skýrsla forsætisráðherra um efnahagsmál og aðkomu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.

Virðulegur forseti. Ég þakka hv. þingmanni fyrir ræðu hans. Þar heyrist því haldið fram enn einu sinni að umræðan um Evrópusambandið eigi ekki við til að leysa vandamál dagsins í dag.

Við í Samfylkingunni höfum heyrt þá röksemdafærslu í níu ár eða frá stofnun Samfylkingarinnar árið 1999 og í kosningunum þá. Þessi dagur og vandamál hans eru farin að vera býsna langdregin þegar dagarnir eru komnir á fjórða þúsundið. Ég spyr hv. þingmann hvort hann telji ekki í ljósi sögunnar að farsælast hefði verið fyrir Ísland að taka þá stefnu þegar árið 1999 að uppfylla fyrsta Maastricht-skilyrðið, sem er auðvitað að ganga inn í Evrópusambandið, og leitast síðan við að uppfylla hin skilyrðin um stöðugleika.

Ég spyr hv. þingmann einnig hvort hann telji það ekki óhóflega bjartsýni í þeim aðstæðum sem við erum í núna að við getum yfir höfuð rætt að við munum ná Maastricht-skilyrðunum um stöðugleika í ríkisfjármálunum á næstu missirum eins og þjóðhagsspáin blasir við okkur.