækis sem liggja að því eða frá því. Samsöfnun er í réttu hlutfalli við hlutdeild í eigin fé eða atkvæðisrétti (eftir því hvort er hærra). Þegar um er að ræða gagnkvæma eignarhlutdeild gildir hærri hlutfallstalan.
Við gögnin, sem um getur í fyrstu og annarri undirgrein, bætast 100% gagna allra fyrirtækja sem tengjast beint eða óbeint viðkomandi fyrirtæki ef þau gögn eru ekki þegar hluti af uppgjörinu sem hluti af samstæðureikningum.
3. Að því er varðar beitingu 2. mgr. eru gögn hlutdeildarfyrirtækja viðkomandi fyrirtækis fengin úr uppgjöri þeirra og öðrum gögnum, eða úr samstæðureikningum, séu þeir fyrir hendi. Við þau bætast 100% gagna fyrirtækja sem eru tengd þessum hlutdeildarfyrirtækjum nema gögnin úr uppgjöri þeirra séu þegar hluti af samstæðureikningum.
Að því er varðar beitingu 2. mgr. skal taka gögn fyrirtækja sem eru tengd viðkomandi fyrirtæki úr uppgjöri þeirra og öðrum gögnum, eða úr samstæðureikningum séu þeir fyrir hendi. Við þetta bætast í réttu hlutfalli gögn hugsanlegra aðliggjandi eða fráliggjandi hlutdeildarfyrirtækja tengda fyrirtækisins nema þau hafi þegar verið tekin inn í samstæðureikningana í hlutfalli sem er a.m.k. jafnt hlutfallinu sem getið er í annarri undirgrein 2. mgr.
4. Þegar engin gögn um starfsfólk tiltekins fyrirtækis birtast í samstæðureikningum er fjöldi starfsfólks reiknaður með því að safna saman, í réttum hlutföllum, gögnunum frá hlutdeildarfyrirtækjum þess og með því að bæta við gögnunum frá fyrirtækjunum sem viðkomandi fyrirtæki tengist.
2. Tilvísun aðstoðarkerfis (vísun framkvæmdastjórnarinnar í það eða þau fyrirliggjandi kerfi sem veitt aðstoð fellur undir):
3. Opinber stofnun/stofnanir sem veita aðstoðina (nafn og tengiliðir þess yfirvalds eða yfirvalda sem veita aðstoðina):
4. Aðildarríki þar sem verkefni eða ráðstöfun, sem nýtur aðstoðar, er hrundið í framkvæmd:
5. Tegund aðstoðarkerfis eða ráðstöfunar:
6. Stutt lýsing á verkefni eða ráðstöfun:
7. Ef við á, aðstoðarhæfur kostnaður (í evrum):
8. Núvirði aðstoðarfjárhæðar (vergt) í evrum:
9. Aðstoðarhlutfall (prósentur af vergu styrkígildi)
10. Skilyrði háð greiðslum áformaðrar aðstoðar (ef um þau er að ræða).
11. Áætluð upphafs- og lokadagsetning verkefnis eða ráðstöfunar.
12. Dagsetning þegar aðstoð var veitt.
2. Tilvísun aðstoðarkerfis (tilvísun framkvæmdastjórnarinnar í það eða þau fyrirliggjandi kerfi sem veitt aðstoð fellur undir).
3. Opinber stofnun/stofnanir sem veita aðstoðina (heiti og tengiliðir þess yfirvalds eða yfirvalda sem veita aðstoðina).
4. Aðildarríki þar sem fjárfestingin á sér stað.
5. Svæði (3. stig í flokkun hagskýrslusvæða NUTS 3) þar sem fjárfestingin á sér stað.
6. Sveitarfélag (áður 5. stig í flokkun hagskýrslusvæða, nú LAU 2) þar sem fjárfestingin á sér stað.
7. Tegund verkefnis (stofnun nýrrar starfsstöðvar, stækkun starfsstöðvar sem fyrir er, aukin fjölbreytni í framleiðslu starfsstöðvar með nýjum vörum til viðbótar eða grundvallarbreytingu í heildarframleiðsluferli starfandi starfsstöðvar).
8. Framleiddar vörur eða þjónusta veitt á grundvelli fjárfestingarverkefnisins (með vöruskrá Evrópubandalaganna/atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna eða vöruflokkun Evrópubandalagsins fyrir verkefni í þjónustugeiranum).
9. Stutt lýsing á fjárfestingarverkefni.
10. Núvirði aðstoðarhæfs kostnaðar við fjárfestingarverkefni (í evrum).
11. Núvirði aðstoðarfjárhæðar (vergt) í evrum.
12. Aðstoðarhlutfall (% í núverandi jafngildi vergs styrks).
13. Skilyrði háð greiðslum áformaðrar aðstoðar (ef um þau er að ræða).
14. Áætluð upphafs- og lokadagsetning verkefnis.
