Virðulegi forseti. Það hefur verið mjög dapurlegt að fylgjast með þeirri aðför sem hefur átt sér stað gagnvart Ríkisendurskoðun á liðnum vikum. Eitt er auðvitað að vera óánægður með efnistök stofnunarinnar í einstökum verkum en að bregðast við eins og gert hefur verið og setja Ríkisendurskoðun í raun og veru í frost er tilraun til þöggunar. Þetta er mjög alvarlegt mál. Það sem verst er í þessu sambandi er að þannig er komið í veg fyrir að Ríkisendurskoðun geti sinnt eðlilega sínu lögbundna hlutverki. (Gripið fram í.) Í lögum um Ríkisendurskoðun segir að hún skuli endurskoða ríkisreikning og enn fremur að hún skuli annast eftirlit með framkvæmd fjárlaga. Augljóst er að það getur hún ekki gert ef hún fær ekki í hendur fjáraukalög til að fylgjast með því sem gerst hefur frá því að fjárlög voru samþykkt og þar til fjáraukalög eru síðan lögð fyrir Alþingi.

Þetta er mjög alvarlegt. Við skulum gá að því að Ríkisendurskoðun hefur mjög sérstaka stöðu í stjórnsýslunni. Hún starfar á vegum Alþingis og er engum háð í störfum sínum. Þessi breyting á starfsemi Ríkisendurskoðunar á sínum tíma var gerð að gefnu tilefni, áður hafði Ríkisendurskoðun verið hluti af framkvæmdarvaldinu en með þessum hætti var verið að efla eftirlitshlutverk hennar og ekki síður eftirlitshlutverk Alþingis, sjálfstæði þess og stjórnsýslulega stöðu vegna þess að Ríkisendurskoðun heyrir undir Alþingi. Nú er verið að veikja þá stöðu, ekki einungis Ríkisendurskoðunar heldur líka stöðu Alþingis. Þá sjáum við loksins heildarsamhengið. Þetta er enn eitt dæmið sem við höfum séð á undanförnum missirum um ofríki framkvæmdarvaldsins þar sem brugðist er við gagnvart öllum þeim sem ekki sitja og standa eins og framkvæmdarvaldið vill á hverjum tíma. Nú dynja höggin á Ríkisendurskoðun, en hver verður næst? (Forseti hringir.) Verður það kannski umboðsmaður Alþingis?