raforkumálefni.
Herra forseti. Þetta tvennt útilokar ekki hvort annað og ég vil ekki vera of kaldhæðinn við hv. þingmann og ég virði mjög skoðanir hennar. En hv. þingmaður velti fyrir sér hvað hægt væri að fá út úr þeim milljarði sem settur væri t.d. í Vatnajökulsþjóðgarð. Þá get ég ekki annað en rifjað upp að það stendur til boða að setja milljarð í Vatnajökulsþjóðgarð. Alcoa hefur talað um að setja milljarð í þann garð. Ég velti því upp gagnvart hv. þingmanni.
Það er alveg rétt sem hv. þingmaður segir að við vitum ekki hvort upp kæmi vatn á þessu mikla dýpi. Af hverju? Af því að það er ekki búið að bora. Vísindi eru byggð á tilraunum. Þetta er framþróun vísinda. Við þurfum að fara niður á þetta dýpi til þess að kanna hvort þetta sé hægt. Í teoríu gengur þetta alveg upp en það er eins og í marxismanum í gamla daga að praxísinn féll ekki alltaf alveg að teóríunni.
Auðvitað tel ég að við eigum að verja þessum fjármunum til þess að kanna þetta. Það fer milljarður og 50 millj. í holuna og svo milljarður sem til þarf að kosta til að hægt sé að vinna úr þessum gögnum. Það þýðir ekki, ef vel tekst til, að næstu holur verði jafndýrar, alls ekki, en þær munu örugglega kosta milljarð tel ég. Ég skal þó ekkert um það segja. Venjulegar holur sem gefa af sér fimm megavött geta kostað upp undir 200 millj. kr. Það er líka alltaf sú hætta fyrir hendi að holur ónýtist jafnvel þegar þær eru nánast fullboraðar.
Ég er þeirrar skoðunar að þetta skipti máli, ekki bara fyrir Íslendinga heldur fyrir aðra. Ef þessi aðferð tekst þá er líklegt að einhvern tíma í framtíðinni takist líka að nota þá aðferð sem ég kann ekki að íslenska og heitir „dry rock“, þ.e. menn bora niður í heitt berg, steypa niður vatnið og taka það upp aftur skammt frá. Jörðin er sem sagt notuð eins og kamína og vatnið hitað þar niðri. Hvað heldur hv. þingmaður — af því að hún brosir svo fallega undir þessum ummælum mínum — að þetta mundi spara mikið varðandi losun gróðurhúsalofttegunda ef hægt væri að beita þessu víðs vegar í heiminum? Ég skal segja hv. þingmanni að í löndum eins og t.d. Indónesíu, sem er mesta jarðhitaland í heimi, að ef djúpboranir gengju upp, og það er margreynt (Forseti hringir.) í Indónesíu, þá þyrftu Indónesar ekki að nota neitt jarðefnaeldsneyti í atvinnulíf sitt.