Fjárlög 2006.
Frú forseti. Hv. þingmaður Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, svo notuð séu hennar eigin orð, ræddi hér staffírug um efnahagsmálin við 3. umr., eins og hún sagði að væri eðlilegt að gera í fjárlagaumræðum. Þetta er reyndar hennar fyrsta ræða í fjárlagaumræðunni í ár ef ég hef tekið rétt eftir. (ISG: Það er ekki rétt tekið eftir hjá þér.) Hún fór enn einu sinni með tölur frá Samfylkingunni um að það hefði verið 90 milljarða mismunur á fjárlögum og niðurstöðum á síðustu fjórum árum. Þarna er enn þá einu sinni verið að bera saman epli og appelsínur þar sem óreglulegir liðir eru ekki teknir með í reikninginn, svo sem afskrifaðar skattakröfur, greiðslur í lífeyrissjóði, vaxtagjöld og þar fram eftir götunum. Hv. þingmaður gerði að umræðuefni það sem hún telur vera aukinn ójöfnuð í þjóðfélaginu. Það getur vel verið að það sé einhvers staðar aukinn ójöfnuður í þjóðfélaginu. Ég skal ekki fullyrða nákvæmlega um það. En hann er ekki orðinn til vegna þess að öryrkjar og aldraðir hafi ekki notið sömu kaupmáttaraukningar og aðrir hafa gert. Á árunum 1995 til 2005 hækkaði launavísitala um 37% en á meðan varð kaupmáttaraukning þeirra raungreiðslna sem Tryggingastofnun ríkisins greiðir til sömu aðila um 58%, þ.e. kaupmáttur tengdur launavísitölunni hækkaði um 37% meðan kaupmáttur raungreiðslna Tryggingastofnunar ríkisins hækkaði um 58%.
Hins vegar gerðist það á sama tíma að hjá Reykjavíkurborg lækkaði hlutfall félagslegra bóta sem þar eru greiddar sem hlutfall af greiðslum Tryggingastofnunar úr því að vera 105% af greiðslum Tryggingastofnunar niður í 80%, þegar ekki er tekið tillit til aldurstengdrar uppbótar hjá örorkulífeyrisþegum. Og hver skyldi hafa ráðið ríkjum á þessum tíma hjá Reykjavíkurborg?
