visthönnun vöru sem notar orku.

Virðulegi forseti. Ég veit ekki hvort hv. þm. Katrín Júlíusdóttir hlustaði mjög grannt eftir, sennilega hefur hún ekki gert það, enda orðin langþreytt eftir langa dvöl í þinghúsinu eins og hún rakti í ræðustól áðan þegar hún byrjaði að mæla fyrir röngu frumvarpi. En það er ósköp skiljanlegt og afsakanlegt.

Ég talaði um það og lauk ræðu minni meira að segja á því að mæla með því að frumvarpið yrði samþykkt og fór fram á það að reynt yrði að koma viðunandi orðfæri á þetta ef þess væri kostur. Hv. þm. Katrín Júlíusdóttir upplýsti að ítarleg umræða hafi farið fram um málið í nefndinni, a.m.k. að nefndarmenn hafi skilið við hvað væri átt, og á það bent að þarna væri um að ræða hluti þar sem almennt væri verið að setja umbúðir utan um almennar merkingar á orkusparandi vörum. Af hverju kemur það ekki fram í heiti frumvarpsins? Af hverju heitir frumvarpið Um visthönnun vöru sem notar orku? Af hverju heitir frumvarpið ekki Um merkingar á orkusparandi vörum? Væri það ekki eðlilegra og væri það ekki auðskiljanlegra fyrir venjulegt fólk ef frumvarpið bæri það heiti sem það á að fjalla um heldur en vera með einhvers konar nýyrðaflaum eins og þarna er um að ræða.

Það eina sem ég gerði athugasemdir við var — ég eyddi meginhlutanum af ræðu minni fyrir utan það að lofa frumvarpið og nauðsynlegt væri að samþykkja það — að 1. gr., þ.e. markmiðssetningargreinin, væri mjög óglögg. Það sem hv. þm. Katrín Júlíusdóttir talaði um að væri meginmarkmið greinarinnar var miklu gleggra og skiljanlegra eins og hún orðaði það í andsvari sínu áðan. Af hverju notum við ekki það orðalag frekar?