15. Dagsetning þegar aðstoð var veitt.
| Tilvísun í aðstoð | (framkvæmdastjórnin fyllir út) | |
| Aðildarríki | ||
| Tilvísunarnúmer aðildarríkis | ||
| Svæði | Heiti svæðisins (flokkun hagskýrslusvæða (NUTS) (1) | Staða svæðisbundinnar aðstoðar (2) |
| Úthlutunaryfirvald | Heiti | |
| Heimilisfang | ||
| Vefsíða | ||
| Heiti aðstoðarráðstöfunarinnar | ||
| Landsbundinn lagagrundvöllur Upplýsingar um viðkomandi landsbundna útgáfu | ||
| Vefslóð að óstyttum texta aðstoðarráðstöfunarinnar | ||
| Tegund aðstoðar | Kerfi | |
| Sérstök aðstoð | Heiti aðstoðarþega | |
| Breyting á gildandi aðstoðarráðstöfun | Aðstoðarnúmer framkvæmdastjórnarinnar | |
| Framlenging | ||
| Breytingar | ||
| Gildistími (3) | Kerfi | dd/mm/áá til dd/mm/áá |
| Dagsetning úthlutunar (4) | Sérstök aðstoð | dd/mm/áá |
| Viðkomandi starfsgrein eða starfsgreinar | Allar atvinnugreinar sem eiga rétt á að fá aðstoð | |
| Takmarkað við tilteknar atvinnugreinar — Tilgreinið í samræmi við atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna, 2. endursk. (5) | ||
| Tegund þiggjanda aðstoðar | Lítil og meðalstór fyrirtæki | |
| Stór fyrirtæki | ||
| Fjárhagsáætlun | Árleg fjárhæð áætlaðrar heildarfjárhæðar fjárveitingarinnar samkvæmt kerfinu (6) | Í innlendum gjaldmiðli … (í milljónum) |
| Heildarfjárhæð sérstakrar aðstoðar sem fyrirtækinu er veitt (7) | Í innlendum gjaldmiðli … (í milljónum) | |
| Ábyrgðir (8) | Í innlendum gjaldmiðli … (í milljónum) | |
| Tegund aðstoðar (5. gr.) | Styrkur |
| Vaxtastyrkir | |
| Lán | |
| Ábyrgðir/Tilvísun í ákvörðun framkvæmdastjórnarinnar (9) | |
| Skattaráðstafanir | |
| Áhættufjármagn | |
| Fyrirframgreiðslur sem ber að endurgreiða | |
| Annað (tilgreinið) |
| Ef fjármagnað er að hluta úr sjóðum Bandalagsins | Tilvísun | Fjárhæð framlags Bandalagsins | Í innlendum gjaldmiðli … (í milljónum) |
| (1) NUTS — Flokkun hagskýrslusvæða. |
| (2) Ákvæði a-liðar 3. mgr. 87. gr. sáttmálans, c-liðar 3. mgr. 87. gr. sáttmálans, blönduð svæði og svæði sem ekki eiga rétt á svæðisbundinni aðstoð. |
| (3) Tímabilið þegar yfirvald aðstoðarinnar getur veitt aðstoðina. |
| (4) Líta skal svo á að lágmarksaðstoð sé veitt á þeim tíma sem aðstoðarþegi öðlast lagalegan rétt til slíkrar aðstoðar samkvæmt gildandi lagareglum viðkomandi ríkis. |
| (5) NACE, 2. endursk. — Atvinnugreinaflokkun Evrópubandalaganna. |
| (6) Þegar um aðstoðarkerfi er að ræða: Tilgreina skal árlega áætlaða heildarfjárhæð fjárveitingar samkvæmt kerfinu eða áætlað skattatap á ári vegna allra tegunda aðstoðar sem til eru í kerfinu. |
| (7) Þegar um er að ræða staka aðstoð skal tilgreina heildarfjárhæð/skattatap. |
| (8) Að því er varðar ábyrgðir skal tilgreina (hæstu) fjárhæð tryggðra lána. |
| (9) Eftir því sem við á skal vísa til ákvörðunar framkvæmdastjórnarinnar þar sem hún samþykkir aðferðina við að reikna vergt styrkígildi, sbr. c-lið 1. mgr. 5. gr. reglugerðarinnar. |
| Almenn markmið (skrá) | Markmið (skrá) | Mesta aðstoðarhlutfall í prósentum eða hámarksfjárhæð aðstoðar í innlendum gjaldmiðli | Lítil og meðalstór fyrirtæki – aukaaðstoðargreiðslur í prósentum |
| Svæðisbundin fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu (1) (13. gr.) | Kerfi | … % | |
| Sérstök aðstoð (1. mgr. 13. gr.) | … % | ||
| Aðstoð til nýstofnaðra lítilla fyrirtækja (14. gr.) | … % | ||
