131. löggjafarþing — 133. fundur,  11. maí 2005.

Almenn hegningarlög.

67. mál
[21:17]

Frsm. allshn. (Bjarni Benediktsson) (S):

Virðulegi forseti. Ég mæli fyrir nefndaráliti frá allsherjarnefnd um frumvarp til laga um breytingar á almennum hegningarlögum, með síðari breytingum, mál sem gengið hefur undir heitinu bann við limlestingu á kynfærum kvenna.

Nefndin hefur fjallað um málið og fengið á sinn fund fjölmarga aðila, m.a. fulltrúa refsiréttarnefndar og Ingibjörgu Rafnar, umboðsmann barna, auk þess sem nefndinni bárust umsagnir frá fjölmörgum aðilum sem gögnuðust í störfum nefndarinnar við að vinna málið áfram.

Ég ætla að leyfa mér í öllum meginatriðum að vísa til þess nefndarálits sem liggur frammi á þskj. 1273. Þó vil ég geta þess í tilefni af því að nefndin leggur til þó nokkrar breytingar á þingmálinu að efnislega varða þær fyrst og fremst það sem ég leyfi mér að kalla lagatæknileg atriði, breytingar sem eru til þess fallnar að tryggja innbyrðis samræmi í löggjöfinni, að það sé samsvörun í þeirri hugtakanotkun sem þegar er til staðar í hegningarlögunum. Þess vegna leyfi ég mér að segja, þrátt fyrir þær breytingartillögur sem nefndin leggur til, að efnislega sé ekki verið að hreyfa við því máli sem fyrir þinginu lá.

Eitt af því sem sérstaklega var tekið til umræðu í störfum nefndarinnar var það hvort tryggja þyrfti að hugtakið „limlesting á kynfærum kvenna“ kæmist inn í lagatextann og þá sérstaklega í tilefni af því að sú hugtakanotkun hefur fengið nokkuð fastan sess í alþjóðlegri umræðu um það mál sem frumvarpið fjallar um, þann hrottalega verknað sem framinn er því miður enn í ákveðnum löndum, að umskera ungar konur, og frumvarpið fjallar fyrst og fremst um. Þar sem ákveðin hefð hefur skapast fyrir tiltekinni hugtakanotkun um þennan vanda í alþjóðlegri umræðu varð allnokkur umræða um það í nefndinni hvort sú hugtakanotkun þyrfti að rata alla leið inn í lagatextann. Það er sem sagt meginniðurstaða nefndarinnar að það sé óþarfi, enda kom skýrt fram í nefndaráliti nefndarinnar að ekki sé verið að hreyfa við þessu atriði málsins.

Ég vil líka taka það fram að við töldum mikilvægt að það væri alveg skýrt með þessu þingmáli að girt væri fyrir það að hægt væri að koma með ungar konur til Íslands, fremja verknaðinn hér á einhverju refsilausu svæði og fara síðan aftur af landi brott eftir að verknaðurinn hefði verið framinn. Fyrir allt þetta er girt í málinu. Þetta er okkar innlegg í þá alþjóðlegu baráttu sem á sér stað gegn glæpum af þessu tagi. Eins og menn þekkja er þetta mál stutt af formönnum allra þingflokka á þinginu. Nefndin var einhuga um að mæla með samþykkt málsins með þeim breytingum sem gerð er grein fyrir í nefndarálitinu.

Ég legg því til að málið verði samþykkt með þeim breytingum.