| Fjárfestingaraðstoð og aðstoð til eflingar atvinnu í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja (15. gr.) | … % | ||
| Aðstoð til lítilla fyrirtækja sem konur í hópi frumkvöðla hafa nýlega stofnað (16. gr.) | … % | ||
| Aðstoð til umhverfisverndar (17.–25. gr.) | Fjárfestingaraðstoð sem gerir fyrirtækjum kleift að ganga lengra í umhverfisvernd en gert er ráð fyrir í Bandalagsstöðlum eða auka umhverfisvernd ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi (18. gr.) | … % | |
| Vísa skal sérstaklega í viðeigandi staðal | |||
| Aðstoð til kaupa á nýjum vöruflutningabifreiðum sem gengur lengra en kveðið er á um í Bandalagsstöðlum eða sem stuðla að aukinni umhverfisvernd ef engir Bandalagsstaðlar eru fyrir hendi (19. gr.) | … % | ||
| Aðstoð til aðlögunar lítilla og meðalstórra fyrirtækja að Bandalagsstöðlum sem verða settir síðar (20. gr.) | … % | ||
| Umhverfisaðstoð vegna ráðstafana á sviði orkusparnaðar (21. gr.) | … % | ||
| Aðstoð á sviði umhverfisfjárfestinga vegna samvinnslu með góða orkunýtni (22. gr.) | … % | ||
| Aðstoð vegna fjárfestinga í umhverfismálum vegna aukinnar hlutdeildar orku frá endurnýjanlegum orkugjöfum (23. gr.) | … % | ||
| Aðstoð til umhverfisrannsókna (24. gr.) | … % | ||
| Aðstoð í formi lækkunar á umhverfissköttum (25. gr.) | … í innlendum gjaldmiðli | ||
| Aðstoð vegna ráðgjafar í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja og þátttöku þeirra í kaupstefnum (26.–27. gr.) | Aðstoð vegna ráðgjafar í þágu lítilla og meðalstórra fyrirtækja (26. gr.) | … % | |
| Aðstoð til lítilla og meðalstórra fyrirtækja vegna þátttöku þeirra í kaupstefnum (27. gr.) | … % | ||
| Aðstoð í formi áhættufjármagns (28.–29. gr.) | … í innlendum gjaldmiðli |
| Aðstoð til umhverfisverndar (30.–37. gr.) | Aðstoð til rannsóknar- og þróunarverkefna (31. gr.) | Grunnrannsóknir (a-liður 2. mgr. 31. gr.) | … % |
| Iðnaðarrannsóknir (b-liður 2. mgr. 31. gr.) | … % | ||
| Þróunarstarf (c- liður 2. mgr. 31. gr.) | … % |
| Aðstoð vegna tæknilegra hagkvæmniathugana (32. gr.) | … % | |
| Aðstoð í tengslum við kostnað lítilla og meðalstórra fyrirtækja vegna hugverkaréttar á sviði iðnaðar (33. gr.) | … % | |
| Aðstoð til rannsókna og þróunar á sviði landbúnaðar og fiskveiða (34. gr.) | … % | |
| Aðstoð til ungra nýsköpunarfyrirtækja (35. gr.) | … í innlendum gjaldmiðli | |
| Aðstoð til ráðgjafarþjónustu við nýsköpun og til stoðþjónustu við nýsköpun (36. gr.) | … í innlendum gjaldmiðli | |
| Aðstoð vegna láns á mjög hæfu starfsfólki (37. gr.) | … í innlendum gjaldmiðli | |
| Aðstoð til menntunar (38.–39. gr.) | (Sérmenntun (1. mgr. 38. gr.) | … % |
| (Almenn menntun (2. mgr. 38. gr.) | … % | |
| Aðstoð vegna illa settra og fatlaðra starfsmanna (40.–42. gr.) | Aðstoð vegna ráðningar illa settra starfsmanna í formi launastyrkja (40. gr.) | … % |
| Aðstoð vegna ráðningar fatlaðra starfsmanna í formi launastyrkja (41. gr.) | … % | |
| Aðstoð til að vega upp á móti aukakostnaði við að hafa fatlaða starfsmenn í vinnu (42. gr.) | … % |
| (1) Þegar um er að ræða sérstaka svæðisaðstoð umfram aðstoð sem er veitt samkvæmt aðstoðarkerfi/-kerfum skal tilgreina bæði aðstoðarhlutfall samkvæmt kerfinu og hlutfall sérstöku aðstoðarinnar. |
Samþykkt á Alþingi 15. júní 2010.
